Α΄ Ιλλυρικός πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
== Ρώμη και Αδριατική ==
Η πρώτη επέμβαση των Ρωμαίων στην Ανατολή οφείλονταν σε εσωτερικούς λόγους και δεν είχε επεκτατικό χαρακτήρα. Συγκεκριμένα οφείλονταν σε επανειλημμένες διαμαρτυρίες Ρωμαίων εμπόρων προς την Σύγκλητο επειδή οι πρώτοι υφίσταντο σε αφόρητο βαθμό τα δεινά της πειρατείας στην οποία επιδίδονταν οι [[Ιλλυρία|Ιλλυριοί]] στο [[Ιόνιο πέλαγος]] και την [[Αδριατική]]. Η συνεχής κλιμάκωση της πειρατείας οφείλονταν στην τότε αδυναμία αντιμετώπισης της από το [[Αρχαία Ήπειρος#Ακμή του Βασιλείου της Ηπείρου| Βασίλειο της
Έτσι μπόρεσαν να επωφεληθούν οι Ιλλυριοί οι οποίοι κατέλαβαν τα παράλια της Αδριατικής πού έλεγχε το βασίλειο της Ηπείρου και τις ελληνικές πόλεις των δαλματικών ακτών [[Φάρος (νησί της Αδριατικής θάλασσας)|Φάρο]] σημερινό [[Χβαρ]] (Hvar) και (Μέλαινα} [[Κέρκυρα]] ([[231 π.Χ.]]) Η πειρατεία υποστηρίζονταν από τον βασιλιά των Ιλλυριών Άγρωνα και ύστερα από τον θάνατό του (230/9 π.Χ.) από την σύζυγο, βασίλισσα και επίτροπο του ανήλικου γιου του Πίννη, Τεύτα.
Οι Ρωμαίοι έστειλαν συγκλητική πρεσβεία στην βασίλισσα ([[229 π.Χ.]]) για να διαπραγματευτεί μαζί της όμως κατά την επιστροφή της η πρεσβεία δέχθηκε την επίθεση των Ιλλυριών που φόνευσαν ένα πρέσβη η συμπεριφορά του οποίου είχε φανεί στην Τεύτα υπεροπτική. Η πράξη αυτή είχε ως επακόλουθο την άμεση κήρυξη του πολέμου από τους Ρωμαίους.
Γραμμή 13:
== Οι επιχειρήσεις ==
Οι Ιλλυριοί συνέχισαν τις επιδρομές και προσπάθησαν να καταλάβουν ανεπιτυχώς την Επίδαμνο και την Ίσσα. Κατόπιν πολιόρκησαν την Κέρκυρα και αφού νίκησαν τον στόλο των Αχαιών και των Αιτωλών που έσπευσε ως βοήθεια κατέλαβαν την πόλη. Τότε έφτασε και ο ρωμαϊκός στόλος (200 πλοία) υπό τον στρατηγό ύπατο Γναίο Φούλβιο. Ύστερα από συνεννόηση του τελευταίου με τον Έλληνα διοικητή
της ιλλυρικής φρουράς [[Δημήτριος ο Φάριος|Δημήτριο τον Φάριο]] που μισούσε την Τεύτα, η πόλη παραδόθηκε στους Ρωμαίους ([[228 π.Χ.]]). Λίγο αργότερα προσχώρησε στους Ρωμαίους η Απολλωνία, οι Ατιντάνες και το ιλλυρικό φύλο των Παρθινών. Έπειτα κατέφθασε και
Ιλλυριοί εγκατέλειψαν την πολιορκία της [[Επίδαμνος|Επιδάμνου]] και της [[Ίσσας]] και υποχώρησαν στο εσωτερικό της χώρας. Η Τεύτα αποσύρθηκε στην πόλη Ρίζονα ενώ οι Ρωμαίοι κατέλαβαν με ευκολία τα νότια ιλλυρικά παράλια εκτός από το φρούριο της Νουτρίας στο οποίο συνάντησαν σθεναρή αντίσταση και είχαν σοβαρές απώλειες. Επειδή η συνέχιση του πολέμου από τους Ιλλυριούς ήταν αδύνατη η Τεύτα αποφάσισε το καλοκαίρι του [[227 π.Χ.]] να συνθηκολογήσει. Οι όροι της συνθήκης πρόβλεπαν την παραίτηση της από τα εδάφη που κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και την πληρωμή χρηματικής αποζημίωσης σε δόσεις.
| |||