Ανδρόνικος Δ´ Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ανδρόνικος αρχικά επιχείρησε να εκμεταλλευτεί την απουσία του πατέρα του σε διπλωματική περιοδεία στο εξωτερικό έως το [[1369]]. Οι αποτυχημένες διαπραγματεύσεις με τον Ούγγρο ηγεμόνα [[Λουδοβίκος Α' της Ουγγαρίας|Λουδοβίκο]], η αισχρή για το λαό υποταγή του [[Ιωάννης Ε'|Ιωάννη]] στον [[Πάπας Ουρβανός Ε΄|πάπα Ουρβανό]] και η ένδεια του αυτοκράτορα κατά την επίσκεψή του στη [[Βενετία]], για διευθέτηση οφειλών, δημιουργούσαν στην πρωτεύουσα κλίμα αγανάκτησης και απογοήτευσης προς τον απροκάλυπτα δυτικόφιλο Ιωάννη. Ο Ανδρόνικος δε φανέρωσε έμπρακτα τις προθέσεις του. Όμως αδράνησε προκλητικά, όταν ουσιαστκάουσιαστικά ο πατέρας του ήταν όμηρος των Βουλγάρων ([[Βίντιν]], [[1366]]) και χρειάστηκε η επέμβαση του [[Αμεδέος της Σαβοΐας|Αμεδέου της Σαβοΐας]] (ξαδέλφου του Ιωάννη), αλλά και όταν ο Ιωάννης ζήτησε οικονομική βοήθεια, ενώ βρισκόταν στη Βενετία, και τελικά η συνδρομή του ευπειθούς [[Μανουήλ Β'|Μανουήλ]] έδωσε τη λύση. Επιπρόσθετα, οι σχέσεις πατέρα-πρωτότοκου γιου ψυχράθηκαν περισσότερο επειδή ο Ιωάννης συμφώνησε με τους Βενετούς την παραχώρηση της νήσου [[Τένεδος|Τενέδου]], μήλου της έριδας μεταξύ των μεγάλων ιταλικών ναυτικών δυνάμεων, [[Βενετία]]ς και [[Γένοβα]]ς, με την οποία συνεργαζόταν μυστικά ο Ανδρόνικος.