Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ + § |
|||
Γραμμή 8:
=== Ελληνική πολιτική κατάσταση ===
Ο Σεπτέμβριος του έτους εκείνου δεν ήταν και από τους πλέον κολακευτικούς για την ελληνική πολιτική ζωή, κάτω μάλιστα από ένα κατακλυσμό εκατοντάδων απεγνωσμένων αιτημάτων δράσης εκ μέρους πρεσβειών, οργανώσεων, σωματείων και ιδιωτών τόσο από Κύπρο, όσο κυρίως από Κωνσταντινούπολη μπροστά στο νέο ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου που σημειωνόταν. Μάταια προσπαθούσε τότε και ο [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλεύς Παύλος]] να πείσει τον στρατάρχη - πρωθυπουργό, η υγεία του οποίου συνεχώς χειροτέρευε, να παραιτηθεί. Πρώτος που φέρεται να ζήτησε από τον Βασιλέα Παύλο την επίσπευση διαδοχής ήταν ο [[Σοφοκλής Βενιζέλος]].<br />
Ωστόσο η πρωθυπουργία του Παπάγου θα διακοπεί με τον θάνατό του τον [[Οκτώβριος|Οκτώβρη]]. Αμέσως μετά το παλάτι θα καλέσει τον [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]] στα ανάκτορα προκειμένου να του δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης <ref>[http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11956&subid=2&pubid=133202 1952-1963:Μυστικά και ψέματα]</ref>. Αμέσως ο Καραμανλής θέλησε να αντικαταστήσει το Συναγερμό με ένα άλλο πολιτικό κόμμα. Έτσι στις 4 [[Ιανουάριος|Γενάρη]] [[1956]] ιδρύθηκε η Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση.▼
Όταν τελικά ο Παύλος ζήτησε και εγγράφως την παραίτηση του πρωθυπουργού, οι σύμβουλοι του τελευταίου εισηγήθηκαν ν΄ αρνηθεί προωθώντας ταυτόχρονα και σχετικό ΦΕΚ 268/1955 με τον διορισμό δύο αντιπροέδρων, τους [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Π. Κανελλόπουλο]] και [[Στέφανος Στεφανόπουλος|Στ. Στεφανόπουλο]]. Τότε, όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, κινητοποιήθηκαν και όλα τα συμφέροντα για την διαδοχή του πρωθυπουργού. Βουλευτές, πολιτευόμενοι, εκπρόσωποι παντός είδους επιδιώξεων άρχισαν να διαγκωνίζονται στα γραφεία των παραπάνω αντιπροέδρων του κόμματος, υποβάλλοντας ακόμα και "πρωτόκολλα τιμής" (προσωπικής υποστήριξης)<ref>Σπ. Θεοτόκης "Πολιτικαί αναμνήσεις σελ.144.</ref>.<br />
Κατά την ίδρυση της [[ΕΡΕ]] προσχώρησαν σ' αυτήν τα περισσότερα στελέχη του διαλυθέντος κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού καθώς και πολλοί πολιτευόμενοι από άλλα κόμματα: από τις διάφορες πτέρυγες του [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Κόμματος των Φιλελευθέρων]], όπως ο [[Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας|Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας]], ο [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνος Τσάτσος]], ο [[Γρηγόριος Κασιμάτης|Γρηγόριος Κασιμάτης]] ο Δημήτρης Μακρής κ.α. Στην ιδρυτική διακήρυξη αναφέρεται ότι «αι δυο μεγάλοι πολιτικαί παρατάξεις αίτινες προέκυψαν από τον διχασμόν του 1915 ετερμάτισαν από μακρού χρόνου την αποστολήν των», ενώ παράλληλα τονίζεται ότι είναι αναγκαία η εμφάνιση νέων πολιτικών σχημάτων και η προβολή της «Ηγεσίας της Νέας Γενεάς». Η ΕΡΕ αποτελούσε έτσι μετεξέλιξη του [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικού Συναγερμού]], με ριζική όμως αλλαγή της ηγετικής του ομάδας και ιδιαίτερο τονισμό εκείνων ακριβώς των σημείων που συνιστούσαν την πρωτοτυπία του σε σχέση με τις έως τότε εκφράσεις της αντιβενιζελικής παράταξης.<ref>Ηλίας Νικολακόπουλος, «Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κ. Καραμανλή και οι εκλογές του 1956», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΣΤ, 2000, σελ. 192 </ref> ▼
Ωστόσο η πρωθυπουργία του Παπάγου θα διακοπεί με τον θάνατό του στις [[4 Οκτωβρίου]] (1955).
=== Η "παρεμβατική" επιλογή ===
▲
▲Κατά την ίδρυση της [[ΕΡΕ]] προσχώρησαν σ' αυτήν τα περισσότερα στελέχη του διαλυθέντος κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού καθώς και πολλοί πολιτευόμενοι από άλλα κόμματα: από τις διάφορες πτέρυγες του [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Κόμματος των Φιλελευθέρων]], όπως ο [[Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας|Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας]], ο [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνος Τσάτσος]], ο [[Γρηγόριος Κασιμάτης|Γρηγόριος Κασιμάτης]] ο Δημήτρης Μακρής κ.α. Στην ιδρυτική διακήρυξη αναφέρεται ότι «αι δυο μεγάλοι πολιτικαί παρατάξεις αίτινες προέκυψαν από τον διχασμόν του 1915 ετερμάτισαν από μακρού χρόνου την αποστολήν των», ενώ παράλληλα τονίζεται ότι είναι αναγκαία η εμφάνιση νέων πολιτικών σχημάτων και η προβολή της «Ηγεσίας της Νέας Γενεάς». Η ΕΡΕ αποτελούσε έτσι μετεξέλιξη του [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικού Συναγερμού]], με ριζική όμως αλλαγή της ηγετικής του ομάδας και ιδιαίτερο τονισμό εκείνων ακριβώς των σημείων που συνιστούσαν την πρωτοτυπία του σε σχέση με τις έως τότε εκφράσεις της αντιβενιζελικής παράταξης.<ref>Ηλίας Νικολακόπουλος, «Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κ. Καραμανλή και οι εκλογές του 1956», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΣΤ, 2000, σελ. 192 </ref>
== Πρώτα χρόνια διακυβέρνησης ==
| |||