Προλεταριάτο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + §
Γραμμή 1:
[[Image:Honoré_Daumier_034.jpg|thumb|''Το βαγόνι της τρίτης τάξης'', πίνακας του Honoré Daumier.]]
Το ''προλεταριάτο'προλετάριο''', ή ''προλετάριο'προλεταριάτο''', (από το [[Λατινική γλώσσα|Λατινικό]] "proletarius", πληθ. "proletarii") είναι ένας πολιτικός και κοινωνικός όρος που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει την [[κοινωνική τάξη|κοινωνική]], και [[οικονομική τάξη]] που αποτελείται από μισθωτούς εργάτες, το εισόδημα των οποίων προέρχεται αποκλειστικά από την πώληση της εργατικής τους δύναμης.<br />
Το μέλος μιας τέτοιας τάξης ονομάζεται προλετάριος, ή προλεταριακός, θηλ. προλετάρια ή προλετάρισσα. Προλετάριοι μπορεί να είναι και άτομα που δεν ανήκουν ολοκάθαρα στην καθαρά εργατική τάξη αυτή αλλά υποστηρίζουν, ή εμφορούνται από "«''προλεταριακή συνείδηση"''», όπως λογοτέχνες, καλλιτέχνες, πολιτικοί, δημαγωγοί, κ.λπ.
 
== Ετυμολογία του όρου ==
Ετυμολογικά και ιστορικά ο λατινικός όρος προσδιόριζε εκείνους τους ανθρώπους που δεν είχαν τίποτε άλλο να προσφέρουν στη πολιτεία πέρα από τα αρσενικά παιδιά τους, ως στρατιώτες, (prolet-arius = φτωχός, proles = παιδί, απόγονος). Ο όρος αρχικά χρησιμοποιήθηκε με υποτιμητική έννοια, μέχρι που ο [[Κάρολος Μαρξ]] τον χρησιμοποίησε ως έναν κοινωνιολογικό όρο για να αναφερθεί στην [[εργατική τάξη]].
 
==Χρήση Ρωμαϊκή χρήση του όρου στον Μαρξ==
[[Αρχείο:Tavares.Forum.Romanum.redux.jpg|thumb|left|220px|''Η Ρωμαϊκή Αγορά της αρχαίας Ρώμης.'']]
Στην [[Αρχαία Ρώμη]] οι Προλετάριοι, (Proletarii), αποτελούσαν την κατώτερη κοινωνική τάξη με ελάχιστη ή καθόλου ιδιοκτησία, όπου η μόνη τους συνεισφορά προς το κράτος ήταν η τεκνογονία και ειδικότερα η αρρενογονία. Η ονομασία τους αυτή προήλθε από τους καταλόγους των απογραφών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπου ως περιουσιακό στοιχείο καταγράφονταν τα άρρενα τέκνα αυτών.
 
Σύμφωνα με το [[Ρωμαϊκό Δίκαιο]] αν και οι προλετάριοι αποτελούσαν κοινωνική τάξη επίσημα ανεγνωρισμένη δεν είχαν το δικαίωμα ψήφου. Με τον χρόνο όμως σιγά – σιγά και ειδικά με τους συνεχείς πολέμους των Ρωμαίων στην Ανατολή άρχισε να αναγνωρίζεται περισσότερο η μεγάλη προσφορά τους στην πολιτεία. Επί εποχής μάλιστα του Ρωμαίου στρατηγού [[Γάιος Μάριος|Γαΐου Μάριου]] (157 – 86 π.Χ.) , του επικαλούμενου "Τρίτου ιδρυτή της Ρώμης", οι προλετάριοι αποτελούσαν τη βασική πηγή στρατολόγησης ανδρών του ρωμαϊκού στρατού.
 
== Χρήση μέχρι 19ο αιώνα ==
Στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] ο όρος αυτός δεν υφίσταται ως χαρακτηρισμός κοινωνικής τάξης και έτσι με τον χρόνο στον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] ο όρος προλετάριος χρησιμοποιούταν χαλαρά και γενικά με περιφρόνηση για κοινωνική τάξη χαμηλότερης βαθμίδας. Με τον γενικό αυτό χαρακτήρα έφθασε μέχρι τον 19ο αιώνα με νόημα όμως που ποίκιλε ανάλογα με το πώς έκρινε ή θεωρούσε καθένας τον κοινωνικά "χαμηλότερο". Κριτήρια που λαμβάνονταν υπόψη την εποχή εκείνη ήταν διάφορα, όπως: βαθμοί ένδειας, εξαθλίωσης, οκνηρίας, βαριάς χειρωνακτικής εργασίας, αμάθειας, εγκληματικότητας κ.ά.
 
== Μαρξιστική χρήση του όρου ==
[[Αρχείο:Pyramid of Capitalist System.png|thumb|right|250px|Η Πυραμίδα του καπιταλιστικού συστήματος με την προλεταριακή ρήση "εργασία για όλους", ως "τροφή όλων" (Προπαγάνδα του 1911)]]
Σύμφωνα με τον ευρύτερο ορισμό του [[Μαρξ]] και των μαρξιστών, το προλεταριάτο αποτελείται από το σύνολο των μισθωτών και των ανέργων (που θεωρούνται μισθωτοί χωρίς απασχόληση), ορίζοντας το προλεταριάτο ως μια κοινωνική τάξη που, για να μπορέσει να επιβιώσει, είναι υποχρεωμένη να πουλά την εργατική της δύναμη στην ανταγωνιστική της τάξη που διαθέτει το [[κεφάλαιο]] και τα υλικά μέσα παραγωγής. <ref>δείτε για παράδειγμα στον Maximilien Rubel, « Η έννοια του προλεταριάτου στον Μαρξ », ομιλία στο 5ο παγκόσμιο Συνέδριο κοινωνιολογίας, Ουάσιγκτον, 1962. Επίσης στον Jacques Wajnsztejn, ''Μετά την επανάσταση του κεφαλαίου'', εκδ. L'Harmattan, 2007, σελ. 138. Το ίδιο και στον Yvon Quiniou, ''Κάρολος Μαρξ'',εκδ. Le Cavalier bleu, 2007, σελ. 70.</ref><ref>« Η ουσία του καπιταλιστικού συστήματος έγγειται, σύμφωνα με τον Μαρξ, στην σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική δύναμη, τη σχέση μισθωτής εργασίας. Ο τρόπος της καπιταλιστικής παραγωγής χαρακτηρίζεται από την διαίρεση της κοινωνίας σε δύο ανταγωνιστικές τάξεις: τους κατόχους των μέσων παραγωγής, που αγοράζουν την εργατική δύναμη με σκοπό να πραγματοποιήσουν κάποιο κέδρος από την πώληση των παραγομένων εμπορευμάτων, και τους προλετάριους, που είναι αναγκασμένοι για να ζήσουν να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη. » Jean-Charles Asselain, στο « Le capitalisme : mutations et diversités », n° 349 της La Documentation française, Μάρτιος-Απρίλιος 2009, σελ. 3.</ref>
Γραμμή 24 ⟶ 34 :
*[[Προλεταριακή τέχνη]]
 
*[[Κατηγορία:ΚομμουνισμόςΡωμαϊκό δίκαιο]]
*[[Κατηγορία:Αρχαία Ρώμη]]
 
*[[Κατηγορία:ΚοινωνιολογίαΚομμουνισμός]]
*[[Κατηγορία:Κοινωνιολογία]]
 
[[Κατηγορία:Μαρξισμός]]