Αριστείδης Στεργιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Η ρήξη με την τοπική, στρατιωτική και εκκλησιαστική ηγεσία της Σμύρνης===

Χαρακτηριστικά είναι τα επεισόδια μεταξύ αυτού και του [[Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (Αντιστράτηγος)|Παρασκευόπουλου]]<ref>Η σύγκρουση με την στρατιωτική ηγεσία υποθαλπόταν από μια σειρά διαταγών και μέτρων που είχε λάβει προς τους στρατιωτικούς: τους ανέθετε καθήκοντα πολιτικής φύσεως όπως ήταν η είσπραξη φόρων σε μουσουλμανικές περιοχές, η επιβολή αυστηρών ποινών σε αξιωματικούς που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για επεισόδια μετά την άφιξη του Ελληνικού στρατού στην περιοχή, η διεξαγωγή ανακρίσεων σε βάρος στρατιωτών και αξιωματικών για πράξεις και παραλήψεις τους.</ref>, μητροπολίτη Κυδωνιών Γρηγόριου αλλά και του [[Χρυσόστομος Σμύρνης|Χρυσοστόμου Σμύρνης]]: του τελευταίου θα διακόψει κήρυγμα σε επίσημη δοξολογία για τον εορτασμό της συμμαχικής νίκης, επειδή θεώρησε πως το περιεχόμενο δεν ήταν θρησκευτικό αλλά εθνικοπατριωτική πολιτικολογία. Εισηγήθηκε επίσης στην Ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε οικονομική επιχορήγηση στη μητρόπολη Σμύρνης.<ref>Έφη Αλλαμανή-Κρίστα Παναγιωτοπούλου, «Διάσταση στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας. Το πρόβλημα Στεργιάδη», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ.ΙΕ', Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1978, σελ.124</ref> Κατόπιν πρωθυπουργικής εντολής το ελληνικό στράτευμα ετίθετο υπό τις διαταγές του Αρμοστή, κάτι που ενίσχυε τον ρόλο του, ο οποίος αρχικά δεν ήταν παρά συμβουλευτικός του Αρχηγού Στρατιωτικής Κατοχής.<ref>Βικτωρία Σολωμονίδου, «Βενιζέλος-Στεργιάδης: μύθος και πραγματικότητα», στο: Θάνος Βερέμης-Γιούλα Γουλιμή (επίμ.), Ελευθέριος Βενιζέλος: κοινωνία-οικονομία-πολιτική στην εποχή του, εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1989, σελ. 479-483</ref> Παράλληλα, εκτός από υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν και εκπρόσωπος των Μεγάλων Δυνάμεων, γεγονός που περιέπλεξε περισσότερο την κατάσταση. Οι ενέργειές του χαρακτηρίστηκαν από πολλούς φιλοτουρκικές και ενάντια στα Εθνικά συμφέροντα<ref>Βικτωρία Σολωμονίδου, «Βενιζέλος-Στεργιάδης: μύθος και πραγματικότητα», στο: Θάνος Βερέμης-Γιούλα Γουλιμή (επίμ.), Ελευθέριος Βενιζέλος: κοινωνία-οικονομία-πολιτική στην εποχή του, εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1989, σελ. 483</ref>.<ref>Μια ανεκδοτολογικού χαρακτήρα ανθολόγηση τέτοιων περιστατικών υπερβασιών του Στεργιάδη δες στο: Χρήστου Αγγελομάτη, Χρονικόν μεγάλης τραγωδίας (Το έπος της Μικράς Ασίας),εκδ.Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, χ.χ., σελ.59-74 </ref>

Παράλληλα παρεμβάσεις που σημειώθηκαν από την Αθήνα με σκοπό την ανάκληση ποινών ή μεταθέσεων σε βάρος του πολιτικού και στρατιωτικού προσωπικού της περιοχής, ακυρώνονταν από τον ίδιο. Μάλιστα δεν έκρυβε τη δυσφορία του,τόσο πολύ μάλιστα ώστε στους οκτώ πρώτους μήνες της εκεί παρουσίας του να ζητήσει τρεις φορές την αντικατάστασή του<ref>Βικτωρία Σολωμονίδου, «Βενιζέλος-Στεργιάδης: μύθος και πραγματικότητα», στο: Θάνος Βερέμης-Γιούλα Γουλιμή (επίμ.), Ελευθέριος Βενιζέλος: κοινωνία-οικονομία-πολιτική στην εποχή του, εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1989, σελ. 486-487</ref>.