Μικρονημάτιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δομή
και το φαινόμενο της αστάθειας
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
Τα '''ινίδια''' ή '''νημάτια ακτίνης''' είναι ελικοειδή πολυμερή της πρωτεΐνης [[ακτίνη]]. Πρόκειται για τα πιο λεπτά ινίδαινίδια του [[κυτταρικός σκελετός|κυτταροσκελετού]]. Είναι εύκαπτες δομές με διάμετρο 7 [[νανόμετρα]] που οργανώνονται σε ποικίλες γραμμικές δέσμες ως δισδιάστατα δίκτυα ή και τρισδιάστα πυκτώματα. Τα μικροϊνίδια είναι εύελικτα, πραγματοποιώντας τον [[ερπυσμός|ερπυσμό]] των κυττάρων, την [[αμοιβαδοειδής κίνηση|αμοιβαδοειδή κίνηση]] και αλλάγες στο σχήμα του κυττάρου. Επίσης, η ακτίνη αλληλεπιδρά με τη [[μυοσίνη]] σε νευρικά σήματα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οι κινήσεις που χαρακτηρίζουν τη [[μυϊκή συστολή]]. Όπως και οι μικροσωληνίσκοι πολλά νημάτια ακτίνης είναι ασταθή, μπορούν όμως να σχηματίσουν σταθερές δομές στα κυττάρα, όπως το σύστημα συστολής του μυός.
 
Τα νημάτια ακτίνης διασυνδέονται με ένα μεγάλο αριθμό πρωτεϊνών που προσδένουν ακτίνη οι οποίες επιτρέπουν στα ινίδια να διεκπεραιώνουν πολλές λειτουργίες στα κύτταρα. Η επιλογή από το κύτταρο μιας από τις πολλές δυνατές διατάξεις των ινιδίων καθορίζεται από το διαθέσιμο είδος πρωτεϊνών που προσδένονται στην ακτίνη.
Γραμμή 5 ⟶ 6 :
== Δομή ==
Κάθε νημάτιο είναι μια περιελιγμένη αλυσίδα πανομοιότυπων μορίων σφαιρικής ακτίνης που είναι όλα διατεταγμένα προς την ίδια κατεύθυνση κατά μήκος του άξονα της αλυσίδας. Έτσι, όπως ο [[μικροσωληνίσκος]], ένα νημάτιο της ακτίνης παρουσιάζει μια δομική πολικότητα με ένα συν και ένα πλην άκρο. Τα νημάτια ακτίνης είναι λεπτότερα, πιο ευλίστα και συνήθως βραχύτερα από τους μικροσωληνίσκους. Τα νημάτια ακτίνης σπανίως βρίσκονται απομωνομένα στο κύτταρο και, γενικά, σχηματίζουν διασυνδεόμενες δέσμες και δίκτυα που είναι πολύ ισχυρότερα από τα ξεχωριστά ινίδια.
 
Τα ινίδια ακτίνης αυξάνουν με την προσθήκη μονομερών ακτίνης και στα δύο άκρα, με το ρυθμό προσθήκης να είναι μεγαλύτερος στο σύν άκρο από το πλην. Ένα ινίδιο ακτίνης χωρίς επικουρικές πρωτεΐνες είναι εγγενώς ασταθές και μπορεί να αποσυναρμολογηθεί και από τα δύο άκρα του. Όλα τα ελεύθερα μονομερή ακτίνης συνδέονται με [[ATP]] που υδρολύεται σε [[ADP]] μόλις προστεθούν στο ινίδιο. Όπως και στα μονομερή [[τουμπουλίνη]]ς, η υδρόλυση του [[ATP]] χαλαρώνει τους δεσμούς μεταξύ των μονομερών και η σταθερότητα του ινίδιου ελλατώνεται. Έτσι, η υδρόλυση επιτρέπει στο κύτταρο να αποσυνρμολογεί τα ινίδια μετά το σχηματισμό τους.
 
{{κυτταρολογία-επέκταση}}