Ουίλιαμ Μπερντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: thumb|Ο Ουίλιαμ Μπερντ σε χαρακτικό του Michael van der Gucht Ο '''Ουίλιαμ Μπερντ''' (αγγλ. Willi... |
|||
Γραμμή 5:
Ο Μπερντ γεννήθηκε στο Λίνκολν της Αγγλίας, γόνος μιας πιθανότατα [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντικής]] οικογένειας με επτά παιδιά. Από τη μουσική ανθολογία ''Cantiones'' του 1575 γνωρίζουμε ότι υπήρξε μαθητής του [[Τόμας Τάλις]], ενώ πιθανότατα ήταν χορωδός στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο. Η επαγγελματική του σταδιοδρομία αρχίζει στις 25 Μαρτίου 1563, οπότε και αναλαμβάνει οργανίστας και μουσικός διευθυντής στον Καθεδρικό Ναό του Λίνκολν. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1572, ενώ το 1568 παντρεύεται τη Julian Birley, με την οποία κάνει επτά παιδιά.
Το 1572 προσλαμβάνεται στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο (''Gentleman of the Chapel Royal''), όπου κατά πάσα πιθανότητα παίζει όργανο και συνθέτει. Με την υποστήριξη της βασίλισσας και το προνόμιο να εκδίδει μουσική, συνεργάζεται με τον Τάλις σε μια κοινή έκδοση που τιτλοφορείται ''Cantiones que ab argumento sacrae vocantur''· η έκδοση περιλαμβάνει 17 μοτέτα του καθενός, συμβολίζοντας τα μέχρι τότε έτη βασιλείας της Ελισάβετ. Από επιχειρηματικής σκοπιάς η έκδοση ήταν παταγώδης αποτυχία και το 1577 αναγκάζονται να ζητήσουν τη βοήθεια της βασίλισσας, εντούτοις αποτελεί πολύτιμο τεκμήριο για την εξέλιξη της μουσικής του Μπερντ και την επιρροή που φαίνεται να δέχτηκε από τα έργα του [[
Στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1580, ο Μπερντ βρίσκεται αναμεμειγμένος στις διαμάχες μεταξύ [[Ρωμαιοκαθολική εκκλησία|Καθολικών]] και Προτεσταντών. Ο ίδιος τείνει όλο και περισσότερο προς την πλευρά του Ρωμαιοκαθολικισμού, κάτι που ήταν απαγορευμένο στην Αγγλία της εποχής. Συχνά κατηγορείται για απαξίωση του επίσημου δόγματος, καθώς δεν παρακολουθεί την κυριακάτικη λειτουργία, συναθροίζεται με ύποπτους (κρυφούς) Καθολικούς και σαν αποτέλεσμα παύεται προσωρινά από τη θέση του στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο. Μέσα από το άγχος και την αγωνία του
Την επόμενη δεκαετία, οι "διώκτες" του φαίνεται να είναι πιο χαλαροί απέναντί του. Έχει επανέλθει στην επίσημη εργασία του και το 1589 και 1591 εκδίδει δύο τεύχη με το έργο ''Cantiones sacrae''. Πρόκειται για μουσικές ανθολογίες, που περιλαμβάνουν έναν μεγάλο όγκο από Αγγλικά
Από την ίδια εποχή προέρχεται και το ''My Ladye Nevells Booke'', μια συλλογή με κομμάτια για πληκτροφόρο (κατά πάσα πιθανότητα για [[βερτζινάλ]]), που περιλαμβάνει χορούς, περιγραφικές μινιατούρες και [[φαντασία (μουσική)|φαντασίες]]. Η εν λόγω ανθολογία δεν εξεδόθη λόγω οικονομικής στενότητας,
Το 1594 μια νέα εποχή εδραιώνεται για τον Μπερντ: μετακομίζει σ' ένα χωριό κοντά στο [[Έσσεξ]], ενώ κοντεύει να συνταξιοδοτηθεί από το Βασιλικό Παρεκκλήσι. Γράφει τρία από τα σπουδαιότερά του έργα, τις λειτουργίες για 4, 5 και 6 φωνές, που εκδίδονται κάπου μεταξύ του 1592 και 1595. Τα έργα αυτά -σαφέστατα για Καθολική χρήση- δείχνουν αφενός μια ωριμότητα στην πολυφωνική τους επεξεργασία,
Σε ηλικία 70 ετών, ο Μπερντ εκδίδει το τελευταίο του έργο, μια συλλογή με Ψαλμούς, Τραγούδια και Σοννέτα (''Psalms, Songs and Sonnets'', 1611), που περιλαμβάνει μουσική για σύνολα (''consort music''), αλλά και Αγγλικά μοτέτα. Το 1613 συνεισφέρει στη συλλογή κομματιών για πληκτροφόρο ''Parthenia'' με οκτώ κομμάτια του· εν λόγω ανθολογία εξεδόθη επί της ευκαιρίας των γάμων της [[Ελισάβετ της Βοημίας]] (κόρη του [[Ιάκωβος Α' της Αγγλίας|Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας]]) και του Φρειδερίκου του Ε΄, Παλατινού Εκλέκτορα, και τη συνυπογράφουν οι συνθέτες [[Τζον Μπουλ]] και [[Ορλάντο Γκίμπονς]].
|