Άλωση της Τριπολιτσάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 94:
Αλλά και από πλευράς Ελλήνων υπήρχαν έντονα παράπονα. Έβλεπαν ότι τα αναμενόμενα λάφυρα, και πρωτίστως οι θησαυροί των Αλβανών, έφευγαν από τα χέρια τους.<ref>Raybaud Α΄ 459 - Pouqueville Γ΄ 201</ref>
Ο Raybaud αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι Μαυρομιχαλαίοι, η [[Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα|Μπουμπουλίνα]], ο Κολοκοτρώνης και οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί κατάφεραν να κάνουν περιουσίες μέσα σε λίγες μέρες με αυτές τις "κατάπτυστες δοσοληψίες"<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/e/a/6/metadata-71-0000052.tkl# Raybaud, Louis Maxime,1760-1842. Mémoires sur la Grèce pour servir à l'histoire de la guerre de l'Independance, accompagnés de plans topographiques], /par Maxime Raybaud, ___ ; avec une introduction historique, par Alph. Rabbe.Paris :Tournachon-Molin, Libraire,[1824-5], σε 455 ''(ψηφιακή έkδοση από τη βάση δεδομένων του Πενεπιστημίου Κρήτης, Ανέμη)''</ref>. Ως μοναδική εξαίρεση σε αυτό το όργιο χρηματισμού αναφέρεται ο [[Νικηταράς]]<ref>Maxime Raybaud, op. cit., p. 459.</ref>. Με ξεχωριστή συμφωνία οι [[Αλβανοί]] της πόλης έφυγαν για την [[Ήπειρος|Ήπειρο]] υπό την προστασία του Κολοκοτρώνη<ref>Brunet de Presle et Alexandre Blanchet, ''Grèce depuis la conquête romaine jusqu’à nos jours'', Firmin Didot, 1860, 492.</ref>. Σύμφωνα με τους ξενους συγγραφείς η Μπουμπουλίνα πήρε πλούσια δώρα από τις πλούσιες Εβραίες ''«έναντι αορίστων επαγγελιών»''.<ref>Mendelssohn-Bartholdy Α΄ 316 - Κατά τους Gordon (Α΄ 243), Finlay (Α΄ 198) και Raybaud (Α΄457) η Μπουμπουλίνα απογύμνωσε τις γυναίκες του χαρεμιού από τα κοσμήματά τους</ref>
Τη συμφωνία αυτή θέλησε να παραβιάσει ο [[Ανδρέας Σ. Λόντος|Ανδρέας Λόντος]], επειδή οι Αλβανοί αυτοί είχαν λεηλατήσει την [[Αίγιο|Βοστίτσα]], εμποδίστηκε όμως από τον [[Δημήτρης Πλαπούτας|Πλαπούτα]]. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, οι Έλληνες προσπαθούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για το μοίρασμα των λαφύρων. Όταν έπεφτε η πόλη οι στρατιώτες, οι οποίοι δεν είχαν πληρωθεί από την αρχή της πολιορκίας, θα λάμβαναν τα τρία τέταρτα της λείας ενώ το υπόλοιπο ένα τέταρτο θα πήγαινε στο Εθνικό θησαυροφυλάκιο. Η μοιρασιά μεταξύ των ανδρών θα ήταν ισότιμη: η οπισθοφυλακή θα λάμβανε όσα και η εμπροσθοφυλακή. Μερίδια είχαν προβλεφθεί ακόμα και για τις οικογένειες των νεκρών κατά τη διάρκεια της μάχης. Παράλληλα θεσπίστηκαν ειδικές αμοιβές για κάθε αιχμάλωτο Τούρκο<ref>Brewer, D. op. cit, p. 118.</ref>, ενώ μέχρι τότε πληρώνονταν μόνο για τα κομμένα κεφάλια που έφερναν στο στρατόπεδο (τρεις πιάστρες). Ο Maxime Raybaud πάντως αναφέρει ότι τα κομμένα κεφάλια παρέμεναν στο στρατόπεδο, όπου προκαλούσαν μεγάλη δυσοσμία<ref>Raybaud, Maxime op. cit., σελ. 436.</ref> και δεν είχαν παραδοθεί για χρήματα.
Ως μέρα αναχώρησης των Αλβανών ορίστηκε η 23 Σεπτεμβρίου. Τα πράγματά τους τα έστειλαν προς φύλαξιν στην σκηνή του Κολοκοτρώνη.<ref>Τρικούπης Β΄ 90-91</ref>
| |||