Μαδριγάλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όσον αφορά στο κείμενο, επικρατεί ο Βοκκάκιος και ο Πετράρχης και αργότερα οι ποιητές [[Λοντοβίκο Αριόστο|Αριόστο]], [[Τορκουάτο Τάσσο|Τάσσο]] και [[Πιέτρο Μπέμπο]]. Προς το τέλος του 16ου αιώνα προτιμώνται οι ελεύθεροι στίχοι (''rime libere''), κατά την προτροπή και του Ιταλού θεωρητικού της μουσικής [[Τζοζέφο Τσαρλίνο]] (1558). Χρησιμοποιούνται συνδιασμοί δύο έως οκτώ φωνών, αν και τα περισσότερα είναι για τρεις έως έξι φωνές. Το μελοποιημένο κείμενο είναι πάντα κοσμικό, ποιήματα και μικρά πεζά κείμενα• στον αντίποδα βρίσκεται το [[μοτέτο]], όπου χρησιμοποιούνται εδάφια της Αγίας Γραφής, αλλά όχι τα μέρη της [[Λειτουργία|λειτουργίας]]. Κύριο χαρακτηριστικό είναι η απουσία συνοδείας (εκτελούνται δηλαδή ''a cappella'') αν και ορισμένοι συνθέτες, όπως ο Ιταλός [[Κάρλο Τζεζουάλντο]], ενθάρρυναν τη μερική χρήση οργάνων.

 

[[Κατηγορία:Φωνητική]]