Ραϊχσκονκορδάτο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ + |
μ + |
||
Γραμμή 25:
Αλλά και από την άλλη πλευρά οι κατηγορίες κατά των ηγετών του Κόμματος του Κέντρου ότι δεν είχαν επίγνωση ότι ψηφίζοντας τον υπερνόμο του Χίτλερ εξαφάνιζαν τη δημοκρατία κρίνονται υπερβολικές. Ασφαλώς και είχαν επίγνωση πλην όμως η πεποίθηση που είχε κυριεύσει τους πάντες ότι ο Χίτλερ αποτελούσε ένα ισχυρότατο ανάχωμα κατά του κομουνισμού, αλλά και οι συγκεκριμένες υποσχέσεις του Χίτλερ ως προς τη θέση της Εκκλησίας μέσα στο Ράιχ ήταν αυτό που έπαιξε τον ισχυρότερο ρόλο στη λήψη των αποφάσεών τους.
[[File:Papst Pius XI. 1JS.jpg|thumb|190px|right|Ο Πάπας Πίος ΙΑ΄.]]
Είναι γεγονός ότι πολλοί Γερμανοί επίσκοποι είχαν επιστήσει την προσοχή στο χάσμα που υπήρχε μεταξύ χριστιανικής διδασκαλίας και ναζιστικού δόγματος και μεταξύ αυτών ήταν προηγουμένως και αυτά τα κύρια πρόσωπα της διαπραγμάτευσης. Πλην όμως υπήρξε μεγαλύτερο το ενδιαφέρον τους για τα προνόμια που θα λάμβανε η Εκκλησία μετά τη συμφωνία με τον Χίτλερ που μέχρι τότε είχαν ανασταλεί.
Αλλά και ο Πάπας Πίος ΙΑ΄ είχε αρκετές ανησυχίες επί των αρχών του Εθνικοσοσιαλισμού, βλέποντας τα όσα διαπράττονταν. Όμως πίστευε πως μια συμμαχία με τον Χίτλερ, επ΄ ωφελεία της Εκκλησίας άξιζε αυτή.
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη συνομολόγηση του Ραϊχσκονκορδάτου φέρεται μάλιστα να έκανε την ακόλουθη δήλωση, όπου και άφηνε να νοηθούν πολλά:<br />
:"''Προκειμένου να σώσουμε ψυχές θα διαπραγματευόμαστε ακόμα και με τον διάβολο!''".
Και πράγματι μόνο με παροχή και αναγνώριση ειδικών προνομίων μπορεί η Εκκλησία να εκπληρώσει σωστά τον ποιμαντορικό προορισμό της. Αυτό ακριβώς ήταν και ο λόγος που ο ίδιος Πάπας συνομολόγησε τις [[Συνθήκες του Λοτερανού]] με τον Μουσολίνι, τέσσερα χρόνια πριν, το 1929.
Τελικά όπως αποδείχθηκε ο [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης]] "έπαιξε" με τα συμφέροντα αυτά με τόση επιτυχία που κατάφερε και απέσπασε, από τον Καθολικισμό, ακριβώς αυτά που ήθελε, την αναγνώριση, το γόητρο, αλλά και την υποταγή.
== Πηγές ==
| |||