Νταβίντ Μπεν Γκουριόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ισραηλινός πολιτικός Δαβίδ Μπεν-Γκουριόν (το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γκρούεν) γεννήθηκε στο Πλονσκ, στο τμήμα της Πολωνίας[[Πολωνία]]ς που βρίσκονταν υπό ρωσική κυριαρχία. Όπως και ο πατέρας του, ήταν ένθερμος και δραστήριος οπαδός του σιωνισμού, του κινήματος που επιδίωκε την επιστροφή των [[εβραίοι|Εβραίων]] μεταναστών στην [[Παλαιστίνη]] και τη δημιουργία εβραϊκού κράτους.

Αγνοώντας τις δυσκολίες στην Παλαιστίνη, με σκληρή δουλειά, ο Μπεν-Γκουριον συνέχισε τη σιωνιστική δράση του. Διακρίθηκε ως κορυφαίο στέλεχος του κόμματος "Εργάτες της Σιών" και ως μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας του, όπου αρθρογραφούσε.

Το 1912 ο Μπεν-Γκουριόν άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης[[Κωνσταντινούπολη]]ς, οι οποίες έμειναν στη μέση, όταν, μετά την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, οι τούρκικες αρχές τον απέλασαν και πήγε στη [[Νέα Υόρκη]].

Το διογκούμενο μεταναστευτικό ρεύμα των Εβραίων ανησύχησε τους [[Άραβες]] της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα να προκληθούν συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες και αλλαγή της αγγλικής πολιτικής: το 1939 η αγγλική κυβέρνηση επέβαλε αυστηρούς περιορισμούς στη μετανάστευση των Εβραίων και στο δικαίωμά τους να αγοράζουν γη στην Παλαιστίνη. Ο Μπεν-Γκουριόν θεώρησε το μέτρο κατάφωρη παραβίαση της Διακήρυξης Μπάλφουρ. Αλλά η έκρηξη του B´ Παγκοσμίου Πολέμου τον ίδιο χρόνο τον οδήγησε σε πολιτική συμπαράταξης με την [[Αγγλία]], χωρίς όμως εγκατάλειψη της τελικής επιδίωξης. Έτσι δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι της Παλαιστίνης κατατάχθηκαν εθελοντές στις αγγλικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ από την άλλη η μετανάστευση και η εγκατάσταση στην Παλαιστίνη συνεχίζονταν παρά τα απαγορευτικά μέτρα.

H κατάσταση στην Παλαιστίνη επιδεινώθηκε και η Αγγλία έφερε το ζήτημα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Στις 29 Νοεμβρίου 1947 το ψήφισμα 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με 33 ψήφους υπέρ (μεταξύ των οποίων της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]] και των [[Ηνωμένες Πολιτείες|Ηνωμένων Πολιτειών]]), 13 κατά, 10 αποχές και μία απουσία, διαιρούσε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη, ένα αραβικό και ένα εβραϊκό. Οι Εβραίοι της Παλαιστίνης δέχτηκαν την απόφαση. Οι Άραβες της Παλαιστίνης και τα αραβικά κράτη την απέρριψαν.

Για την προσωπικότητα του Μπεν-Γκουριόν ο συμπατριώτης του συγγραφέα [[Άμος Οζ]] έχει γράψει τα ακόλουθα:

«Κατά τα πλέον δραματικά χρόνια της ηγετικής του πορείας ο Μπεν-Γκουριόν κατάπινε φιλοσοφικά βιβλία, έγραφε σχόλια στη [[Βίβλος|Βίβλο]], ερωτοτροπούσε με τον βουδισμό, έμαθε ακόμη και αρχαία ελληνικά για να διαβάσει Πλάτωνα[[Πλάτων]]α στο πρωτότυπο. Είχε ακόρεστη περιέργεια για τις φυσικές επιστήμες (αλλά δεν συμπαθούσε τη λογοτεχνία ούτε τις τέχνες). Ανέφερε κάτι από τον [[Σπινόζα]] σαν να πετούσε πέτρες σε έναν αντίπαλο. HΗ λεκτική μάχη και όχι ο διάλογος ήταν ο συνήθης τρόπος του να επικοινωνεί. Περισσότερο από φιλόσοφος ήταν ένα περιφερόμενο θαυμαστικό, ένας σφιχτός, τραχύς άνθρωπος με έναν φωτοστέφανο από ασημένια μαλλιά και ένα σαγόνι που έδειχνε τρομερή δύναμη θέλησης και ηφαιστειώδη ιδιοσυγκρασία».