Αρκαδία (αρκαδικό λογοτεχνικό ύφος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ρωμαίος ποιητής [[Βιργίλιος]] άντλησε την έμπνευσή του από τους [[Ελληνική μυθολογία|ελληνικούς μύθους]] και από τους έλληνες βουκολικούς ποιητές -ιδιαίτερα τον Θεόκριτο- όταν έγραψε τις ''Εκλογές'' του, μια σειρά ποιημάτων που προσδιορίζονται τοπικά στην '''αρκαδική''' γη. Ως αποτέλεσμα της επιρροής του Βιργίλιου στη μεσαιωνική ευρωπαϊκή λογοτεχνία (βλ. για παράδειγμα τη Θεία Κωμωδία), η [[Αρκαδία]] έγινε σύμβολο του βουκολικού ποιήματος[2]. Στην [[τέχνη]], είτε πρόκειται για τη [[λογοτεχνία]], τη [[ζωγραφική]], ή άλλη μορφή, ο όρος συνδέεται με αγροτικά θέματα όπως τα χωριά και τα ειδυλιακά τοπία της φύσης που απεικονίζονται με τρόπο ιδιαίτερα μη ρεαλιστικό και σημαντική απλότητα. Το θέμα επισκέφθηκαν ξανά οι ευρωπαίοι συγγραφείς της [[Αναγέννηση]]ς (π.χ. ο ισπανός ποιητής Garcilaso de la Vega), και το όνομα αποδόθηκε σε οποιοδήποτε ειδυλλιακό τοπίο ή παράδεισο. Αντίθετα από τη λέξη [[ουτοπία]] (του [[Τόμας Μορ]]), η Αρκαδία δεν υποδηλώνει κάποιον ανθρωπογενή πολιτισμό. Ροπή προς την αποκαλούμενη αρκαδική ποίηση απαντάται στους προσολωμικούς ποιητές της [[Επτανησιακή Σχολή|Επτανησιακής Σχολής]], στη νεανική περίοδο του [[Διονύσιος Σολωμός|Σολωμού]] ή στα μικρά ερωτικά ποιήματα του Π. Σούτσου κ.α.