Χημική συγγένεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ + |
||
Γραμμή 2:
== Ιστορικό ==
Πρώτος που εισήγαγε την έννοια της χημικής συγγένειας στη Χημεία ήταν ο Ολλανδός χημικός και ιατρός [[Χέρμαν Μπούρχαφε]]. Τις ιδέες αυτού επεξεργάστηκε στη συνέχεια ο Γάλλος χημικός [[Ετιέν
Ο Γάλλος χημικός [[Κλωντ Μπερτολέ]] μελετώντας περισσότερο τις σχέσεις αυτές κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εν λόγω δυνάμεις έλξης ή άπωσης στις χημικές ουσίες καθώς και οι κατά βάρος ποσότητες των αντιδρώντων σωμάτων ουσιών διαδραματίζουν σπουδαίο και καθοριστικό ρόλο στη γενικότερη εξέλιξη των χημικών φαινομένων.<br />
Αργότερα όταν ο Βρετανός χημικός [[Χάμφρεϋ Ντέιβυ]] πέτυχε την παρασκευή [[αλκάλια|αλκαλίων]] με [[ηλεκτρόλυση]] τηγμάτων των υδροξειδίων τους η χημική συγγένεια θεωρήθηκε από αρκετούς μελετητές, μεταξύ των οποίων και από τον Σουηδό χημικό Ιωάννη Μπερτσέλιους, ότι είναι αποτέλεσμα ηλεκτρικών έλξεων.
== Σύγχρονη άποψη ==
Γραμμή 11:
== Μέτρηση ==
Επομένως ως μέτρο της χημικής συγγένειας μπορεί να ληφθεί η μείωση της ελεύθερης ενθαλπίας ενός συστήματος μεταξύ της αρχικής κατάστασης της αντίδρασης και της τελικής επί των προϊόντων τη αντίδρασης εκφραζόμενη σε μονάδες [[τζάουλ]].
== Πηγές ==
* "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.55ος, σελ.346.
[[Κατηγορία: Χημεία|συγγένεια]]
|