Θειόλες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο [[φυσικό]] αέριο]] προστίθενται ως οσμοθέτες θειόλες, συνήθως [[αιθανοθειόλη]], γιατί το φυσικό αέριο είναι συνήθως άοσμο από μόνο του. Η συνήθεια αυτή άρχησε να γενικεύεται μετά από ένα θανατηφόρο δυστύχημα στο New London School στην πόλη [[Νέο Λονδίνο]] του [[Τέξας]], κατά το [[1937]]. Υπήρχαν όμως και πολλές εταιρίες διάθεσης φυσικού αερίου που ήδη πρόσθεταν οσμοθέτες. Οι περισσότεροι οσμοθέτες αερίων περιέχουν μίγματα θειολών και [[θειαιθέρες|θειαιθέρων]], με τη [[μεθυλο-2-προπανοθειόλη]] ως κύριο συστατικό. Στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται θειόλες στην [[εμπόριο|εμπορική]] [[βιομηχανία]], όπως στα [[τάνκερ]] υγραερίου και στα αντίστοιχα συστήματα χειρισμού αυτού χρησιμοποιείται [[οξειδοαναγωγή|οξειδωτικός]] [[καταλύτης]] για την καταστροφή του οσμοθέτη (αν είναι ανεπιθύμητη η παρουσία του). Ένας οξειδωτικός καταλύτης που βασίζεται στο χαλκό εξουδετερώνει τις πτητικές θειόλες και τις μετατρέπει σε πιο αδρανή παράγωγα.