Βίλχελμ Κανάρις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 3634328 από τον 84.205.227.176 (Συζήτηση χρήστη:84.205.227.176)Το 17ο αιώνα η Κόμο στην... Ιταλία βρισκόταν;
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 26:
Νοιώθοντας την πίεση εκείνη ο Κανάρις αποφασίζει να δείχνει μεγαλύτερη προθυμία για συνεργασία με τους αξιωματούχους Ναζί, αλλά την ίδια ώρα είναι βέβαιο ότι επεκτείνει τις μυστικές του επαφές με αντιχιτλερικούς. Η μεγαλύτερη κατασκοπευτική συμβολή του, ωστόσο, συμπίπτει με την επίθεση του Χίτλερ εναντίον της [[Ρωσία|Ρωσίας]]. Ο Στάλιν, αν και ανέτοιμος, διαθέτει τετραπλάσιες δυνάμεις στα σύνορα σε σχέση με τους Γερμανούς και είναι ιδιαίτερα υπολογίσιμος ως αντίπαλος. Ο Κανάρις, όμως, αποκαλύπτει με εξαιρετική λεπτομέρεια όλη την διάταξη της ρώσικης στρατιωτικής μηχανής: τα σχέδια προέρχονται από την Βρετανική ΜΙ6 και η προσφορά εκείνη φαίνεται να σχετίζεται και με την θέληση του Τσώρτσιλ να πάψει η χώρα του να είναι μόνη της στον αγώνα ενάντια στην Γερμανία. Οι υπάρχουσες πηγές δεν αναφέρουν πόσο σε εκείνη την απόφαση αλλαγής σχεδίων επηρέασε ο Κανάρις, αλλά είναι σίγουρο ότι η επίθεση εκείνη εναντίον του Στάλιν τύχαινε της επιδοκιμασίας του. Οι λεπτομέρειες αυτών των γεγονότων ουσιαστικά μαθεύτηκαν έμμεσα από τους Άγγλους κατασκόπους της ομάδας του [[Κιμ Φίλμπυ]], οι οποίοι, με την σειρά τους, τα έμαθαν μέσω των αποκωδικοποιήσεων των μηνυμάτων μέσω του συστήματος 'Enigma'. Ειδοποίησαν μεν κατάλληλα τον Στάλιν, αλλά εκείνος εξέλαβε την ειδοποίηση ως παραπλανητικό σχέδιο της Αγγλίας που σκοπό είχε να τον εμπλέξει σε πόλεμο με τον Χίτλερ, που θεωρούσε εξουδετερωμένο με το Σύμφωνο Ρίπεντροπ-Μολότωφ]], που είχε συνάψει με τη [[Ναζιστική Γερμανία]]. Τελικά είχε άδικο ως προς την πηγή της πληροφορίας αλλά είχε εντελώς δίκιο ως προς τον σκοπό. Ωστόσο, αυτή η επιτυχία του Κανάρις αυξάνει τον φθόνο αλλά και την περιέργεια του [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]], ο οποίος έκτοτε ψάχνει με πολύ ενδιαφέρον στις πηγές του Κανάρις και σε πιθανές σχέσεις του με τους Βρετανούς.
 
ToΤο [[1941]] φαίνεται ότι ο Χάιντριχ βρίσκει τις αποδείξεις που αναζητά, ύστερα από την ομολογία ενός διπλού πράκτορα, ο οποίος εργαζόταν για τον Κανάρις στην [[Ελβετία]], όπου οι άνδρες του τον είχαν δείδει να έρχεται σε επαφή με άνθρωπο της εκεί Αγγλικής Πρεσβείας. Αλλά στις [[27 Μαΐου]] [[1942]] Τσέχοι κομάντος, που εκπαίδευσε η ΜΙ6, δολοφονούν τον Χάιντριχ στην [[Πράγα]]. Η πράξη είναι μεν συμβολική κατά των χιτλερικών δυνάμεων κατοχής αλλά η μακρά και δύσκολη οργάνωσή της, σε συνδυασμό με τον αναμενόμενο λουτρό αίματος κατά του Τσέχικου λαού εκ των υστέρων, δημιούργησαν την (βάσιμη) υποψία ότι η πράξη εκείνη αποσκοπούσε βασικά στην διάσωση του Κάνάρις. Εκτοτε ο Κανάρις συνεχίζει την ίδια τακτική συμβίωσης με τους Ναζί, αλλά σίγουρα οι προθέσεις του είναι εναντίον του Χίτλερ, ενώ πρακτικά παίζει τον ρόλο του συνδέσμου των αντιχιτλερικών και τους προμηθεύει με όσες πληροφορίες του είναι δυνατό. Παύει, όμως, να είναι πλέον ο κύριος παράγων χειρισμού της χιτλερικής αντικατασκοπείας, καθώς τον παρακολουθούν συνεχώς.
 
===Ελληνικές επαφές κατά τον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940)]]===
Γραμμή 34:
Τρεις ημέρες αμέσως μετά το τηλεγράφημα του Αργυρόπουλου, ο Ιωάννης Μεταξάς, όπως σημειώνει στο ημερολόγιό του, στις [[20 Δεκεμβρίου]], δέχθηκε την επίσκεψη του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα φον Έρμπαχ, όπου το πλέον βέβαιο της συνομιλίας εκείνης πρέπει να ήταν η επανεξέταση της γερμανικής πρότασης, του Κανάρις, περί ανακωχής, έτσι προσδιορίστηκε νέα συνάντηση για τις 28 Δεκεμβρίου. Βέβαια και ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ και ο Μεταξάς καθώς και όλο το Γενικό Επιτελείο, τότε, αντιλαμβάνονταν πως η εξέλιξη του πολέμου θ΄ ανάγκαζε την εμπλοκή της Γερμανίας προς βοήθεια της συμμάχου της Ιταλίας. Τη νέα λοιπόν συνάντηση φαίνεται πως δεν ήθελε να χάσει ο Κανάρις, (που μάλλον ο ίδιος την είχε επιζητήσει).
 
Στις [[25 Δεκεμβρίου]] φθάνει στο αεροδρόμιο του Χασανίου, (μετέπειτα Ελληνικού), ένας "μυστηριώδης Ισπανός" με το όνομα '''Γκρατσία Πονιέρο''' τον οποίον και παρέλαβε, ένας δραστήριος ναυλομεσίτης του Πειραιά και προσωπικός του φίλος, ο Ανδρέας Καρπαθάκης, ο οποίος και τον φιλοξένησε στη βίλα του που διατηρούσε στη [[Φρεαττύδα]], που ήδη φρουρούσαν ένοπλοι γερμανοίΓερμανοί πράκτορες. Εκεί ο Γκρατσία Πονιέρο συναντήθηκε με τον στρατιωτικό ακόλουθο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα συνταγματάρχη [[Κρίστιαν φον Κλεμ]], καθώς και με τον Έλληνα στρατηγό Τέτση, εκπρόσωπο του Μεταξά και αρχηγό του Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως. Εκείνη η συνάντηση παρέμεινε "ινκόγκνιτο", και τίποτα δεν δημοσιοποιήθηκε περί αυτής. Αυτή έγινε γνωστή μετά τον πόλεμο, από τα πρακτικά της συμμαχικής επιτροπής που ανέκρινε τον συνταγματάρχη φον Κλεμ, έτσι ο πόλεμος συνεχίστηκε.
 
Γεγονός πάντως είναι πως ο Ιωάννης Μεταξάς κάλεσε στη συνέχεια "υπουργικό συμβούλιο" και ανακοίνωσε σ΄ αυτό τη γερμανική πρόταση καθώς και τη μυστική συνάντηση που είχε παράλληλα με τον αμερικανόΑμερικανό συνταγματάρχη [[Ουίλιαμ Ντόνοβαν]] καθώς και την άποψη του Βασιλέως. Φαίνεται όμως πως οι υπουργοί δεν μπόρεσαν ν΄ αποφασίσουν, όπου εντυπωσιασμένοι από τη συνεχιζόμενη προέλαση του ελληνικού στρατού, σε συνδυασμό με τις αγγλικές επιτυχίες στη [[Κυρηναϊκή]] ερμήνευσαν την προσπάθεια του Κανάρις ως σύμπτωμα αδυναμίας των Ιταλών ή ακόμη και γερμανική προσπάθεια υπονόμευσης του ηθικού των Ελλήνων.
 
===Ένας εξαιρετικά γενναίος άνθρωπος... αλλά και τόσο άτυχος===