Σπύρος Πιζάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

«''Η τέχνη του Πιζάνη'' - γράφει ο ιστορικός Φ. Γιοφύλλης - ''ήτανε η πιο προχωρημένη μέσα στους γύρω του Κερκυραίους ζωγράφους. Τα ύπαιθρά του έχουν ατμόσφαιρα και φως, εξαίρετακαι είναι εξαιρετικά αποδομένα''». Είτε με λάδι, είτε με [[ακουαρέλα]] δουλεύει ο Πιζάνης, πάντα διαφαίνεται το ενδιαφέρον του για το χρωματικό αποτέλεσμα. Στο έργο του «Μπουνάρ», όπως και στη «Γέφυρα του Σεβδίκιοϊ», οι αναζητήσεις του εκφράζουν σαφώς απόψεις χρωματικές. Οι βενετσιάνικες ακουαρέλες του,που μερικές βρίσκονται στη [[Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας]], κρατούν κείνη την υγρασία του θέματος και της ύλης τους.

Ο γιόςγιος του Σπ. Πιζάνη, ο [[Βιττόριο Πιζάνι]], ήταν κι αυτός ένας πολύ γνωστός στην Ιταλία ζωγράφος. Συνεργάστηκε επί χρόνια με την εβδομαδιαία επιθεώρηση ''Λα Τριμπούνα Ιλλουστράτα'', στα εξώφυλλα της οποίας εικογραφούσεεικονογραφούσε τα επίκαιρα διεθνή γεγονότα. Από τα αντιπροσωπευτικά του έργα είναι η σύνθεση '' Η καταβύθιση του αυστριακού θωρηκτού «Βίριμπους Ουνίτις»'' για την οποία τιμήθηκε με βραβείο του ιταλικού κράτους.