Τάσος Χαλκιάς (μουσικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Ο θάνατος του Αναστάσιου Χαλκιά - Ταφή με κλαρίνα==

Οπως προαναφέρθηκε ο [[Αναστάσιος Χαλκιάς]] απεβίωσε από παθολογικά προβλήματα στόν Πειραιά το [[1992]]. Σύμφωνα με τα Ηπειρώτικα παλιά έθιμα και σύμφωνα με επιθυμία του, στην τελετή της ταφής του ομάδα από τριάντα κλαρινίστες συνεδέλφους του έπαιξαν ένα Ηπειρώτικο μοιρολόϊ πάνω από τον τάφο του. Η σκηνή αυτή έχει φωτογραφηθεί και δημοσιευθεί στόν τύπο.<ref> Ελευθεροτυπία: "''Εφυγε ο πατέρας του κλαρίνου. Με ηπειρώτικο μοιρολόϊ τον αποχαιρέτησαν οι συνάδελφοί του''", Αθήνα 1994</ref>. Το πρώτο κλαρίνο ιδιοκτησίας Τάσου Χαλκιά, έτους [[1906]], του Γαλλικού οίκου Buffet από ξύλο εβένου και ασημένια πλήκτρα, το οποίο του αγόρασε η μητέρα του από «γύφτο» δίνοντας 4 κατσίκια, περιήλθε αργότερα στον συνεργάτη του Αναστάσιου Χαλκιά, Χριστόφορο Μπεκιάρη (Μηλιανά Άρτας) και από εκείνον περιήλθε στόν Χαράλαμπο Γκούβα από το έτος [[1982]]. Σήμερα, κοσμεί τη συλλογή του ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας Χαράλαμπος Γκούβας». <ref>Ανδρέας Χρονόπουλος: «Τάσος Χαλκιάς Θύμησες και σημειώσεις», Εκδόσεις Απόπειρα, Αθήνα 1985</ref>, <ref> Χαράλαμπος Γκούβας: "Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας", A έκδοση, Πρέβεζα, 2009, ISBN 978-960-87328-2-7</ref>. Σύμφωνα με τον τεχνίτη επισκευής κλαρίνων Γεώργιο Αλεξά, ο Αναστάσιος Χαλκιάς είχε αλλάξει πολλά κλαρίνα στην καρριέρα του<ref>Γεώργιος Αλεξάς: Δήλωση στόν Χαράλαμπο Γκούβα, έτος 1985, Αθήνα</ref>. Το τελευταίο κλαρίνο του μετά τον θάνατό του to [[1992]] κατατέθηκε στο «Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων».