Στις 22 Ιανουαρίου 1879, ο Τσαρντ ζήτησε και πήρε την άδεια από τον επικεφαλής του σταθμού, Ταγματάρχη Χένρυ Σπώλντινγκ να μεταβεί στην Ισαντλουάνα για να διευκρινίσει το θέμα της παρουσίας του εκεί. Με την άφιξη του στο στρατόπεδο της Ισαντλουάνα, πληροφορήθηκε ότι θα προσκολλούσε το απόσπασμα του στην εκεί δύναμη και ότι ο ίδιος θα έπρεπε να επιστρέψει στο Ρορκς Ντριφτ για να οργανώσει οχυρωματικά έργα που θα κάλυπταν τις γέφυρες του Μπάφαλο.
Στο μεταξύ, ο Σπώλντινγκ, ανησυχώντας για την καθυστέρηση της άφιξης ενός λόχου βρετανικών ενισχύσεων από το Χελπσμακάαρ, αποφάσισε να τον αναζητήσει τη δύναμη αυτή και αναχώρησε από το Ρορκς Ντριφτ προς τα νότια, με την προοπτική μνανα επιστρέψει μέχρι το βράδυ. Πριν φύγει, συμβουλευόμενος την επετηρίδα, παρέδωσε τη διοίκηση της φρουράς του Ρορκς Ντριφτ (η οποία αποτελείτο κυρίως από τον 2ο Λόχο του 2ου Τάγματος του 24ου Συντάγματος Πεζικού) νστονστον Τσαρντ, ο οποίος ήταν αρχαιότερος του οργανικού διοικητή της φρουράς, Υπολοχαγού Γκόνβιλ Μπρόμχεντ.
ΌτανΟ έφτασεΤσαρντ ηβρισκόταν είδησηστις τηςγέφυρες, όταν γύρω στις 12.30 μ.μ. άρχισαν να φτάνουν στην περιοχή οι πρώτοι φυγάδες που πανικόβλητοι άφηναν την πρώτη ιδέα για την καταστροφήςκαταστροφή της 3ης φάλαγγας της βρετανικής δύναμης στη [[Μάχη της Ισαντλουάνα]]. Όταν η σκληρή αλήθεια επιβεβαιώθηκε από τους Υπολοχαγούς Άντεντορφφ και ενόψειΒέιν, τηςμαζί επικείμενηςμε άφιξηςτην πληροφορία ότι ένα ολόκληρο σύνταγμα (''Ίμπι'') των Ζουλού, δύναμης 3000 - 4000 ανδρών κινείτο προς στοτο Ρορκς Ντριφτ, ο Τσαρντ επέστρεψε εσπευσμένα στον σταθμό. Εκεί, από κοινού με τον Μπρόμχεντ και με την καταλυτική παρέμβαση του Επιθεωρητή της Επιμελητείας Τζέιμς Ντάλτον, έλαβαν την απόφαση να μην εκθέσουν τητην ήδη μικρή δύναμη τους σε μία αργή ακάλυπτη υποχώρηση σε ανοιχτό έδαφος αλλά να παραμείνουν εκεί και να υπερασπιστούν τον σταθμό.
