Ιστοριογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Αρχαιότητα: ορθογραφικά, replaced: απο → από με τη χρήση AWB (8514) |
|||
Γραμμή 22:
Κατά τον 4ο αιώνα ΠΚΕ την ελληνική ιστοριογραφική παράδοση στην [[ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική περίοδο]] συνέχισε ο [[Ξενοφών]], ο [[Θεόπομπος ο Χίος]]<ref>Βλ. επίσης Bruce I.A.F. 1970, «Theopompus and Classical Greek Historiography», ''History and Theory'', Vol. 9, No 1, 86-109.</ref> και ο [[Έφορος]]. Στον 2ο ΠΚΕ αιώνα ο ιστορικός [[Πολύβιος]] κατέγραψε τη ρωμαϊκή ιστορία, θέμα που επανέλαβε επίσης ο [[Στράβων]] ο Γεωγράφος και ο [[Διονύσιος Αλικαρνασσέας]] στον επόμενο αιώνα. Στην ίδια περίοδο ο [[Πλούταρχος]] βιογράφησε επιφανείς Έλληνες και Ρωμαίους, χρησιμοποιώντας ενίοτε [[δράμα|δραματικά]] στοιχεία και ανέκδοτα υλικά για την απεικόνιση χαρακτήρων και την επίδρασή τους στη δημόσια ζωή<ref>[http://www.cuw.edu/Academics/programs/history/historiography.html Historiography]</ref>.
Στην Ανατολή και συγκεκριμένα στην [[Κίνα]] ο [[Σίμα Κιάν]] (περ. 145 – περ. 85 ΠΚΕ) είναι γνωστός ως πατέρας της κινεζικής ιστορίας με το έργο του ''Σιτζί'' δηλαδή ''Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού''. Οι ρωμαίοι ιστορικοί όπως ο [[Πούμπλιος Κορνήλιος Τάκιτος]], ο [[Τίτος Λίβιος]] και ο [[Γάιος Σουητόνιος Τρανκουίλος]] έγραψαν έργα που χρησιμοποιήθηκαν ως πρότυπα
===Μεσαίωνας, διαφωτισμός, 18ος αιώνας===
|