Κορινθιακός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Μετά από αυτή την ήττα, διοικητής του σπαρτιατικού στόλου στην Αίγινα έγινε ο Τελευτίας. Αντιλαμβανόμενος το γεγονός ότι οι Αθηναίοι χαλάρωσαν τις αμυντικές τους γραμμές μετά τις νίκες του Χαβρία, επιτέθηκε με τον στόλο του στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] και κατέστρεψε αρκετά πλοία.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Ε'/I|5.1.13–24]]</ref>

 

Εν τω μεταξύ, ο [[Ανταλκίδας]] διεξήγαγε διαπραγματεύσεις με τον Τιρίβαζο, και κατέληξαν σε συμφωνία, όπου σύμφωνα με αυτή, οι Πέρσες έπρεπε να πάρουν το μέρος των Σπαρτιατών σε περίπτωση που οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοι τους αρνηθούν να υπογράψουν ειρήνη. Φαίνεται πώς οι Πέρσες δεν ήταν ευχαριστημένοι με τις ενέργειες της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης προς τον βασιλιά της Κύπρου, [[Ευαγόρας Α΄|Ευαγόρα]], και στον [[Άκορις|Άκορη]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], οι οποίοι βρισκόταν σε πόλεμο με την Περσία. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους παράγοντες, η Περσία αποφάσισε πώς δεν ήταν ωφέλιμο να βοηθά την Αθήνα και πήρε το μέρος της Σπάρτης.<ref>Fine, ''The Ancient Greeks'', 554–5</ref> Μετά την ήττα στην Άβυδο, ο Ανταλκίδας επιτέθηκε και κατέστρεψε μερικά σώματα στρατού των Αθηναίων, και ένωσε τον στόλο του με στόλο από τις [[Συρακούσες]]. Αυτό το ναυτικό σώμα, το οποίο έλαβε και τη στήριξη των σατραπών της Περσίας, έφτασε στον Ελλήσποντο και έκλεισε όλους τους δρόμους προς την Αθήνα. Οι Αθηναίοι, οι οποίοι είχαν ηττηθεί με παρόμοιο τρόπο στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αποφάσισαν να συνάψουν συμφωνία ειρήνης.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Ε'/I|5.1.24–29]]</ref>