Παράλλαξη (αστρονομία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 25:
Εκ των παραπάνω λόγων, μόνο 100 περίπου αστέρες παρουσιάζουν αισθητή οπτικά παράλλαξη, ενώ μόλις 6.000, περίπου, είναι το σύνολο εκείνων που μπορεί να διαπιστωθεί η παράλλαξή τους με τη βοήθεια και μόνο πολύ ευαίσθητων φωτογραφικών μετρήσεων.
Η ιδέα τής μέτρησης τής απόστασης των αστέρων μέσω τής παράλλαξης υπήρχε ήδη από τον [[Αρίσταρχος ο Σάμιος|Αρίσταρχο]] όπως διασώζει ο [[Αρχιμήδης]] στον [[Ψαμμίτης (Αρχιμήδης)|Ψαμμίτη]]. Καθώς ο Αρίσταρχος δεν κατάφερε να την μετρήσει υπέθεσε ότι οι αστέρες βρίσκονται σε άπειρη απόσταση συγκριτικά με την απόσταση Γης-Ηλίου. Η απουσία παράλλαξης υπήρξε από τα βασικά επιχειρήματα των γεωκεντριστών απέναντι στον [[ηλιοκεντρισμός|ηλιοκεντρισμό]].
== Σημασία ==▼
Οι παραπάνω προσδιορισμοί τόσο της «οριζόντιας παράλλαξης του Ηλίου» όσο και της «παράλλαξης των αστέρων» υπήρξαν καθοριστικοί για τον προσδιορισμό τόσο της [[αστρονομική μονάδα|αστρονομικής μονάδος]] όσο και του [[παρσέκ]] αντίστοιχα εκτός εκείνου του προσδιορισμού των αποστάσεων. Επίσης, η παράλλαξη των αστέρων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστημονική διαμάχη του 17ου και 18ου αιώνα σχετικά με το αν το ηλιακό σύστημα είναι [[γεωκεντρισμός|γεωκεντρικό]] ή [[ηλιοκεντρισμός|ηλιοκεντρικό]].<ref>See p.51 in ''The reception of Copernicus' heliocentric theory: proceedings of a symposium organized by the Nicolas Copernicus Committee of the International Union of the History and Philosophy of Science'', Torun, Poland, 1973, ed. Jerzy Dobrzycki, International Union of the History and Philosophy of Science. Nicolas Copernicus Committee; ISBN 90-277-0311-6, ISBN 978-90-277-0311-8</ref> Οι πολέμιοι της γεωκεντρικής θεωρίας υποστήριζαν πως, αν όντως η Γη περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο κι όχι το αντίθετο, θα έπρεπε να εμφανίζεται μια ετήσια παράλλαξη στους αστέρες. Η παράλλαξη αυτή είναι πολύ μικρή, λόγω των πολύ μεγάλων αποστάσεων των αστέρων, κι έτσι η μη παρατήρησή της δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα στους υποστηρικτές του ηλιοκεντρισμού. Στις αρχές του 19ου αιώνα όμως, με την κατασκευή μεγαλύτερων τηλεσκοπίων, ο εντοπισμός της παράλλαξης των άστρων έγινε δυνατός. Μάλιστα, το 1836 ο [[Φρίντριχ Βίλχελμ Μπέσελ]] κατέστη ο πρώτος που την μέτρησε με ακρίβεια για το άστρο [[61 Κύκνου]], μετρώντας έτσι ουσιαστικά και την απόστασή του από τη Γη.<ref name=ZG44>{{harvnb|Zeilik|Gregory|1998 | loc=p. 44}}.</ref><ref name=hirschgoogle>[http://books.google.com/books?id=CW6tqdhVMJoC&pg=PA259&dq=heliometer+61+cygni&hl=en&ei=rDGaTJfTBoH6lweFoKht&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5&ved=0CDcQ6AEwBA#v=onepage&q=heliometer%2061%20cygni&f=false Alan W. Hirshfeld - '''Parallax: The Race to Measure the Cosmos''' (2002) - Page 259, Google Books 2010]</ref> Αυτό ήταν και το επίτευγμα που καθιέρωσε οριστικά την ηλιοκεντρική θεωρία για το ηλιακό σύστημα.▼
==Παραπομπές==
{{reflist}}
▲== Σημασία ==
▲Οι παραπάνω προσδιορισμοί τόσο της «οριζόντιας παράλλαξης του Ηλίου» όσο και της «παράλλαξης των αστέρων» υπήρξαν καθοριστικοί για τον προσδιορισμό τόσο της [[αστρονομική μονάδα|αστρονομικής μονάδος]] όσο και του [[παρσέκ]] αντίστοιχα εκτός εκείνου του προσδιορισμού των αποστάσεων. Επίσης, η παράλλαξη των αστέρων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστημονική διαμάχη του 17ου και 18ου αιώνα σχετικά με το αν το ηλιακό σύστημα είναι [[γεωκεντρισμός|γεωκεντρικό]] ή [[ηλιοκεντρισμός|ηλιοκεντρικό]]. Οι πολέμιοι της γεωκεντρικής θεωρίας υποστήριζαν πως, αν όντως η Γη περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο κι όχι το αντίθετο, θα έπρεπε να εμφανίζεται μια ετήσια παράλλαξη στους αστέρες. Η παράλλαξη αυτή είναι πολύ μικρή, λόγω των πολύ μεγάλων αποστάσεων των αστέρων, κι έτσι η μη παρατήρησή της δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα στους υποστηρικτές του ηλιοκεντρισμού. Στις αρχές του 19ου αιώνα όμως, με την κατασκευή μεγαλύτερων τηλεσκοπίων, ο εντοπισμός της παράλλαξης των άστρων έγινε δυνατός. Μάλιστα, το 1836 ο [[Φρίντριχ Βίλχελμ Μπέσελ]] κατέστη ο πρώτος που την μέτρησε με ακρίβεια για το άστρο [[61 Κύκνου]], μετρώντας έτσι ουσιαστικά και την απόστασή του από τη Γη. Αυτό ήταν και το επίτευγμα που καθιέρωσε οριστικά την ηλιοκεντρική θεωρία για το ηλιακό σύστημα.
[[Κατηγορία:Βασικές αστρονομικές έννοιες]]
| |||