Φιλοσοφία της επιστήμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Harkoz (συζήτηση | συνεισφορές)
Αφαίρεση αχρείαστης πρότασης
μ Επιμέλεια
Γραμμή 1:
<!--(Η μετάφραση της αγγλικής ορολογίας στα ελληνικά βρίσκεται στο γλωσσάρι [[Βικιπαίδεια:Μεταφράσεις όρων/Φιλοσοφία της επιστήμης]]).-->
Η '''φιλοσοφία της επιστήμης''' είναι ο κλάδος της [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] που μελετά τις φιλοσοφικές αρχές, τις αξιώσεις, και τις επιπτώσεις της [[επιστήμη|επιστήμης]], συμπεριλαμβανομένων των ''[[Φυσικές επιστήμες|φυσικών επιστημών]]'' όπως είναι η [[φυσική]] και η [[βιολογία]], καθώς και των ''[[Κοινωνικές Επιστήμες|κοινωνικών επιστημών]],'' όπως είναι η [[ψυχολογία]] και τα [[οικονομικά]]. ΑποΑπό αυτή την άποψη, η φιλοσοφία της επιστήμης συνδέεται με την [[επιστημολογία]] και την [[οντολογία]]. Προσπαθεί να αναλύσει θέματα όπως: την ουσία των επιστημονικών δηλώσεων και σκέψεων, τον τρόπο με τον οποίο παράγονται, πως η επιστήμη εξηγεί, προβλέπει και, δια μέσου της τεχνολογίας, χαλιναγωγεί την φύση· τα μέσα για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των πληροφοριών, τη δημιουργία και χρήση της επιστημονικής μεθόδου, τις μορφές σκέψης που χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή συμπερασμάτων και τις επιπτώσεις των επιστημονικών μεθόδων και μοντέλων τόσο στην κοινωνία όσο και στις ίδιες τις επιστήμες.
 
 
Γραμμή 9:
=== Εμπειρισμός ===
 
Μια κεντρική αρχή της φιλοσοφίας της επιστήμης είναι ο [[εμπειρισμός]], ή η εμπιστοσύνη στην τεκμηρίωση. Ο Εμπειρισμός είναι η άποψη οτι η γνώση αντλείται αποαπό τις εμπειρίες που έχουμε στη ζωή. Σύμφωνα με αυτό, οι επιστημονικές θέσεις επηρεάζονται αλλά και προκύπτουν αποαπό τις εμπειρίες ή τις παρατηρήσεις μας. Οι επιστημονικές [[υπόθεση|υποθέσεις]] αναπτύσσονται και ελέγχονται μέσω [[εμπειρική μέθοδος|εμπειρικών μεθόδων]] που αποτελούνται από [[παρατήρηση|παρατηρήσεις]] και [[πείραμα|πειράματα]]. Άπαξ και αναπαραχθούν αρκετά, οι πληροφορίες που προκύπτουν από παρατηρήσεις και πειράματα, αποτελούν πλέον ''τεκμήρια'' σύμφωνα με τα οποία η επιστημονική κοινότητα αναπτύσσει [[Θεωρία|θεωρίες]] που σκοπό έχουν να εξηγήσουν τα χαρακτηριστικά του κόσμου.
 
Οι παρατηρήσεις εμπεριέχουν την [[φιλοσοφία της αντίληψης|αντίληψη]], κατά συνέπεια αποτελούν [[Γνωσιοθεωρία|γνωστικές πράξεις]]. Δηλαδή, οι παρατηρήσεις είναι και αυτές μέρος της κατανόησής μας για τον τρόπο σύμφωνα με τον οποίο ο κόσμος λειτουργεί· καθώς η κατανόηση αυτή του κόσμου αλλάζει, οι ίδιες οι παρατηρήσεις μπορεί φαινομενικά να αλλάξουν. Ακριβέστερα, θα έλεγε κανείς ότι οι ερμηνείες μας επί των παρατηρήσεων μπορεί να αλλάξουν. Ένα καλά σχεδιασμένο πείραμα θα δώσει ταυτόσημα αποτελέσματα όταν επαναληφθεί με ταυτόσημο τρόπο. Όποτε το κοινωνικό πλαίσιο του παρατηρητή επηρεάζει την παρατήρηση, χάνεται η αντικειμενικότητα και η παρατήρηση δεν είναι πλέον χρήσιμη επιστημονικά.
 
Οι επιστήμονες προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν επαγωγή, [[απαγωγή]] και [[ημιεμπειρική μέθοδος|ημίεμπειρικές μεθόδους]] και επικαλούνται βασικές [[εννοιολογική μεταφορά|εννοιολογικές μεταφορές]], ούτως ώστε να ενσωματώσουν τις παρατηρήσεις σε μία συνεκτική, αυτόσυνεπήαυτοσυνεπή δομή.
 
=== Επιστημονικός ρεαλισμός και ινστρουμενταλισμός ===
Γραμμή 19:
Ο [[Επιστημονικός ρεαλισμός]], ή [[απλοϊκός εμπειρισμός]], είναι η άποψη ότι το σύμπαν είναι έτσι ακριβώς όπως το περιγράφουν οι επιστημονικές θέσεις. Οι ρεαλιστές πιστεύουν ότι πράγματα όπως τα ηλεκτρόνια και τα μαγνητικά πεδία όντως υπάρχουν. Έιναι απλοϊκός με την έννοια ότι παίρνει τα επιστημονικά μοντέλα "της μετρητοίς" και είναι η άποψη που οι περισσότεροι επιστήμονες υιοθετούν.
 
Σε αντίθεση με το ρεαλισμό, ο [[ινστρουμενταλισμός]] υποστηρίζει πως η αντίληψή μας, οι επιστημονικές μας ιδέες και θεωρίες δεν απεικονίζουν απαραίτητα τον αληθινό κόσμο επακριβώς, αλλά είναι χρήσιμα εργαλεία για να εξηγήσουν, να προβλέψουν και να ελέγξουν τις εμπειρίες μας. Για έναν ινστρουμενταλιστή, τα [[ηλεκτρόνιο|ηλεκτρόνια]] και τα [[ηλεκτρομαγνητισμός|μαγνητικά πεδία]] είναι χρήσιμες ιδέες που μπορεί στην πραγματικότητα να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν καθόλου. Για τους ινστρουμενταλιστές, η εμπειρική μέθοδος χρησιμοποιείται μόνο για να δείξει πως οι θεωρίες είναι συνεπείς με τις παρατηρήσεις. Ο ινστρουμενταλισμός βασίζεται κυρίως στη φιλοσοφία του [[Τζον Ντιούϊ]] και, γενικά, στον [[πραγματισμό]], ο οποίος ήταν επηρεασμένος αποαπό φιλόσοφους όπως ο [[Ουίλιαμ Τζέιμς]] και ο [[Τσαρλς Σάντερς Πιρς]].
 
=== Κοινωνικός κονστρουκτιβισμός ===
 
Ένα πεδίο ενδιαφέροντος που είναι κοινό ανάμεσα στους ιστορικούς, τους φιλόσοφους και τους κοινωνιολόγους της επιστήμης είναι ο βαθμός στον οποίο οι επιστημονικές θεωρίες καθορίζονται αποαπό το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο. Αυτή η προσέγγιση είναι συνήθως γνωστή ως [[κοινωνικός κονστρουκτιβισμός]]. Ο κοινωνικός κονστρουκτιβισμός είναι κατακατά μια έννοια μια προέκταση του ινστρουμενταλισμού που ενσωματώνει τις κοινωνικές πλευρές της επιστήμης. Στην πιο ισχυρή της μορφή, αντιμετωπίζει την επιστήμη σαν μια απλή συζήτηση θεμάτων μεταξύ επιστημόνων, με τα αντικειμενικά γεγονότα να παίζουν μικρό ή και κανένα ρόλο. Μία πιο μετριοπαθής μορφή της κονστρουκτιβιστικής άποψης θεωρεί οτιότι οι κοινωνικοί παράγοντες παίζουν μεγάλο ρόλο στην αποδοχή των νέων επιστημονικών θεωριών.
 
''(οι δυο παρακάτω παράγραφοι έχουν φύγει στο αγγλικό)''
 
Σύμφωνα με μία ισχυρότερη θεώρηση, η ύπαρξη του πλανήτη Άρη είναι ανούσια, εφόσον ό,τι έχουμε είναι οι παρατηρήσεις, θεωρίες και οι μύθοι, που είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους και παράγονται από την κοινωνική αλληλεπίδραση. Έτσι, οι επιστημονικές εκθέσεις σχετίζονται μεταξύ τους και αναφέρονται η μία στην άλλη και ένας εμπειρικός έλεγχος δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να εξετάζεται η συνέπεια μεταξύ διαφορετικών συνόλων από κοινωνικά συντεθιμένεςσυντεθειμένες θεωρίες. Αυτή η άποψη απορρίπτει το ρεαλισμό. Γίνεται λοιπόν δύσκολο να εξηγηθεί το πως η επιστήμη διαφέρει από οποιαδήποτε άλλο επιστημονικό κλάδο. Όμως με την ίδια λογική, γίνεται επίσης δύσκολο toτo να αντιληφθούμε το μέγεθος της εξαιρετικής επιτυχίας της επιστήμης στο να παράγει χρησιμοποιήσιμη τεχνολογία.
 
Σύμφωνα με την όχι τόσο ισχυρή θεώρηση, ο πλανήτης Άρης, μπορεί να ειπωθεί ότι έχει πραγματική ύπαρξη, που είναι ξεχωριστή και διακριτή από τις παρατηρήσεις, θεωρίες και μύθους μας για αυτόν. Παρόλο που οι θεωρίες και οι παρατηρήσεις συντίθενται σε κοινωνικό πλαίσιο, μέρος της διαδικασίας σύνθεσης περιλαμβάνει την εξασφάλιση μιας κάποιου είδους αντιστοιχίας με την πραγματικότητα μας. Έτσι οι επιστημονικές θέσεις είναι ''για'' τον πραγματικό κόσμο. Το κρίσιμο ζήτημα για αυτήν την άποψη είναι η επεξήγηση αυτής της αντιστοιχίας. Τι αιτιολόγηση υπάρχει στον ισχυρισμό ότι οι φωτογραφίες από το τελευταίο ερευνητικό σκάφος είναι κατά μία έννοια περισότεροπερισσότερο αληθινές από τους [[ρωμαϊκός μύθος|Ρωμαϊκούς μύθους]] για τον Άρη; Είναι σημαντικό λοιπόν, για τους Κοινωνικούς Κονστρουκτιβιστές να λαμβάνουν υπόψιν τους το πως οι επιστημονικές θέσεις δικαιολογούνται.
 
=== Ανάλυση και αναγωγή ===
Γραμμή 58:
 
=== Διαψευσιμότητα ===
Ένας άλλος τρόπος να διακρίνουμε την επιστήμη απ' την ψευδοεπιστήμη (να διαχωρίσουμε, για παράδειγμα, την αστρονομία απ' την αστρολογία), που πρωτοσυζητήθηκε απ' τον [[Καρλ Πόππερ]] το 1919-20 και ξαναδιατυπώθηκεδιατυπώθηκε εκ νέου απ' τον ίδιο τη [[δεκαετία 1960|δεκαετία του '60]], είναι χρησιμοποιώντας την αρχή της [[διαψευσιμότητα|διαψευσιμότητας]]. Σύμφωνα με αυτή, για να είναι χρήσιμη (ή έστω επιστημονική) μια επιστημονική θέση (θεωρία, "νόμος", αρχή κ.λ.π.) πρέπει να είναι διαψεύσιμη, δηλαδή να μπορεί να ελεγχθεί και να αποδειχτεί λανθασμένη.
 
Ο Πόππερ περιέγραψε τη διαψευσιμότητα χρησιμοποιώντας τις παρακάτω παρατηρήσεις, παρμένες (σε παράφραση) από μια εργασία του 1963:
# Είναι εύκολο να επιβεβαιώσουμε ή να διαπιστώσουμε την ισχύ σχεδόν κάθε θεωρίας - αν η επιβεβαίωση είναι αυτό που επιδιώκουμε.
# Οι επιβεβαιώσεις είναι σημαντικές μόνο αν είναι αποτέλεσμα παρακινδυνευμένων προβλέψεων. Δηλαδή αν, χωρίς τη φώτιση της θεωρίας, περιμέναμε ένα γεγονός που ήταν ασύμβατο με τη θεωρία, ένα γεγονός που θα αντέκρουε τη θεωρία.
# Οι "καλές" επιστημονικές θεωρίες συμπεριλαμβάνουν απαγορεύσεις που δεν επιτρέπουν σεσυγκεκριμένασε συγκεκριμένα γεγονότα να εκδηλωθούν. Όσο πιο πολύ απαγορεύει μια θεωρία, τόσο πιο καλή είναι.
# Μια θεωρία που δεν αντικρούεται από οποιοδήποτε νοητό γεγονός είναι μη επιστημονική. Το αναντίρρητο δεν είναι αρετή μιας θεωρίας.
# Κάθε γνήσιος έλεγχος μιας θεωρίας είναι μια προσπάθεια να τη διαψεύσουμε ή να την αντικρούσουμε. Οι θεωρίες που παίρνουν μεγαλύτερα "ρίσκα" είναι πιο επιδεκτικές στον έλεγχο, πιο πολύ εκτεθειμένες στη διάψευση.
Γραμμή 69:
# Μερικές γνήσια ελέγξιμες θεωρίες, όταν αποδειχτούν εσφαλμένες, υποστηρίζονται ακόμα απ' τους ακολουθητές τους - για παράδειγμα με την εισαγωγή μιας ad hoc εναλλακτικής υπόθεσης ή με την επανερμηνεία της θεωρίας, με τρόπο τέτοιο ώστε να διαφύγει τη διάψευση. Μια τέτοια διαδικασία είναι πάντοτε δυνατή, αλλά διασώζει τη θεωρία απ' τη διάψευση με το τίμημα της καταστροφής, ή έστω της μείωσης, της επιστημονικότητάς της.
 
Αυτές οι παρατηρήσεις είναι μέρος των επιχειρημάτων του Πόππερ για την υπεράσπιση της άποψης ότι αυτό που κάνει μια θεωρία επιστημονική είναι η διαψευσιμότητα ή ελέγξιμότητάελεγξιμότητά της.
 
=== Συνεκτικότητα ===
 
Τόσο η Επαγωγή όσο και η Διάψευση σκοπό έχουν να αιτιολογήσουν τις επιστημονικές θέσεις μέσω αναφοράς σε άλλες συγκεκριμένες επιστημονικές θέσεις. Και οι δύο πρέπει να αποφεύγουν το [[πρόβλημα του κριτηρίου]], στο οποίο κάθε αιτιολόγηση πρέπει με τη σειρά της να εξηγείται, διαδασίαδιαδικασία που οδηγεί σε άπειρη αναγωγή. Το [[πρόβλημα του κριτηρίου|ζήτημα της αναγωγής]], έχει ληφθεί για να δώσει έναν δρόμο που θα οδηγήσει εκτός της άπειρης αναγωγής, τον θεμελιωτισμό (foundationalism). Ο Θεμελιωτισμός προτείνει την ύπαρξη μερικών βασικών θέσεων που δεν απαιτούν αιτιολόγηση. Η Επαγωγή και η Διάψευση αποτελούν μορφές του θεμελιωτισμού ως προς το ότι βασίζονται σε βασικές θέσεις που προκύπτουν απευθείας από τις παρατηρήσεις.
 
Ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίο οι βασικές θέσεις προκύπτουν από τις παρατηρήσεις περιπλέκει το πρόβλημα. Η παρατήρηση είναι γνωστική πράξη, γεγονός που σημαίνει ότι βασίζεται στις υπάρχουσες μας αντιλήψεις, στο σύνολο των πεποιθήσεων μας. Μία παρατήρηση μιας [[διάβαση της Αφροδίτης|διάβασης της Αφροδίτης]] απαιτεί ένα τεράστιο εύρος δευτερευόντων πεποιθήσεων, όπως αυτές που σχετίζονται με την περιγραφή της οπτικής των τηλεσκοπίων, με τη μηχανική της εγκατάστασης τους καθώς και κάποια αντίληψη της ουράνιας μηχανικής. Με πρώτη ματιά, η παρατήρηση δεν εμφανίζεται ως 'βασική'.
Γραμμή 103:
=== Κριτική της επιστήμης ===
 
Ο [[Πωλ Φαγεράμπεντ]] υποστήριξε πως δεν υπάρχει καμμίακαμία περιγραφή επιστημονικής μεθόδου τόσο ευρεία ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει όλες τις προσεγγίσεις και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται αποαπό επιστήμονες. Ο Φαγεράμπεντ ήταν αντίθετος με την τυποποιημένη επιστημονική μέθοδο, με το επιχείρημα ότι κάθε τέτοια μέθοδος θα έπνιγε και θα καθήλωνε την επίστημονικήεπιστημονική πρόοδο. Ο ισχυρισμός του ήταν ότι: ''Η μόνη αρχή που δεν εμποδίζει την πρόοδο είναι το "όλα παίζουν"'' (''the only principle that does not inhibit progress is: anything goes'').
 
== [[Κοινωνιολογία]] και [[Ανθρωπολογία]] της Επιστήμης ==
 
Μια σημαντική εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών είναι η μελέτη της δημιουργίας, της δομής και της εξέλιξης των επιστημονικών κοινοτήτων από κοινωνιολόγους και ανθρωπολόγους στους οποίους συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι: Michel Callon, Elihu Gerson, [[Μπρούνο Λατούρ]], John Law, Susan Leigh Star, Anslem Strauss, Lucy Suchman. Κομμάτια απ'´τη δουλειά τους είχαν στο παρελθόν συγκεντρωθεί στη θεωρία actor network theory (αδόκιμη ενδεχομένως μετάφραση: ''θεωρία δικτύου δρώντων''). Εδώ η προσέγγιση της φιλοσοφίας της επιστήμης είναι η μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι επιστημονικές κοινότητες λειτουργούν στην πραγματικότητα.
 
Οι ερευνητές στην [[Πληροφορική]] έχουν κάνει επίσης συνεισφορές, για παράδειγμα, η [[Μεταφορά της επιστημονικής κοινότητας]].