Γιόζεφ Σουμπέτερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε αυτή τη μελέτη ο Σουμπέτερ καταδεικνύει το στατικό μοντέλο του [[καπιταλισμός|καπιταλισμού]], που είναι καταδικασμένο να διαγράφει αέναους μη παραγωγικούς κύκλους. Η συσσώρευση [[Κεφάλαιο|κεφαλαίου]] δεν είναι πλέον η σημαντικότερη πτυχή του καπιταλισμού όπως στον [[Άνταμ Σμιθ]], τον [[Μαρξ]] και τον [[Τζον Στιούαρτ Μιλ]]. Το οικονομικό σύστημα περιγράφεται ως μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία όπου η αδράνεια παίζει κυρίαρχο ρόλο, η επανάληψη των ίδιων διαδικασιών είναι μία συνήθεια και ο [[ανταγωνισμός]] αναγκάζει τους κεφαλαιοκράτες να αποδίδουν στους εργάτες την πλήρη αξία της εργασίας τους. Τα [[κέρδος (Οικονομικά)|κέρδη]] κατά τον Σουμπέτερ δεν προέρχονται από την εκμετάλλευση της [[εργασία]]ς ή από κάποια ενσωματωμένη αξία στο κεφάλαιο. Τα κέρδη εμφανίζονται όταν η κυκλική μη εξελίξιμη πορεία των πραγμάτων δεν ακολουθεί τη συνήθη στατική της πορεία. Τα κέρδη εμφανίζονται όταν εισαχθούν στην παραγωγική διαδικασία καινοτόμες ιδέες κάθε είδους, οι οποίες αυξάνουν την [[παραγωγικότητα]] σημαντικά ή βοηθούν στη δημιουργία εντελώς νέων προϊόντων. Η [[καινοτομία]] λοιπόν δίνει στον καπιταλιστή που την εκμεταλλεύεται ένα σημαντικό άλλα πρόσκαιρο πλεονέκτημα, γιατί λίαν συντόμως οι ανταγωνιστές την αντιγράφουν και αποκαθίσταται η προηγούμενη ισορροπία του τρόμου. Οι καινοτόμοι ή επαναστάτες της παραγωγής (entrepreneurs) δεν ανήκουν κατ´ανάγκην σε κάποια κοινωνική/οικονομική τάξη, ωστόσο αποτελούν το μοχλό της [[ανάπτυξη]]ς και της ευημερίας.