Ζαν Σουλτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Soult2.jpg|thumb|Νικολά Ζαν ντε Ντιέ Σουλτ]]
Ο '''Νικολά Ζαν ντε Ντιέ Σουλτ''' ('''Nicolas Jean de Dieu Soult''') ([[29 Μαρτίου]] [[1769]] - [[26 Νοεμβρίου]] [[1851]]), δούκας της
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γιος φτωχού συμβολαιογράφου, εγκατέλειψε το γραφειοκρατικό επάγγελμα του πατέρα του για να εγγραφεί στην Στρατιωτική Ακαδημία και με τον πρώτο του μισθό έσωσε την οικογένειά του από την πτώχευση, γεγονός που τον έκανε από πολύ μικρό να αγαπήσει τα πλούτη και τα αξιώματα.
Γραμμή 6 ⟶ 7 :
Το [[1804]] με τον βαθμό του στρατάρχη, ακολούθησε τον [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] στις μάχες κατά των [[Αυστρία|Αυστριακών]] και το [[1813]] στην [[Ισπανία]], κέρδισε ακόμα και την εκτίμηση των αντιπάλων του, προσπαθώντας να ανακόψει την προέλαση των [[Ηνωμένο Βασίλειο|Άγγλων]] οι οποίοι υπερτερούσαν σε αναλογία 4:1. Η πτώση του [[1814]] τον βρήκε περικυκλωμένο στην [[Τουλούζη]] να ανθίσταται με τους 25.000 άνδρες του εναντίον των 100.000 του [[Δούκας του Ουέλλινγκτον|Ουέλλινγκτον]], όπου και παραδόθηκε όταν πληροφορήθηκε την παραίτηση του αυτοκράτορα. Στο [[Βατερλώ]] ωστόσο, ως επιτελάρχης, δεν επέδειξε καμία από τις μαχητικές αρετές του, συμβάλλοντας στην τελική ήττα με την αποκαρδιωτική έλλειψη πρωτοβουλίας και τον κακό συντονισμό των ενεργειών του.
Μετά την ήττα επέστρεψε στην Γαλλία, όπου έζησε στον πύργο του απολαμβάνοντας τα πλούτη του. Δεν έγινε ποτέ γνωστό γιατί ο [[Λουδοβίκος 18ος της Γαλλίας|Λουδοβίκος 18ος]] ανέθεσε σε αυτόν την θέση του Υπουργού Αμύνης, αλλά έκτοτε ο Σουλτ θα επιδείξει μια μοναδική ικανότητα να προσκολλάται σε υψηλά αξιώματα μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας του, έχοντας φθάσει μέχρι και πρωθυπουργός. Παρά τις διακυμάνσεις της πολιτικής ζωής στην Γαλλία, ο Σουλτ κατόρθωσε να θεωρείται βοναπαρτικός ή αντι-βοναπαρτικός, ανάλογα με τις περιστάσεις και να αναλαμβάνει διάφορες ανώτερες πολιτικές θέσεις. Παρά την αποτυχία του στο [[Βατερλώ]], ο Ναπολέων θα τον θυμάται στα απομνημονεύματά του ως έναν έξοχο επιτελικό.
{{Στοιχεία προσώπου
| |||