Παύλος Γραμματικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''ΠαύλοςΠάβλε Γραμματικόβ - ΓραμματικόςΚονίκοφσκι''' (Πάβλε Γραμματίκωφ κατά τους [[Βούλγαροι|Βούλγαρους]]) του '''ΠέγιουΠέγιουβ''' ήταν σημαντικός [[Βούλγαρος]] επαναστάτης οπλαρχηγός από το [[Δυτικό Πέλλας|Κονίκοβο (Δυτικό)]] της [[Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας|''περιφερειακής ενότητας'' Πέλλας]].

[[Αρχείο:Apostol Petkov cheta.jpg|right|thumb|250px|Η τσέτα του Αποστόλ Πέτκωφ (πρώτος απο αριστερά), οΠάβλε Παύλος ΓραμματικόςΓραμματίκοφ (δίπλα του).]]

Ο ΠαύλοςΠάβλε ΓραμματικόςΓραμματικόβ του Πέγιου (ή Πέικου) (Βουλγελλ. ονομασία Παύλος Γραμματικός{{πηγή}}) γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στο [[Δυτικό Πέλλας|Κονίκοβο (Δυτικό)]] της [[Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας|''περιφερειακής ενότητας'' Πέλλας]]. Ήταν αμόρφωτος και δούλευε ως εργάτης σε ένα [[Τούρκοι|Τούρκικο]] τσιφλίκι στο [[Πολύπετρο Κιλκίς|Κουσίνοβο (Πολύπετρο)]] [[Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς|''περιφερειακής ενότητας'' Κιλκίς]]. Κατηγορήθηκε για κλοπή χρημάτων από τους [[Τούρκοι|Τούρκους]] και συνελήφθη. Ξυλοκοπήθηκε άγρια και μεταφέρθηκε στα [[Γιαννιτσά]] απ' όπου κατάφερε να διαφύγει. Στη συνέχεια βγήκε στο βουνό [[Πάικο]] και έγινε [[κλέφτες|κλέφτης]]. Σύντομα το κλέφτικό σώμα του απέκτησε φήμη λόγω της δράσης του εναντίων των [[Οθωμανοί|Οθωμανικών]] αυθαιρεσιών. Το [[1896]] τον πλησιάσαν οι [[Μακεδονικός αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] [[Ιβάν Καρασούλης]] και [[Αποστόλ Πέτκωφ]] και τον έπεισαν να ενταχθεί στη [[Βουλγαρία|Βουλγαρική]] οργάνωση [[ΕΜΕΟ]]. Έδωσε αρκετές μάχες στο [[Πάικο]] με [[Τούρκοι|Τούρκους]], γεγονός που κατέστησε την οικογένειά του στα [[Γιαννιτσά]] στόχο των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανών]]. Το [[1898]] εγκαταστάθηκε στη λίμνη των [[Γιαννιτσά|Γιαννιτσών]], όπου κατασκεύασε καλύβα, οχυρωμένη από εξωτερικούς κινδύνους. Το [[1901]] κατέφυγε στη [[Σόφια]] της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]] προκειμένου να γλιτώσει από τις [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικές]] διώξεις. Εκεί συναντήθηκε με τον [[Γκότσε Ντέλτσεφ]], ο οποίος τον διόρισε αρχηγό της [[ΕΜΕΟ]] στην περιοχή των [[Άνω Πορόια Σερρών|Ποροΐων]]. Εκεί, έδρασε για μικρό διάστημα, συνεργαζόμενος με τον [[Μακεδονικός αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζή]] [[Στάνις Νάκωφ]], αλλά σύντομα διαχώρησε τη θέση του(λόγω της δράσης της [[ΕΜΕΟ]] κατά [[Έλληνες|Ελληνικών]] στόχων) και εγκατέλειψε την περιοχή. Επανήλθε στη γνώριμη γι αυτόν, περιοχή της λίμνης των [[Γιαννιτσά|Γιαννιτσών]] και κήρυξε τον πόλεμο στην [[ΕΜΕΟ]] και ιδιαίτερα στο [[Αποστόλ Πέτκωφ]].<ref>Μπόρις Η. Νικόλωφ, Вътрешна македоно - одринска революционна организация, Войводи и ръководители (1893-1934), Биографично-библиографски справочник, Σόφια, 2001, σελ. 36</ref> Οι [[Βούλγαροι]] προσπάθησαν να τον μεταπείσουν και μεσολάβησε ο Αργύρ Μανασίεφ, προκειμένου να τον επανεντάξει στη [[Βουλγαρία|Βουλγαρική]] οργάνωση<ref>Известия на Института за българска литература, Т. 7, 1958, σελ. 371.</ref>. Η αποδοχή του όμως ήταν φαινομενική καθώς η οικογένειά του στα Γιαννιτσά ήταν εκτεθειμένη και ο ίδιος εκβιαζόμενος. Σύντομα βρέθηκε ξανά αντιμέτωπος με τους [[Μακεδονικός αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδες]], γεγονός που οδήγησε στη δολοφονία του από τον [[Αποστόλ Πέτκωφ]], ο οποίος τον δηλητηρίασε στην καλύβα του, στη λίμνη των [[Γιαννιτσά|Γιαννιτσών]] ''(κοντά στην [[Παραλίμνη Πέλλας]])'', το Νοέμβριο του [[1902]]. Ο [[Αποστόλ Πέτκωφ]] μάλιστα σκότωσε και το μεγαλύτερο γιο του, ώστε να αποφύγει αντίποινα. Ο αδελφός του Παύλου Γραμματικού, προσπάθησε να εκδικηθεί το θάνατο του αδελφού του σκοτώνοντας τον [[Αποστόλ Πέτκωφ]], αλλά απέτυχε. Σκότωσε αντί αυτού, έναν άλλο [[Μακεδονικός αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζή]], και στη συνέχεια εντάχθηκε σε [[Ελλάς|Ελληνικό]] αντάρτικο σώμα που τότε δημιουργήθηκε στην περιοχή.<ref>Γκεόργκι Η. Γκεοργκίεφ, Епос за един изгубен свят (Архивни материали за борбите, езика и бита на българиге в Ениджевардарско), Македонски преглед, г. ХХХІІІ, 2010, бр. 4, σσ. 124, 136 (Спомени на Хр. Бинчаров).</ref> Ο άλλος γιος του Παύλου, Δημήτριος Γραμματικός έδρασε αργότερα στα [[Γιαννιτσά]] ως οπλίτης σε διάφορα [[Ελλάς|Ελληνικά]] αντάρτικα σώματα, καθ' όλη τη διάρκεια του [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικού αγώνα]]<ref>Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 123</ref>.