Αντώνιος Τρυφίτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αντώνιος Τρυφίτσος''' ή '''Τριφόπουλος''', όπως ήθελε ο ίδιος το επώνυμο του, ήταν [[Έλληνας]] αγωνιστής και οπλαρχηγός της [[Κρήτη]]ς.

Πιθανολογείται ότι γεννήθηκε στην [[Πλάτη Λασιθίου]]. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τον τόπο και το χρόνο γέννησης του. Σε μικρή ηλικία ήταν βοσκός, αλλά έγινε μόνιμος κάτοικος στο χωριό [[Μπιτζαριανό Ηρακλείου]] και έμαθε την τέχνη του σιδηρουργού στο [[Καστέλλι Πεδιάδας]], όπου και εργαζόταν όταν δεν ασχολιόταν με την Ένωση της Κρήτης με την [[Ελλάδα]]. Σε μικρή ηλικία έζησε την [[Κρητική Επανάσταση του 1841|Επανάσταση του 1841]] των Χαιρέτη και Βασιλογεώργη, ο οποίος ήταν θείος του. Τον ακολούθησε στην [[Θεσσαλία]] στην εκεί επανάσταση του 1845, μετά την ατυχή εκείνη επιχείρηση στην [[Καλαμπάκα]], μόλις και κατάφερε να διασωθεί και επέστρεψε στην [[Κρήτη]] για να λάβει μέρος στην [[Κρητική Επανάσταση του 1858|εξέγερση του 1858]].

ΗΣτη μεγάλη [[Κρητική επανάσταση (1866-1869)|επανάσταση του 1866]], ανέδειξεαναδείχθηκε τον Τρυφίτσο σανως οπλαρχηγό της επαρχίας [[Επαρχία Πεδιάδος|Πεδιάδας]] και έλαβε μέρος στις μάχες της ανατολικής Κρήτης μαζί με τον [[Μιχαήλ Κόρακας|Κόρακα]], τον [[Ηρακλής Κοκκινίδης|Κοκκινίδη]], τον [[ Φραγκάς Μαστραχάς|Μαστραχά]], τον [[Ιωάννης Σφακιανάκης|Σφακιανάκη]], τον Ρωμανό, τον Βλαχάκη, τον Τυλιανάκη και άλλους. Με την λήξη της επανάστασης είναι από τους λίγους που αρνούνται να παραδοθούν, και συνελήφθη ενώ κρυβόταν στα Λασιθιώτικαλασιθιώτικα βουνά και φυλακίστηκε τρία χρόνια. Μετά την [[Σύμβαση της Χαλέπας]] τοποθετείται στην [[Κρητική Χωροφυλακή]] της επαρχίας Πεδιάδος με τον βαθμό του Λοχαγού[[Λοχαγός|λοχαγού]].<br />

Κατά την τελευταία φάση του [[Κρητικό ζήτημα|Κρητικού ζητήματος]], δηλαδή κατά την [[Κρητική επανάσταση (1897-1898)|Κρητική Επανάσταση του 1897-1898]], ο Τρυφίτσος είναι ο φυσικός ηγέτης της επαρχίας Πεδιάδος. Με κέντρο την [[Μονή Αγκαράθου|Ιερά Μονή Αγκαράθου]], οργανώνει και διευθύνει τον αγώνα, βοηθά την επαναστατική επιτροπή Αρχανών, δίνει κραταιά μάχη κατά των Τούρκων στην [[Ελιά Ηρακλείου]] (στις 26 Απρίλιου 1897), και τέλος στις [[25 Ιουνίου]] [[1897]] τραυματίζεται θανάσιμα στην [[Επισκοπή Ηρακλείου]], και πεθαίνει στον δρόμο για την Αγκάραθο, λίγο πριν η αγαπημένημονή του Κρήτη απαλλαγεί από τον Οθωμανικό ζυγόΑγκάραθου. Η κηδεία του έγινε στο [[Καστέλλι Πεδιάδας Ηρακλείου|Καστέλλι]], όπου βρίσκεται ο τάφος του στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου.