Νικίειος Ειρήνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
 
== Η συνθήκη της ειρήνης ==
Το 422 έγινε μεταξύ των εμπολέμων ετήσια ανακωχή με την ελπίδα αυτή να διαρκέσει περισσότερο. Έτσι και έγινε. Όταν τελείωνε η ανακωχή συμφωνήθηκε συνθήκη ειρήνη με διάφορους όρους. Συγκεκριμένα κάθε πλευρά προβλεπόταν να δώσει πίσω όσες περιοχές είχε κατακτήσει με πόλεμο, αλλά οι Αθηναίοι να κρατήσουν την Νίσαια - επίνειο των [[Μεγαρείς|Μεγαρέων]] στο Σαρωνικό. Αυτό έγινε δεκτό ως όρος επειδή και οι [[Αρχαία Θήβα||Θηβαίοι]] είχαν κρατήσει τις [[Πλαταιές]], μια παραδοσιακή σύμμαχο της Αθήνας. Όταν ρυθμίστηκε κι αυτό το θέμα, οι Λακεδαίμονες κάλεσαν τους συμμάχους τους και όλοι ψήφισαν για να γίνει ειρήνη, εκτός από τους [[Βοιωτοί|Βοιωτούς]], τους [[Αρχαία Κόρινθος|Κορινθίους]], τους [[Ηλεία|Ηλείους]] και τους [[Μέγαρα|Μεγαρείς]] που βρήκαν τους όρους της ασύμφορους. Οι υπόλοιποι μαζί με τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους συμφώνησαν τα εξής<ref>οι όροι της συμφωνίας στο αρχαίο κείμενο http://www.archive.org/stream/thucydidesbookv00thuciala#page/40/mode/2up και σε αγγλική μετάφραση http://old.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0200;layout=;query=chapter%3D%23518;loc=5.19.1 και σε απλή καθαρεύουσα http://www.mikrosapoplous.gr/thucy/vivlia/vivlio5_3_frame_main.htm</ref>:
 
* Η πρόσβαση σε όλα τα ιερά να είναι απρόσκοπτη. Ειδικά οι Δελφοί στο εξής ορίζονται ως αυτόνομη πόλη με δικούς της νόμους, φόρους και έθιμα, ανεξάρτητη πλήρως. Το [[μαντείο των Δελφών|ιερό]] του Απόλλωνα των Δελφών αποφασίζεται να ανήκει στον ανεξάρτητο λαό των Δελφών.