Λάμπρος Κατσώνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την έναρξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου, το [[1787]], πήγε στη [[Τεργέστη]], όπου παρέλαβε από τους εκεί Έλληνες ομογενείς μερικά πλοία με τα οποία ξεκίνησε τις επιδρομές και τις επιθέσεις κατά των Τουρκικών στο [[Ιόνιο Πέλαγος]]. Σταδιακά επεκτάθηκε και στο [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίο]], όπου στις [[31 Αυγούστου]] του [[1788]] στην [[Κάρπαθος|Κάρπαθο]] νίκησε τον τουρκικό στόλο. Για την νίκη του αυτή προήχθη σε υποχίλιαρχο ενώ ο στόλος του ονομάστηκε ''«στόλος της Ρωσικής αυτοκρατορίας»''. Το [[1790]] συγκρούστηκε για μια ακόμη φορά με τον Τουρκικό στόλο, στη [[ναυμαχία της Άνδρου]], αλλά ηττήθηκε χάνοντας τα περισσότερα πλοία του, ενώ ο ίδιος τραυματίστηκε. Κατέφυγε στα [[Κύθηρα]], όπου η αυτοκράτειρα [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Β΄]] τον προήγαγε σε χίλιαρχο και τον διέταξε να συντονίσει τη δράση του με τον Ρωσικό Αυτοκρατορικό στόλο στη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]]. Κατάφερε να συγκεντρώσει στην [[Ιθάκη]] 24 πλοία, όμως πριν αναχωρήσει έφτασαν τα νέα για την ανακωχή μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων χωρώνΑυτοκρατοριών, που συνομολογήθηκε στις 11 Αυγούστου του 1791 με την εντολή να αναστείλει κάθε δραστηριότητα.

Αρνούμενος να υπακούσει στις διαταγές των ανωτέρων του διέφυγεκατέφυγε στη [[Μάνη]], όπου άρχισε να οργανώνει επαναστατικό κίνημα. Εν τω μεταξύ είχε υπογραφεί η [[Συνθήκη του Ιασίου (1792)]], με την οποία η [[Τουρκία]] και η [[Ρωσία]] συμφιλιώθηκαν. Τότε, ήταντον πουΜάιο του 1792, εξέδωσε το μανιφέστο "''Φανέρωσις του εξοχότατου χιλιάρχου και ιππέος Λάμπρου Κατσώνη''", με το οποίο διαμαρτυρόταν για την ρωσοτουρκική ειρήνη, κατηγορώντας τη ρωσική πολιτική, η οποία είχε αγνοήσει τηντους ΕλληνικήΈλληνες επικράτεια.και Εντον τωαγώνα μεταξύτους είχεγια υπογραφείανεξαρτησία. Συνέπεια αυτού ήταν η συνθήκηΜεγάλη Αικατερίνη να του [[Ιάσιο|Ιασίου]],αφαιρέσει μετον τηνβαθμό οποίακαι ηνα [[Τουρκία]]του καιαπαγορεύσει ηνα [[Ρωσία]]κάνει συμφιλιώθηκανχρήση της ρωσικής σημαίας. Τον

Παρά την άσχημη αυτή τροπή τον Απρίλιο του [[1792]] έφτασεο Λ. Κατσώνης κατέπλευσε στο [[Πορτοκάγιο]], του οποίου το λιμάνι άρχισε να οχυρώνει μαζί με τον [[Ανδρέας Ανδρούτσος|Ανδρούτσο]]. . Όμως η [[Γαλλία]], φοβούμενη για τα εμπορικά της συμφέροντα, αφού από την περιοχή περνούσαν αρκετά γαλλικά εμπορικά πλοία, δύο γαλλικά πολεμικά μονόκροτα με τη συνεργασία 30 Τουρκικών πλοίων επιτέθηκαν κατά του στόλου του Κατσώνη τον Ιούνιο του [[1792]]. Μετά από τρεις μέρες αντίσταση και δεινή σφαγή όσοι αποβιβάζονταν από τους πολεμίους αφού είχε σχεδόν χάσει την μάχη, με δώδεκα συντρόφους του διέφυγεδιέπλευσε στα [[Κύθηρα]], έπειτα στηνμε την προτροπή του Ηγεμόνα της Μάνης Τζανέτου Γρηγοράκη απέπλευσε για την [[Ιθάκη]], στηνόπου μέσω [[Πάργα]]ς καιστη συνέχεια τέλοςεπέστρεψε στη [[Ρωσία]] και συγκεκριμένα στην [[Αγία Πετρούπολη]], όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα με την οικογένεια του. Εκεί έχαιρεαν τηςκαι εκτίμησηςδεν έτυχε εκ μέρους της Αυτοκράτειρας, στηςευμενούς οποίαςυποδοχής τοστη τραπέζισυνέχεια έχαιρε της εκτίμησής της, καθότανπαρευρισκόμενος στις επίσημες δεξιώσεις. To [[1798]] του αναγνωρίστηκε ο βαθμός του συνταγματάρχη. Εξαιτίας όμως της κόντρας του με τον υπουργό των ναυτικών Μορντβίνοβ δεν κατάφερε να πάρει τιμητικά προαγωγή και να ανέλθει στον βαθμό του στρατηγού. Παραιτήθηκε από τον ρωσικό στρατό το [[1802]]. Από το [[1798]] είχε εγκατασταθεί στην [[Κριμαία]], σε κτήμα που του δώρισε η αυτοκράτειρα [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Β΄]] έκτασης 22.000 εκταρίων, το οποίο και ονόμασε ''Λιβαδιά''.