Διαβάθμιση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
'''Διαβάθμιση''' ή συνηθέστερα "μπαράζ" (όπως έχει μετεξελιχθεί) είναι όρος που χρησιμοποιείται ευρέως κυρίως στο [[Ποδόσφαιρο|ποδόσφαιρο]], αλλά και σε άλλα ομαδικά αθλήματα και σημαίνει την αναμέτρηση ομάδων οι οποίες είτε έχουν ισοβαθμήσει μεταξύ τους είτε προέρχονται από διαφορετικές κατηγορίες, με στόχο την κατάληψη προνομιούχου θέσης που μπορεί να οδηγεί σε ανάδειξη πρωταθλητού, άνοδο σε ανώτερη κατηγορία, ή σε αποφυγή υποβιβασμού σε κατώτερη κατηγορία.
 
Ο συγκεκριμένος όρος ''διαβάθμιση'' χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των προπολεμικών ετών στις τοπικές διοργανώσεις των ποδοσφαιρικών ενώσεων, αλλά και στην τελική φάση του πρωταθλήματος Ελλάδας που διεξάγονταν υπό την αιγίδα της [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|Ε.Π.Ο.]], καταργήθηκε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ωστόσο επανήλθε το [[1950]], για να εγκαταλειφτεί οριστικά μετά την ίδρυση της Α΄ και της Β΄ Εθνικής κατηγορίας, την περίοδο 1959-60. Παρόλα αυτά, εξακολούθησε να χρησιμοποιείται κατά περίπτωση, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τοπικά πρωταθλήματα του [[Πειραιάς|Πειραιά]] και της [[Ε.Π.Σ. Μακεδονίας|Θεσσαλονίκης]], όπου και διατηρήθηκε σε ισχύ, στις χαμηλές κατηγορίες έως τα μέσα της δεκαετίας του '60. Ένα είδος διαβάθμισης αποτέλεσαν και οι αγώνες που καθιέρωσε το [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορικό καθεστώς]], μεταξύ ουραγών της Α΄ Εθνικής και δευτεραθλητών της Β΄ Εθνικής, στα τέλη της δεκαετίας της ίδιας δεκαετίας.
 
Η διαβάθμιση δίνονταν σε δυο τουλάχιστον αγώνες μεταξύ των εμπλεκομένων, συχνότερα σε ουδέτερες έδρες και προκρινόμενη ήταν εκείνη που κατακτούσε 2 νίκες, ή μια νίκη και μια ισοπαλία. Σε περίπτωση που και τα δυο παιχνίδια τελείωναν ισόπαλα, ή κάθε αντίπαλος κατακτούσε από μια νίκη, υπήρχε και τρίτη συνάντηση και σε περίπτωση νέας ισοπαλίας και τέταρτη (πολύ σπάνια). Για να προσδώσουν μάλιστα μεγαλύτερο κύρος στην επινόησή τους, οι αρμόδιοι παράγοντες της Ομοσπονδίας είχαν καθιερώσει και την απονομή ενός χρυσού σταυρού, ως έπαθλο για το νικητή της διαβαθμίσεως. Παρόλα αυτά, ο θεσμός δέχτηκε πάμπολλες αρνητικές κριτικές, καθώς από πολλούς θεωρήθηκε ένα μέσο "προστασίας" των ισχυρότερων συλλόγων, σε βάρος των ασθενέστερων, αφού οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς για τον πρωταθλητή της χαμηλότερης κατηγορίας δεν δικαιώνονταν με την αυτοδίκαιη ανάρρισή του, αλλά παίζονταν σε 180 ή 270 λεπτά. Επιπρόσθετα, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες η ομάδα που αγωνίζονταν στην υψηλότερη κατηγορία ευνοούνταν σκανδαλωδώς από τη διαιτησία, σε βλάβη της λιγότερο γνωστής.