Κελτικές γλώσσες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''κελτικές γλώσσες''' είναι δυτικός κλάδος της [[γλωσσική οικογένεια|οικογένειας]] των [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών]], εντοπισμένη κατά τους ιστορικούς χρόνους σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης αποαπό την [[Ισπανία]] και την [[Ιρλανδία]] μέχρι τα [[Βαλκάνια]] και τη [[Μικρά Ασία]], δηλαδή σε περιοχές στις οποίες αναπτύχθηκε ο [[κελτικός πολιτισμός]].

Ανάμεσά τους διακρίνονται η [[κελτιβηρικές γλώσσες|κελτιβηρική γλώσσα]] στην Ισπανία, η [[γαλατική γλώσσα]] στη Γαλλία και τη Βόρεια Ιταλία. Η [[Γαελική γλώσσα]] μαρτυρημένη στις επιγραφές [[αλφάβητο Όγκχαμ|Όγκχαμ]] επιβιώνει έως σήμερα ως [[Ιρλανδική γλώσσα]], Σκωτική Γαελική και (μέχρι πρόσφατα) ως Μανξ. Η Βρετανική πιστοποιήθηκε αρχικά σε επιγραφές Όγκχαμ (ή ογαμικές) του [[5ος αιώνας|5ου]] και [[6ος αιώνας|6ου αιώνα]] και επιβιώνει σήμερα ως ΟυαλλικήΟυαλική γλώσσα και Βρετονική γλώσσα. Δύο βόρειες παραλλαγές των Βρετανικών, η [[Πικτική γλώσσα]] και η Κυμβρική εξαφανίστηκε κατά τον πρώιμο [[μεσαίωνας|μεσαίωνα]], ενώ η [[Κορνουαλική γλώσσα]] επεβίωσε έως τον [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]].

Οι κελτικές γλώσσες συνδέονται στενότερα με την ιταλική ομάδα γλωσσών και πιο απόμακρα με τηντη Γερμανική. Συχνά κατατάσσονται σε q-Κελτικές και p-Κελτικές, ανάλογα με το αν διατήρησαν τον ινδοευρωπαϊκό ήχο 'q' ΄ή τον άλλαξαν σε 'p'. Οι q-Κελτικές γλώσσες είναι η Κελτοϊβηρική και η Γαελική. Όλες οι άλλες είναι p-Κελτικές. Τα περασμένα 2.000 χρόνια οι κελτικές γλώσσες βρέθηκαν υπό την πίεση του [[γλωσσικός ηγεμονισμός|γλωσσικού ηγεμονισμού]] των Γερμανικών και Λατινογενών γλωσσών. ΣτηνΣτη Βρετανία και την Ιρλανδία οι γλώσσες επεβίωσανεπιβίωσαν έως τη σύγχρονη εποχή, αλλά σε διαρκώς μειούμενες γεωγραφικές περιοχές.