|
Μετά τον θάνατό του, το σπίτι του ζωγράφου στην Δάφνη Αττικής αγοράστηκε από τον Δήμο Δάφνης και έχει μετατραπεί σε μουσείο. Έργα του Μπουζιάνη υπάρχουν στην [[Εθνική Πινακοθήκη]] καθώς και σε πολλές άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός [[Ελλάδα|Ελλάδας]]. Αναδρομικές εκθέσεις με έργα του πραγματοποιήθηκαν στην [[Εθνική Πινακοθήκη]] το [[1977]] και το [[1985]], και στο Μουσείο Μπενάκη το [[2005]].
==Η υγρη περιοδος 1929 έως το 1932==
Στην περίοδο από το 1929 έως το 1932 τον βρίσκουμε στο Παρίσι. Ο ίδιος χαρακτήρισε τα χρόνια αυτά ως «Υγρή περίοδο».
Στο διάστημα των χρόνων 1920-1929 η παραγωγή έργων εντείνεται και η αποδοχή που θα γνωρίσει ο Μπουζιάνης είναι η μεγαλύτερη της καριέρας του. Οι ανθρώπινες μορφές και τα τοπία «κείτονται» μέσα σε μια χρωματική έκρηξη, ενώ οι μορφές μοιάζουν περισσότερο να ρέουν προς μια καθοριστική για τον καλλιτέχνη μεταμόρφωση, που γίνεται σχεδόν στιγμιαία. Στην περίοδο από το 1929 έως το 1932 τον βρίσκουμε στο Παρίσι. Ο ίδιος χαρακτήρισε τα χρόνια αυτά ως «Υγρή περίοδο». Από αυτή την εποχή έχουμε και το περίφημο «Τετράδιο με τους Αφορισμούς», που είναι κατ' ουσίαν ένας τεράστιος όγκος επιστολών, γραπτών σημειώσεων και ποιημάτων του, όπου εκεί βρίσκει κανείς και μια σπουδαία ιστορική μαρτυρία με αναφορές στο έργο πολλών μεγάλων ζωγράφων
Η περίοδος του Παρισιού αποτελεί και τη μεταβατική φάση του καλλιτέχνη από τη Γερμανία στην Ελλάδα, όπου θα επιστρέψει το 1934. Στη Γερμανία έχει ήδη επικρατήσει το ναζιστικό καθεστώς, γεγονός που συνέτεινε στην επιστροφή του καλλιτέχνη στην Ελλάδα, μετά από 27 χρόνια απουσίας. Στην Ελλάδα, ο Γ. Μπουζιάνης θα αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό και την άρνηση του ελληνικού καλλιτεχνικού κύκλου και, κυρίως, μιας μεγάλης μερίδας τεχνοκριτικών της εποχής του.
«Παιδί πρέπει να μείνει κανείς σε όλη του τη ζωή, γιατί παιδί είδε για πρώτη φορά το φως», σημείωνε ο Γ. Μπουζιάνης. «Δε με ενδιαφέρουν οι ωραίες γυναίκες. Η άσχημη έχει πολύ περισσότερη έκφραση, ενδιαφέρον και προσωπικότητα. Ενας ζωγράφος που εκτιμώ πολύ λέει ότι, όταν μια γυναίκα είναι ωραία, αυτός την κάνει ακόμα πιο ωραία, την περιβάλλει με όνειρο, δε χορταίνει ομορφιά. Εγώ μπορώ να πω, δε χορταίνω ασχήμια. Ο άνθρωπος, το ζώο, το αντικείμενο, τα πάντα ξέρουν να μιλάνε σε κείνον που ξέρει να τα ακούει».
υπάρχουν δεκάδες έργα του Μπουζιάνη που δεν έχουν καταγραφει ακόμα...
από εδώ θα ήθελα.. να κάνουμε.. μια προσπάθεια ..να βρούμε όσα πιο πολλά έργα του είναι αδημοσίευτα και να αναδείξουμε το έργο του !!!
Πρόκειται αναμφισβήτητα για έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες των νεότερων χρόνων της Ελλάδας αλλά και της Γερμανίας ..... που αρνήθηκε τις ασφαλείς ασφαλείς συνταγές της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και αποδεσμέυτηκε από τις ακαδημαϊκές αρχές της Σχολής του Μονάχου, άν και μαθήτευσε κοντά στον Λύτρα , τον Βολανάκη και άλλους εκπροσώπους της.Φιλοδοξούμε να προωθήσουμε την ελληνική πολιτιστική μας κληρονομιά και να βρούμε όσα πιο πολλά έργα του "Γίωργου Μπουζίανη" και να αναδείξουμε το έργο του προς αποκατάσταση της αδικίας που εισέπραξε στην Ελλάδα.
Το έχει φαίνεται η μοίρα του μεγαλύτερου ΄Ελληνα ζωγράφου εξπρεσιονιστή να εκτιμάται και να αγαπιέται περισσότερο στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα μας τον τόπο του τον γέννησε. Το 1934 λόγω της ανόδου του ναζισμού στην Ευρώπη ...... και που ήταν ήδη αναγνωρισμένος από Γερμανούς τεχνοκριτικούς και γκαλερίστες, επέστρεψε στην Ελλάδα και αντιμετώπισε την αδιαφορία και τολμώ να πως την εχθρότητα από τον... αθηναϊκό καλλιτεχνικό περίγυρο!!!! Ο τότε ΄Ελληνας πρέσβης του Βερολίνου μεσολάβησε για να διοριστεί καθηγητής στην Α.Κ.Σ.Τ, μία θέση που δεν του δόθηκε ποτέ!!!! Δυστυχώς στην Αθήνα μέχρι και το θάνατό του το 1959 έζησε πολύ δύσκολα χρόνια και δυστυχώς μέχρι και σήμερα μόνο τρεις αναδρομικές εκθέσεις έχουν γίνει γι αυτόν τον "Ιδιαίτερο" για το ύφος του ζωγράφο. Ακόμα και στη συνοικία που έζησε κανείς από το Δήμο Δάφνης πολύ κοντά στη στάση "΄Αγιος Ιωάννης" του μετρό δεν τον γνωρίζει σήμερα. Ευτυχώς το σπίτι του πέρασε στην ιδιοκτησία του Δήμου κι επιτέλους τα τέλη του 2010 έγινε μουσείο. Επιτέλους ο διακαής πόθος μας για να αφιερωθεί ένας χώρος για τον καλλιτέχνη και το έργο του και να υπάρξει κάποια πολιτιστική διοργάνωση έγινε πραγματικότητα.
==Ω φτωχε μου Μπουζιανη....==
| 