Θειόλες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 55:
γ) Στην [[υγρό|υγρή]] ή τη [[στερεό|στερεή]] κατάσταση, σχηματίζονται πολύ ασθενέσθεροι [[δεσμός υδρογόνου|δεσμοί υδρογόνου]] στις θειόλες, από αυτούς που σχηματίζονται στις αλκοόλες. Έτσι, οι κύριες δυνάμεις συνοχής στις θειόλες είναι οι [[δυνάμεις van der Waals]].<br />
δ) Η μικρότερη [[ηλεκτραρνητικότητα]] του θείου σε σύγκριση με το οξυγόνο, οδηγεί σε μικρότερη [[διπολική ροπή]] στις θειόλες σε σύγκριση με τις αλκοόλες.
== Παραγωγή ==
Οι θειόλες μπορούν να παραχθούν με τις ακόλουθες μεθόδους<ref>«Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.266, £11.2Α.</ref>:
=== Από αλαλκάνια ===
Με επίδραση [[όξινο θειούχο νάτριο|όξινου θειούχου νατρίου]] (NaHS) σε [[αλαλκάνια]] (RX) παράγονται θειόλες:
<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{KHS + RX \xrightarrow{} RSH + KX}
</math>
</div>
=== Από αλκοόλες ===
Με επίδραση [[υδρόθειο|υδροθείου]] σε [[αλκοόλες]] (ROH), παρουσία όξινων αλάτων όπως ThO<sub>2</sub> ή Al<sub>2</sub>O<sub>3</sub>:
<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{ROH + H_2S \xrightarrow[\triangle]{ThO_2 \; \acute{\eta} \; Al_2O_3} RSH + H_2O}
</math>
</div>
=== Από αλκένια ===
Με επίδραση [[υδρόθειο|υδροθείου]] σε [[αλκένια]] (π.χ. RCH=CH<sub>2</sub>), σύμφωνα με τον κανόνα του Markownicow:
<div style='text-align: center;'>
<math>
\mathrm{RCH=CH_2 + H_2S \xrightarrow{} RCG(SH)CH_3}
</math>
</div>
== Φυσικές ιδιότητες ==
Γραμμή 71 ⟶ 103 :
Οι θειόλες δείχνουν μικρή διασύνδεση με δεσμούς υδρογόνου, τόσο με μόρια νερού, όσο και μεταξύ τους. Έτσι, έχουν χαμηλότερα [[σημείο βρασμού|σημεία βρασμού]] και είναι λιγότερο ευδιάλυτες στο νερό και άλλους πολικούς διαλύτες, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες αλκοόλες. Επίσης οι θειόλες και οι θειαιθέρες έχουν παρόμοια διαλυτότητα και σημεία βρασμού, ενώ οι αντίστοιχες αλκοόλες και [[αιθέρες]] διαφέρουν σημαντικά.
== Ταυτοποίηση ==
Οι πυητικές θειόλες μπορούν εύκολα και σχεδόν αλάνθαστα να ανιχνευθούν από τη χαρακτηριστική τους οσμή. Ειδικοί αναλυτές θείου για [[φασματοσκοπία|αέρια φασματογραφία]] είναι χρήσιμοι. Φασματοσκοπικοί ανιχνευτές χρησιμοποιούν [[βαρύ ύδωρ]] (D<sub>2</sub>O) για ανταλλαγή δευτερίου με υδροθειομάδες για να επισημανθούν σε φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR) <sup>1</sup>H (είναι διαθέσιμη και η αντίστοιχη φασματοσκοπία <sup>33</sup>S, αλλά η επισήμνση δισθενούς θείου είναθ πολύ πλατιά και ελάχιατα χρήσιμη<ref>http://www.pascal-man.com/periodic-table/sulfur.shtml</ref>.). Η περιοχή απορρόφησης της ομάδας vSH εμφανίζεται γύρω στα 2400 cm<sup>-1</sup> στο [[φάσμα]] [[υπέρυθρη ακτινοβολία|υπερύθρου]]<ref name=Patai/>. Σύμφωνα με ένα [[χρωματομετρία|χρωματομετρικό]] τεστ, οι θειόλες ανττιδρούν με [[νιτροπρωσσικό οξύ]].
== Aναφορές και σημειώσεις ==
| |||