Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.6.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: fy:Sulla |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 38:
Τότε ήταν που ξέσπασε ο [[Συμμαχικός Πόλεμος]] ([[91 π.Χ.|91]] – [[88 π.Χ.]]), αιτία του οποίου ήταν η αδιαλλαξία των ρωμαϊκών αρχών απέναντι στις πολιτικές ελευθερίες που επιθυμούσαν να απολαμβάνουν οι ''Socii'', δηλαδή οι [[Ιταλία|Ιταλοί]] σύμμαχοι της Ρώμης. Οι τελευταίοι έπιστρατεύονταν συχνά να υπερασπιστούν την πόλη, ενώ πλήρωναν βαρύτατους φόρους, αλλά δεν είχαν λόγο στο πώς θα αξιοποιούνταν τα χρήματα ή τα στρατεύματα που προέρχονταν από τον τόπο τους. Όταν μια σοβαρή προσπάθεια για μεταρρύθμιση υπέρ τους τερματίστηκε άδοξα, οι συμμαχικές πόλεις επαναστάτησαν δείχνοντας την αγανάκτησή τους.
Την εποχή αυτή η [[Σύγκλητος]] και η αριστοκρατία της Ρώμης είχαν αρχίσει να φοβούνται τη φιλοδοξία του Μάριου. Για το λόγο αυτό αποφάσισαν να μην του δώσουν πλήρη αρμοδιότητα διαχείρισης του πολέμου. Έτσι όσο κράτησαν οι εχθροπραξίες ο Μάριος δεν είχε επιτυχίες που θα ενίσχυαν την εικόνα του. Αντίθετα ο Σύλλας διακρίθηκε ποικιλοτρόπως, ακόμη κι ανάμεσα στους εχθρούς του. Κέρδισε μεγαλύτερη δόξα τόσο από το Μάριο, όσο κι από τον ύπατο [[Γνάιος Πομπήιος Στράβων|Γνάιο Πομπήιο Στράβωνα]] (πατέρα του [[Πομπήιος ο Μέγας|Πομπήιου του Μέγα]]).
Ο Σύλλας επέδειξε εκτός από στρατηγική ευφυΐα και μεγάλη προσωπική ανδρεία.
=== Πρώτη πορεία κατά της Ρώμης ===
Όταν επέστρεψε στην πόλη της Ρώμης, ο Σύλλας εξελέγη στην ηλικία των 50 ετών [[ύπατος]] το [[88 π.Χ.]] με τον [[Κουίντος Πομπήιος Ρούφος|Κουίντο Πομπήιο Ρούφο]]. Τότε πραγματοποίησε έναν λαμπρό γάμο με την [[Καικηλία Μέτελλα Δαλματίκα|Καικηλία]], κόρη του [[Λεύκιος Καικήλιος Μέτελλος Δαλματικός|Μέτελλου]], που κατείχε το αξίωμα του [[Pontifex Maximus]]. Η ένωση, που αποτελεί τον τέταρτο γάμο του Σύλλα, αποδοκιμάστηκε τόσο από την αριστοκρατία, όσο κι από τον απλό λαό που επινόησε διάφορα χιουμοριστικά στιχάκια για να τον γελοιοποιήσει.<ref name=Plu6 />
Με το νέο του αξίωμα, ο Σύλλας έκανε προετοιμασίες ώστε να συμμετάσχει στον [[Πρώτος Μιθριδατικός Πόλεμος|Πρώτο Μιθριδατικό Πόλεμο]], έχοντας στόχο να περιορίσει τις φιλοδοξίες του βασιλιά του [[Πόντος|Πόντου]], του [[Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ|Μιθριδάτη Στ']]. Βρήκε ωστόσο σθεναρό αντίπαλο το Μάριο, ο οποίος παρά την προχωρημένη του ηλικία και την απόσυρσή του από τα στρατιωτικά ζητήματα, επιθυμούσε να αναλάβει ο ίδιος την εκστρατεία. <ref name=Plu7>[[Πλούταρχος]], ''Βίοι Παράλληλοι'', [[s:Σύλλας|Σύλλας]] Κεφ. 7</ref> Για να το πετύχει συμμάχησε με το [[Πούμπλιος Σουλπίκιος Ρούφος|Σουλπίκιο]], έναν [[Τριβούνος|τριβούνο]] τον οποίο ο Πλούταρχος περιγράφει με τα μελανότερα των χρωμάτων. Ο Σουλπίκιος, ο οποίος διατηρούσε έναν μικρό στρατό από σωματοφύλακες, από την πλευρά του κέρδισε περισσότερο χώρο ώστε να κάνει αυθαιρεσίες, από την άλλη ο Μάριος μέσω της συμμαχίας τους εξασφάλισε τη διοίκηση του εκστρατευτικού σώματος όπως επιθυμούσε. Προκειμένου να αποφύγουν να ψηφίσουν το διάταγμα αυτό, οι δύο ύπατοι κήρυξαν διακοπή των πολιτικών διαδικασιών. Ο Σουλπίκιος προσπάθησε από την πλευρά του να εκβιάσει τους [[Σύγκλητος|συγκλητικούς]] ώστε να πάρει αυτό που ήθελε.
Ο Σύλλας είχε την τύχη να το σκάσει από την πόλη και να φτάσει το στρατόπεδο των βετεράνων του πρώτος. Όταν τους αφηγήθηκε τι συνέβη στην πόλη, οι αξιωματικοί τάχθηκαν με το μέρος του. Όταν έφτασαν δε οι απεσταλμένοι του Σουλπίκιου, βρήκαν τραγικό θάνατο δια [[Λιθοβολισμός|λιθοβολισμού]]. Στο μεταξύ κύριοι της πόλης και της συγκλήτου ήταν ο Μάριος και ο Σουλπίκιος, οι οποίοι άρχισαν να καταδιώκουν και να εξολοθρεύουν τους σύμμαχους του Σύλλα. Παρατηρήθηκε έντονη κινητικότητα από το στρατόπεδο στην πόλη και το αντίστροφο, καθώς οι δύο παρατάξεις ετοιμάζονταν για σύγκρουση. Τότε ο Σύλλας έκανε κάτι που δεν είχε προηγούμενο στη ρωμαϊκή ιστορία: με έξι από τις πιστές του λεγεώνες προέλασε κατά της πόλης. Να τονιστεί πως οι λεγεώνες σύμφωνα με τη ρωμαϊκή παράδοση δεν εισέρχονταν ποτέ στην πόλη, αλλά στρατοπέδευαν για ασφάλεια σε κοντινές περιοχές. Μαθαίνοντας τα νέα ο Μάριος έστειλε δύο πραίτορες, το Βρούτο και το Σερβίλιο να συναντήσουν το Μάριο και να τον σταματήσουν. Οι στρατιώτες του Σύλλα, παραλίγο να τους θανατώσουν, αλλά τελικά περιορίστηκαν στο να τους προσβάλουν, να τους διαπομπεύσουν και τους στείλουν πίσω άπραγους στη Ρώμη. Ο Μάριος και οι οπαδοί του προετοιμάστηκαν τότε για την επικείμενη σύγκρουση. Δεν είχαν στη διάθεσή τους όμως άλλους στρατιώτες πέραν από τη σωματοφυλακή των μονομάχων του Σουλπικίου. Με μια κίνηση απελπισίας ο Μάριος προσπάθησε να πάρει με το μέρος του σκλάβους υποσχόμενος ελευθερία.<ref name=Plu9>[[Πλούταρχος]], ''Βίοι Παράλληλοι'', [[s:Σύλλας|Σύλλας]] Κεφ. 9</ref>
Γραμμή 90:
Τη δύσκολη αυτή στιγμή επέλεξε ο [[Δορύλαος]], ένας άλλος από τους στρατηγούς του Μιθριδάτη, να αποβιβάσει στη [[Χαλκίδα]] νέο στρατό, ογδόντα χιλιάδων ικανών και πειθαρχημένων ανδρών, και να αρχίσει να ανακαταλαμβάνει τις χαμένες θέσεις του Πόντου. Ο Αρχέλαος εναντιώθηκε στην προοπτική νέας μάχης με το Σύλλα και αποδείχτηκε σωστός: ο Σύλλας γύρισε πίσω και σε μια αψιμαχία στο [[Τιλφώσσιο]] έδειξε στο νέο του αντίπαλο πως δεν έπρεπε να υποτιμά κανείς το ρωμαϊκό στρατό.<ref name=Plu20 />
Εντούτοις, ο Αρχέλαος παρατήρησε προσεκτικά την περιοχή του [[Ορχομενός Βοιωτίας|Ορχομενού]], όπου και στρατοπέδευε, και αποφάσισε πως ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή για ένα στράτευμα που βασιζόταν στην υπεροχή του ιππικού του. Όταν οι δύο στρατοί στρατοπέδευαν πια ο ένας κοντά στον άλλο, ο Σύλλας διέταξε να σκάψουν οι εργάτες του χαντάκια για να αποδυναμώσει το ιππικό του εχθρού και να τον παρασύρει στα [[Έλος|έλη]]. Ωστόσο δέχτηκε σφοδρή επίθεση, που όχι μόνο δεν άφησε τους εργάτες να δουλέψουν, αλλά έτρεψε και σε άτακτη φυγή τους στρατιώτες που τους προστάτευαν. Τότε, όπως αφηγείται ο Πλούταρχος, ο ίδιος ο Σύλλας ρίχτηκε στη μάχη ειρωνευόμενος τους άνδρες τους για τη δειλία τους.
Αφού ξεκούρασε λίγο τους άνδρες του, ο Σύλλας τους επιστράτευσε και πάλι στο σκάψιμο τάφρων. Τους αντιμετώπισε μια νέα καλύτερη οργανωμένη επίθεση, στην οποία συμμετείχε ο Διογένης, προγονός του Αρχελάου, ο οποίος αγωνίστηκε γενναία και πέθανε ένδοξα στο πεδίο της μάχης. Οι [[Τοξότης (πολεμιστής)|τοξότες]] του Πόντου, άσχημα πιεσμένοι από τους Ρωμαίους, καθώς δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα [[Τόξο (όπλο)|τόξα]] τους άρπαξαν με τις χούφτες τα βέλη τους και τα χρησιμοποίησαν σαν σπαθιά. Τελικά αποκρούστηκαν πλήρως στα δικά τους χαρακώματα.<ref name=Plu21 />
Γραμμή 109:
Όταν ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις ο Σύλλας ταξίδεψε στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία με προορισμό τον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]]. Τιμητική θέση στο πλευρό του είχε ο Αρχέλαος. Όταν ο Αρχέλαος ασθένησε στη [[Λάρισα]], ο Σύλλας σταμάτησε το ταξίδι του για να τον φροντίσει. Ακόμη, όλοι οι συνεργάτες του Μιθριδάτη διατηρήθηκαν ζωντανοί εκτός από τον τύραννο Αριστίονα, ο οποίος δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με τον Αρχέλαο. Τέλος, ο Καππαδόκης στρατηγός εισέπραξε προσωπικές εκτάσεις στην [[Εύβοια]] σαν δώρο, καθώς και τον τίτλο του φίλου της Ρώμης. Αυτό το είδος της εύνοιας άρχισε να κινεί υποψίες πως ο Αρχέλαος ήταν εξ’ αρχής με το μέρος του Σύλλα και πως έχασε επίτηδες τις κρίσιμες μάχες. Στην αυτοβιογραφία του ο Σύλλας δικαιολογεί όλα τα παραπάνω.<ref name=Plu23>[[Πλούταρχος]], ''Βίοι Παράλληλοι'', [[s:Σύλλας|Σύλλας]] Κεφ. 23</ref>
Νέοι απεσταλμένοι του Μιθριδάτη κατέφθασαν ανακοινώνοντας πως ο βασιλιάς δεχόταν όλους τους όρους εκτός από δυο: την αποστολή πλοίων και την παράδοση της Παφλαγονίας. Ο Σύλλας εξοργίστηκε κατηγορώντας τον Μιθριδάτη για αγνωμοσύνη και δειλία, μιας και ο ίδιος δεν είχε παραβρεθεί ποτέ στις μάχες αλλά περίμενε ήσυχα στην [[Πέργαμος|Πέργαμο]]. Ο Αρχέλαος προσπάθησε να τον καθησυχάσει λέγοντας πως θα πήγαινε ο ίδιος να βρει το βασιλιά του. Ορκίστηκε δε πως αν δεν του άλλαζε γνώμη, θα αυτοκτονούσε. Ο Σύλλας τον εμπιστεύτηκε και τον άφησε να φύγει. Όσο περίμενε λεηλάτησε τη [[Μαιδική]], και κατόπιν συναντήθηκε με τον Αρχέλαο στους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]]. Εκεί τον περίμεναν καλά νέα, μιας και ο βασιλιάς είχε συμφωνήσει σε όλα τελικά, αν και επιθυμούσε μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με το Σύλλα. Στην πραγματικότητα αυτό που τον έπεισε ήταν το γεγονός ότι ο [[Γάιος Φλάβιος Φιμβρίας]], σκότωσε στη Ρώμη το Φλάκκο και τώρα προέλαυνε κατά του Πόντου. Ο Μιθριδάτης
Η συνάντηση των δύο ανδρών έγινε στη [[Δάρδανος (πόλη)|Δάρδανο]], πόλη της [[Τρωάδα|Τρωάδας]]. Ο Μιθριδάτης είχε μαζί του μια συντριπτική δύναμη στρατιωτών, ο Σύλλας μόλις τέσσερις κοόρτεις και διακόσιους ιππείς. Ο Σύλλας υπήρξε ιδιαίτερα ψυχρός με το βασιλιά του Πόντου, κατηγορώντας τον για τις σκληρές πράξεις του από την αρχή του πολέμου. Τον ρώτησε συνολικά δύο φορές αν θα τηρούσε τους όρους που είχαν συμφωνήσει με τον Αρχέλαο. Όταν τέλος πήρε την απάντηση που ήθελε, μόνο τότε έδειξε φιλία προς το Μιθριδάτη και τον συμφιλίωσε με τον Αριοβαρζάνη και το Νικομήδη. Ο βασιλιάς του Πόντου, αφού άφησε στο Σύλλα εβδομήντα πλοία και πεντακόσιους τοξότες, επέστρεψε στην πατρίδα του.<ref name=Plu24>[[Πλούταρχος]], ''Βίοι Παράλληλοι'', [[s:Σύλλας|Σύλλας]] Κεφ. 24</ref>
Γραμμή 156:
Έτερος στόχος του ήταν να στερήσει δύναμη και κύρος από το αξίωμα του ''[[Τριβούνος|Τριβούνου των Πληβείων]]'' (Δημάρχου). Στο εν λόγω αξίωμα εκλέγονταν αυστηρά [[πληβείοι]], οι οποίοι αποκτούσαν έτσι αρκετή εξουσία ώστε να προκαλούν πολλά προβλήματα στην αριστοκρατία, με πρόσφατα παραδείγματα τους [[Γράκχοι|αδερφούς Γράκχους]]. Συνεπώς, ο Σύλλας στέρησε από τους τριβούνους τη νομοθετική εξουσία. Επίσης απαγόρευσε στους πρώην τριβούνους να λαμβάνουν οποιοδήποτε άλλο αξίωμα, ώστε τα φιλόδοξα άτομα να μην επιζητούν να ανέλθουν στο αξίωμα αυτό μιας και θα σήμαινε το τέλος της πολιτικής τους καριέρας.<ref name="Abbott, 105">Abbott, 105</ref> Τέλος, στέρησε από τους τριβούνους το πολύτιμο δικαίωμα να ασκούν [[βέτο]] στις αποφάσεις της Συγκλήτου.
Ο Σύλλας κατόπιν αύξησε τον αριθμό των αξιωματούχων που θα εκλέγονταν κάθε χρόνο <ref name="Abbott, 104" /> και όρισε πως όλοι οι νεοεκλεγέντες [[Κυαίστωρ|κυαίστορες]] θα εισέρχονταν αυτομάτως στην τάξη των Συγκλητικών. Με τον τρόπο αυτό ο Σύλλας πέτυχε την αύξηση των μελών της Συγκλήτου από 300 σε 600 άτομα.
Τέλος, σε μια επίδειξη της απόλυτης εξουσίας του, επέκτεινε το ''[[Pomerium]]'', τα ιερά όρια της πόλης, τα οποία δεν είχε πειράξει κανείς από την εποχή των βασιλέων.
| |||