Συντηρητισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.6.4) (Ρομπότ: Τροποποίηση: ta:பழைமைவாதம் |
Σύνδεση με την ανατομία του εγκεφάλου |
||
Γραμμή 7:
Από την περίοδο της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]] ως περίπου τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], οι συντηρητικοί στην [[Ευρώπη]] αντιτέθηκαν στον [[φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]] και, στη συνέχεια, στον [[σοσιαλισμός|σοσιαλισμό]]. Οι πιο ριζικά συντηρητικοί επιθυμούσαν τη διατήρηση του [[αριστοκρατία|αριστοκρατικού]] [[φεουδαρχία|φεουδαρχικού]] κατεστημένου και της πολιτικής ισχύος της [[χριστιανισμός|χριστιανικής]] [[Εκκλησία|Εκκλησίας]]. Μετά τα μέσα του εικοστού αιώνα ωστόσο οι περισσότεροι συντηρητικοί αποδέχθηκαν τη [[φιλελεύθερη δημοκρατία]] και ενσωματώθηκαν σε αυτήν.
== Σύνδεση με την ανατομία του εγκεφάλου ==
== Σημειώσεις-παραπομπές ==▼
Η τάση για την πολιτική τοποθέτηση του συντηρητισμού φαίνεται να συνδέεται με την ανατομία του εγκεφάλου. Σε δείγμα νέων με συντηρητικές πεποιθήσεις παρατηρείται υπερτροφία στην [[αμυγδαλή]] που ερμηνεύεται ως αυξημένη ευαισθησία στην ανίχνευση κινδύνου. Αντίθετα, σε εκείνους που τοποθετούνται πολιτικά με ανοικτές απόψεις, η αμυγδαλή δεν είναι διογκωμένη, όμως τείνουν να έχουν μεγαλύτερη [[πρόσθια έλικα προσαγωγίου]], η οποία συνεπάγεται μεγαλύτερη ικανότητα διαχείρισης αντικρουόμενης [[πληροφορία]]ς.
<ref>{{cite journal
|author=Ryota Kanai, Tom Feilden, Colin Firth, Geraint Rees
|journal=Current Biology
|title=Political Orientations Are Correlated with Brain Structure in Young Adults
|url=http://download.cell.com/current-biology/pdf/PIIS0960982211002892.pdf?intermediate=true
|volume=21
|issue=8
|year=2011
|pages=677-680
|doi=10.1016/j.cub.2011.03.017
}}</ref>
▲== Σημειώσεις-παραπομπές ==
<references />
[[Κατηγορία:Πολιτική φιλοσοφία]]
| |||