Έριδα των Διονυσίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Διονύσιος Αλεξανδρείας]] ([[247]]-[[265]]) ήταν ένας δραστήριος επίσκοπος, ο οποίος, κατά το [[Αθανάσιος Αλεξανδρείας|Μέγα Αθανάσιο]], διακρινόταν στην εποχή του για την άρτια θεολογική του κατάρτιση αλλά και το σημαντικό αγώνα για την αντιμετώπιση των κυριοτέρων εκκλησιαστικών ζητημάτων που είχαν προκύψει στην τοπική εκκλησία, σε ότι αφορά τη μετάνοια των [[Πεπτωκότες (Χριστιανισμός)|πεπτωκότων]], τον [[Πάσχα|εορτασμό του Πάσχα]], του Σαβελλιανισμού και του δυναμικού [[Μοναρχιανισμός|Μοναρχιανού]] Παύλου Σαμοσατέα. Υπήρξε μαθητής του [[Ωριγένης|Ωριγένη]] και σφοδρός πολέμιος του Σαβελλιανισμού, γράφοντας πλήθος επιστολών<ref>Ευσεβίου εκκλ.Ιστ. 7, 26</ref>. Στην προσπάθειά του να αντικρούσει τον Σαβελλιανισμό και την πεποίθηση που εξέφραζε πως ο Υιός και ο Πατήρ είναι ως υποστάσεις το ίδιο και το αυτό, προχώρησε στη διατύπωση ότι ο «''Υιός ουκ ήν πριν γέννηται''» και πως σε σχέση με τον Πατέρα «''μήτε φύση ίδιος''» και «''ξένος κατ'ουσίαν και ποίημα και κτίσμα''»<ref>Μ. Αθανασίου, Περί Διονυσίου, 4</ref>, ουσιαστικά υιοθετώντας παρεμφερείς, Ωριγενιστικές απόψεις. Ο Διονύσιος μάλιστα απέφυγε επιμελώς την διατύπωση «''πρόσωπο''», που ήταν προσφιλής στους μοναρχιανούς, χρησιμοποιώντας τον όρο «''υπόσταση''». Αυτή η διδασκαλία του, αλλά και η επιτυχής αντιμετώπιση του Σαβελλιανισμού, τον είχαν καταστήσει ιδιαίτερα αντιπαθή ανάμεσα στους Σαβελλιανιστές. Έτσι, οι οπαδοί του Σαβελλίου διεμήνυσαν στον [[Πάπας Διονύσιος|Ρώμης Διονύσιο]] τις απόψεις που εξέφρασε ο Διονύσιος Αλεξανδρείας, συνακολουθούμενοι και από πολλούς πιστούς της εκκλησίας που διαφωνούσαν με τις απόψεις αυτές<ref>Περί Διονυσίου, 13</ref>.