Το χαμένο Σαββατοκύριακο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ταινία έκανε επιτυχία και προτάθηκε για 7 βραβεία όσκαρ κερδίζοντας 4 (εκ των οποίων τα 3 πήγαν στον Γουάιλντερ για την παραγωγή, τη σκηνοθεσία και το σενάριο). Ο Ρέι Μιλλάντ στέφθηκε επίσης νικητής κερδίζοντας το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (το πρώτο και το τελευταίο της καριέρας του όπως τόνισε ο Γουάιλντερ που ήθελε στη θέση του τον Χοζέ Φερρέρ, αλλά η Paramount του επέβαλε τον Μιλλάντ, τονίζοντας ότι για το ρόλο του αλκοολικού χρειαζόταν ένας συμπαθής και ωραίος ηθοποιός, προκειμένου να κάνει το κοινό να τον λυπηθεί). Για τον Γουάιλντερ ήταν η πρώτη ταινία που διηγήθηκε την νεοϋρκέζικη πραγματικότητα με ρεαλισμό. Ο ρεαλισμός με τον οποίο απεικονίζει το Μανχάτταν έρχεται σε αντίθεση με τον εξπρεσιονισμό με τον οποίο απεικονίζει τους εσωτερικούς χώρους, στους οποίους ο διευθυντής φωτογραφίας Τζον Σάιτζ παίζει με τις αντιθέσεις και τις σκιές (όπως στη σκηνή της ανεύρεσης του κρυμμένου μπουκαλιού πάνω από το φωτιστικό, το οποίο φανερώνεται από τη σκιά που σχηματίζεται στο ταβάνι). Η σεκάνς με τις αιθυλικές παραισθήσεις μπορεί σήμερα να φαίνεται τετριμμένη, αλλά για το 1945 ήταν θαύμα των οπτικών εφέ. Η ταινία παρουσιάστηκε στο πρώτο φεστιβάλ των Καννών το 1946 (στην ουσία ήταν το δεύτερο μια και το πρώτο δεν είχε ολοκληρωθεί λόγω του ξεσπάσματος του πολέμου) και κέρδισε [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]] για τον Γουάιλντερ και βραβείο ερμηνείας για τον Μιλλάντ.