Η πρώτη, όμως, ένοπλή του προσπάθεια να καταλάβει το [[1373]] απέτυχε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί μαζί με το γιο του, αφού τιμωρήθηκαν με τύφλωση. Η εκτέλεση της εντολής δεν επέφερε βέβαια πλήρη τύφλωση,<ref>μαρτυρείται ότι χρησιμοποιήθηκε καυτό ξύδι</ref> μιαςμια και σε διάστημα σχεδόν δύο χρόνων η όραση των κρατουμένων επανήλθε σε τέτοια επίπεδα, ώστε να διεκδικήσουν την εξουσία. Με τη βοήθεια, λοιπόν, των Γενουατών απέδρασε ο Ανδρόνικος και οργάνωσε πραξικόπημα που πέτυχε (Μάιος του [[1376]]). Συνέλαβε και φυλάκισε τον Ιωάννη και τον αδελφό του [[Μανουήλ Β'|Μανουήλ]]. Κάθισε, επομένως, στο θρόνο από το [[1376]] μέχρι το [[1379]], παρεμβάλλοντας τη βασιλεία του σε αυτή του πατέρα του. Το [[1379]] Ιωάννης και Μανουήλ απελευθερώθηκαν πιθανόν από τους Τούρκους και τους Βενετούς, σταθερά εχθρούς του Ανδρόνικου, λόγω της φιλικής προς τους [[Γενουάτες]] πολιτικής του. Μετά από συμβιβασμό, στον Ανδρόνικο αποδόθηκε ο τίτλος του συναυτοκράτορα και του παραχωρήθηκε μια περιοχή στη [[Σηλυμβρία]], καθώς και δικαίωμα διαδοχής στο βυζαντινό θρόνο από το γιο του [[Ιωάννης Ζ'|Ιωάννη]]. Πέθανε το [[1385]] στις 28 Ιουνίου.
