Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ.+ πηγές
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Hellenic Maritime Museum frontyard.jpg|thumb|right|280px|Άποψη του Ναυτικού Μουσείου.]]Το '''Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος''', συνολικής επιφάνειας περίπου 2.500 τ.μ., (μαζί με το αίθριο), βρίσκεται στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] στο μυχό του άλλοτε όρμου της [[Φρεαττύδα|Φρεαττύδας]], στην ακτή Θεμιστοκλέους όπως διαμορφώθηκε με τη δημιουργία της Μαρίνας. Το μουσείο αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο του είδους του στην [[Ελλάδα]] και αναβιώνει την ιστορία χιλιετιών της λαμπρής ελληνικής ναυτικής παράδοσης.
{{Πηγές|13|06|2010}}<br>
[[Αρχείο:Hellenic Maritime Museum frontyard.jpg|thumb|right|280px|Άποψη του Ναυτικού Μουσείου.]]Το '''Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος''', συνολικής επιφάνειας περίπου 2.500 τ.μ., (μαζί με το αίθριο), βρίσκεται στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] στο μυχό του όρμου της [[Φρεαττύδα|Φρεαττύδας]], στην ακτή Θεμιστοκλέους όπως διαμορφώθηκε με τη δημιουργία της Μαρίνας. Το μουσείο αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο του είδους του στην [[Ελλάδα]] και αναβιώνει την ιστορία χιλιετιών της λαμπρής ελληνικής ναυτικής παράδοσης.
 
== Ιστορία ==
Στις δέκα συνεχόμενες, σε ημικύκλια διάταξη, αίθουσες του Μουσείου παρουσιάζεται η ελληνική ιστορία συνυφασμένη με τη θάλασσα, από την αρχαία ναυπηγική και την εξέλιξη των πλοίων μέχρι την εποποιία της [[Ελληνική επανάσταση του 1821|ελληνικής επανάστασης του 1821]], για να συνεχίσει τη παρουσία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και την ένδοξη δράση του στη νεότερη ιστορία, παράλληλα με τη ναυτοσύνη και το δαιμόνιο των [[Έλληνας|Ελλήνων]] στο κατά [[θάλασσα]] εμπόριο. Επίσης το πλούσιο αρχειακό υλικό και το φωτογραφικό αρχείο του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος, θεωρούνται από τα πλέον αξιόλογα στην ιστορία της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]]. Επίσης η σημαντική βιβλιοθήκη του Ναυτικού Μουσείου που διαθέτει σπάνιες εκδόσεις βιβλίων και ναυτικών χαρτών εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη και ιδιαίτερα τους ναυτικούς ερευνητές και βιβλιόφιλους.
Το Μουσείο αυτό ιδρύθηκε από την "''Εταιρεία Ναυτικού Μουσείου και περισυλλογής κειμηλίων των κατά θάλασσαν Αγώνων του Έθνους''", που τελούσε και δρούσε υπό την προστασία του Βασιλέως των Ελλήνων. Το 1959 στεγάστηκε σ΄ ένα νεοκλασικό παραλιακό τριώροφο κτίριο στον λιμένα Ζέας, (Ακτή Τρυφ. Μουτσουπούλου 18) στον Πειραιά, διαθέτοντας στον α' όροφο έξι αίθουσες εκθεμάτων, καλούμενο τότε Ναυτικό Μουσείο Πειραιώς.
Όταν ξεκίνησαν τα έργα αναμόρφωσης της ακτής Φρεαττύδας, προ του μεγάλου έργου δημιουργίας Μαρίνας, με προσχώσεις του ομώνυμου όρμου, το 1965 - 1967, από τον ΕΟΤ, έγινε πρόβλεψη και της μόνιμης κτιριακής εγκατάστασης του ναυτικού μουσείου στη συνέχεια των τειχών του Πειραιά, όπου και το σύγχρονο μουσείο.
== Το σύγχρονο μουσείο ==
Στις δέκα συνεχόμενες, σε ημικύκλια διάταξη, αίθουσες του νέου Μουσείου παρουσιάζεται η ελληνική ιστορία συνυφασμένη με τη θάλασσα, από την αρχαία ναυπηγική και την εξέλιξη των πλοίων από την ελληνική αρχαιότητα, των ελληνιστικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων μέχρι την εποποιία της [[Ελληνική επανάσταση του 1821|ελληνικής επανάστασης του 1821]], για να συνεχίσει τη παρουσία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού και την ένδοξη δράση του στη νεότερη ιστορία, παράλληλα με τη ναυτοσύνη και το δαιμόνιο των [[Έλληνας|Ελλήνων]] στο κατά [[θάλασσα]] εμπόριο. Επίσης το πλούσιο αρχειακό υλικό και το φωτογραφικό αρχείο του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος, θεωρούνται από τα πλέον αξιόλογα στην ιστορία της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]]. ΕπίσηςΗ ηδε ιδιαίτερα σημαντική βιβλιοθήκη του Ναυτικού Μουσείου, τελευταία αίθουσα, που διαθέτει σπάνιες εκδόσεις βιβλίων και ναυτικών χαρτών εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη και ιδιαίτερα τους ναυτικούς ερευνητές και βιβλιόφιλους.
 
== Πηγές ==
* "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.14ος, σελ.958.
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 9 ⟶ 16 :
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος= Η μνήμη και η παρουσία|αριθμός= 0000047487}}
* [http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100064_20/02/2011_433124 «Σε λήθη η ναυτική μας παράδοση»], άρθρο στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», 20 Φεβρουαρίου 2011.
 
 
{{Μουσείο-επέκταση}}