Τρούλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως αρχιτεκτονικό μοτίβο, εμφανίζεται ήδη αποαπό τα τέλη του [[4ος αιώνας|4ου μ.Χ. αιώνα]] και στις αρχές του [[5ος αιώνας|5ου]],στο ανατολικό κομμάτι της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]]. Ο τρούλος, πέρα αποαπό τον αμιγή Βυζαντινό ρυθμό, συνδυάζεται με όλα σχεδόν τα είδη της Βυζαντινής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής όπως: [[βασιλική (αρχιτεκτονική)|βασιλική]] και βασιλική σταυρόσχημη. Το πιόπιο αντιπροσωπευτικό μνημείο βασιλικής με τρούλο αποτελεί ο ναός της του [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Θεού Σοφίας]], στην [[Κωνσταντινούπολη]].

Μετά το οριστικό [[σχίσμα του 1054]], μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας οι ανατολικές εκκλησίες που ακολούθησαν το ανατολικό ορθόδοξο δόγμα ([[Ρωσία]], [[Βαλκάνια]]) ακολούθησαν και τον αντίστοιχο αρχιτεκτονικό ρυθμό. Κατ' επέκταση και ο τρούλος προσαρμόσθηκε στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική των χωρών αυτών με ορισμένες διαφοροποιήσεις ως προς το σχήμα, γεγονός που οφείλεται και στις κλιματολογικές ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου. Ο τρούλος στη κορυφή εχειέχει πάντα επίστεψη [[Σταυρός|σταυρού]], ενώ εσωτερικά αγιογραφείται κυρίως με τον [[Παντοκράτωρ (τέχνη)|Χριστό Παντοκράτορα]] και τις αγγελικές ουράνιες δυνάμεις (τα 9 τάγματα) και τους προφήτες της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]]. Ο τρούλος προσφέρει με τα διαδοχικά του παράθυρα φυσικό φωτισμό στο ναό, γεγονός που συνδέεται και συμβολικά καθώς συμβολίζει τον ουρανό που ενώνεται με τους πιστούς στη γήγη.