Όσκαρ Νίεμαϊερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 21:
===Η Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, Pampulha, 1943===
Το 1943 ο Δήμαρχος της πόλης, Kubitschek, μετέπειτα πρόεδρος της Βραζιλίας, ανέθεσε στον Niemeyer το σχεδιασμό ενός αριθμού κτιρίων που θα ενίσχυαν την κοινωνική ζωή του τόπου. Τα κτίρια αποτελούνταν από ένα καζίνο, μια μαρίνα για γιοτ, ένα εστιατόριο και μια μικρή εκκλησία, την εκκλησία του [[Άγιος Φραγκίσκος|Αγίου Φραγκίσκου]]. Από όλα τα κτίρια ήταν το πιο δύσκολο και το πιο αμφιλεγόμενο. Η γενική τάση ήταν να ακολουθούνται οι ήδη υπάρχουσες και δοκιμασμένες μορφές του παρελθόντος. Επιπλέον οι γενικές αρχές του μοντερνισμού που είχαν να κάνουν με την ύλη, τη λειτουργικότητα, τη μορφή και την εκλογίκευση και [[μαθηματικά|μαθηματικοποίηση]] του φυσικού κόσμου δεν συμβάδιζαν με την έννοια του πνευματικού χώρου και της εκκλησίας. Γι’ αυτό κι υπήρχαν λίγα παραδείγματα εναλλακτικής θρησκευτικής αρχιτεκτονικής. Παρόλα αυτά η εκκλησία έπρεπε να παραμείνει στο πνεύμα αυτού του κτιριακού συνόλου, σχεδιασμένο από τον Oscar Niemeyer.
Ο αρχιτέκτονας χρησιμοποιεί ένα συνεχές στοιχείο για να δημιουργήσει τοίχους και στέγαση που δημιουργώντας έτσι μια δυνατή ενότητα αλλά και κάνοντας οικονομία μέσων. Αυτή η επιθυμία για ενότητα μέσω της μεθόδου κι όχι της συνθετικής προσπάθειας γέννησε την τάση για παραβολικές κι υπερβολικές λύσεις. Παρά τη δυναμική του σχήματος, στον Άγιο Φραγκίσκο έχει χρησιμοποιηθεί με μεγάλη διακριτικότητα και σεβασμό σε αυτό που στεγάζει.
Ο κύριος ναός είναι σταυρικής κάτοψης περικλειόμενος από ένα παραβολοειδές σχήμα που πλησιάζει το μισό ενός κόλουρου κώνου. Η [[Αγία Τράπεζα]] είναι περιγεγραμμένη σε μια μικρότερη παραβολή που επαναλαμβάνεται με φθίνοντα ρυθμό τρεις φορές για να στεγάσει το σκευοφυλάκιο. Το φως που εισέρχεται στο νάρθηκα ρυθμίζεται από περσίδες στην πρόσοψη. Ο κύριος φωτισμός είναι τοποθετημένος ψηλά και πέφτει ακριβώς στην είσοδο του ιερού χωρίζοντας το από τους πιστούς. Η πίσω όψη είναι ένα ψηφιδωτό από κεραμικά πλακάκια του Candido Portinari που απεικονίζει σκηνές από τη ζωή του Αγίου Φραγκίσκου. Η εκκλησία, περιτριγυρισμένη από φυτά σε ένα τοπίο του Burle-Marx εμφανίζεται με μια σεμνότητα και μια ζεστασιά που είναι πιο κοντά στην ταπεινότητα που διδάσκει ο Άγιος παρά στους εορτασμούς «της δόξας του Θεού» κάτι που εξέφραζαν έντονα οι γοτθικοί καθολικοί ναοί. Παρόλα αυτά υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις κατά του σχεδίου σε βαθμό που ζητήθηκε η κατεδάφιση του ναού κι αντικατάσταση του από ένα αντίγραφο της εκκλησίας του ίδιου αγίου από το Ouro Preto. Όταν αυτό δεν έγινε υπήρξαν επεμβάσεις στο εσωτερικό του ναού με την προσθήκη Άγιων Τραπεζών, πάγκων κλπ. Τελικά η Εθνική Υπηρεσία Καλλιτεχνικής και Ιστορικής Κληρονομιάς (National Department of Artistic and Historic Patrimony) αποφάσισε να πάρει την εκκλησία στη δικαιοδοσία της σώζοντας τη από τους επικριτές της.
===Υπουργείο Παιδείας και Υγείας, Ρίο ντε Τζανέιρο, 1943===
| |||