Σύμπλεγμα του Λαοκόωντος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο μύθος του Λαοκόοντα έχει γίνει θέμα χαμένης [[τραγωδία]]ς του [[Σοφοκλής|Σοφοκλή]]. Αναφέρεται επίσης από άλλους έλληνεςΈλληνες συγγραφείς. Ο Λαοκόων θανατώθηκε, μετά την απόπειρά του να αποκαλύψει, με χτύπημα ακοντίου, το τέχνασμα του [[Δούρειος Ίππος|Δούρειου Ίππου]]. Τα φίδια που έπνιξαν αυτόν και τους γιούς του είχαν σταλεί από τη θεά [[Αθηνά]]<ref>William Smith, ''Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology'', Taylor and Walton, 1846, σ. 776.</ref> και η επέμβασή τους ερμηνεύτηκε από τους Τρώες ως απόδειξη της ιερότητας του Δουρείου Ίππου. Η πιο φημισμένη περιγραφή αυτών των γεγονότων βρίσκεται στην [[Αινειάδα]] του [[Βιργίλιος|Βιργιλίου]], όμως το κείμενο εκείνο πιθανότατα χρονολογείται μετά τη δημιουργία του γλυπτού.

Δεν είναι γνωστό αν πρόκειται για πρωτότυπο έργο ή αντίγραφο παλαιότερου γλυπτού. Έχει προταθεί πως οι τρείςτρεις Ρόδιοι καλλιτέχνες που το φιλοτέχνησαν ήταν αντιγραφείς, πιθανά ενός [[ορείχαλκος|ορειχάλκινου]] αγάλματος από την [[Πέργαμος|Πέργαμο]], το οποίο θα δημιουργήθηκε γύρω στο 200 π.Χ.<ref>Stewart, Andrew W. (1996), "Hagesander, Athanodorus and Polydorus", στο Hornblower, Simon, Oxford Classical Dictionary, Oxford: Oxford University Press.</ref> Ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] στο έργο του ''Φυσική Ιστορία'' (''Historia Naturalis'', XXXVI, 37) υποστηρίζει ότι το έργο ήταν τοποθετημένο στο παλάτι του αυτοκράτορα [[Τίτος|Τίτου]]. Ο ίδιος υποστηρίζει επίσης ότι είχε σκαλιστεί από μονοκόμματο μάρμαρο, αν και κατά την ανεύρεσή του ήταν φανερό ότι αποτελούνταν από 7 αλλληλοσυνδεδεμένααλληλοσυνδεδεμένα κομμάτια.<ref>Richard Brilliant, ''My Laocoön - alternative claims in the interpretation of artworks'', University of California Press, 2000, p.29</ref><ref name="OCD">Rose, Herbert Jennings, λήμμα ''Laocoön'' στο ''Oxford Classical Dictionary'', (edit. Simon Hornblower), Oxford University Press, Oxford, 1996.</ref>

Η πιο ασυνήθης παρέμβαση στην παραπάνω διαμάχη είναι το κατάγραφο χαρακτικό ''Λαοκόων'' του [[Γουίλιαμ Μπλέικ]], στο οποίο η εικόνα του αγάλματος περιβάλλεται από σχολιασμούς σε διάφορες γλώσσες, γραμμένους σε πολλαπλές κατευθύνσεις. Ο Μπλέικ παρουσιάζει το άγαλμα ως μέτριο αντίγραφο ένοςενός χαμένου εβραϊκού [[Ισραηλίτες|ισραηλητικού]] πρωτοτύπου, περιγράφοντάς το ως «ο Ιεχωβάς και οι δύο γιοί του, Σατανάς και Αδάμ, όπως τα αντέγραψαν τρεις Ρόδιοι, από τα Χερουβείμ του Ναού του Σολομώντα, και τα εφάρμοσαν στο γεγονός της φύσης ή την ιστορία του [[Ίλιον|Ιλίου]]».<ref>[http://web.archive.org/web/20061230052305/http://www.squibix.net/blake/m/laocoon/withnotes.html Τα σχόλια του Μπλέικ]. Ανακτήθηκε 30/12/2006.{{en}}</ref> Το παραπάνω αντανακλά τη θεωρία του Μπλέικ ότι η απομίμηση της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης ήταν καταστρεπτική για τη δημιουργική φαντασία και ότι η κλασσική γλυπτική αντιπροσωπεύει έναν κοινότοπο ρεαλισμό, σε αντίθεση με την πνευματική ιουδαιο-χριστιανική τέχνη.