Διεθνής Συνθήκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+ § Επιφύλαξη επί συνθηκών |
+ § Παραίτηση επί Συνθηκών, παραδείγματ ελλην. ιστορίας |
||
Γραμμή 67:
Η διατύπωση της κάθε επιφύλαξης μπορεί να γίνει είτε στο στάδιο της υπογραφής της Συνθήκης, είτε κατά την επικύρωσή της, είτε τέλος κατά την προσχώρηση στη Συνθήκη (νέου μέλους Κράτους).
===Παραίτηση επί Συνθηκών===
Ένας από τους λόγους λύσης μιας Συνθήκης είναι και η λεγόμενη ''παραίτηση'' συμβαλλόμενου Κράτους, κυρίως επί δικαιωμάτων του, που παρέχονται σ΄ αυτήν. Πολλές φορές όμως συμβαίνει η λύση μιας συνθήκης με παραίτηση να μην είναι πάντοτε εφικτή. Η παραίτηση μπορεί να είναι είτε <u>ρητή</u>, είτε <u>σιωπηρά</u>.
*Η παραίτηση χαρακτηρίζεται ''ρητή'' όταν περιέχεται σε μεταγενέστερη διεθνή πράξη, που μπορεί έτσι να είναι και μονομερής.<br>
Τέτοια παραδείγματα που αφορούσαν βεβαίως την Ελλάδα ήταν οι Συνθήκες του [[Συνθήκη 14 Νοεμβρίου 1863|1863]] και [[Συνθήκη 29 Μαρτίου 1867|1867]] με τις οποίες η [[Μεγάλη Βρετανία]] παραιτήθηκε της Συνθήκης του [[Συνθήκη 5 Νοεμβρίου 1815|1815]], δηλαδή του [[Προτεκτοράτο|Προτεκτοράτου]] της, των [[Ιόνια νησιά|Ιονίων Νήσων]] υπέρ του [[Ελλάδα|Βασιλείου της Ελλάδος]].<br>
Ομοίως, στη Διεθνή σκηνή, παραίτηση θεωρήθηκαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου [[1959]] κατά τις οποίες η Μεγάλη Βρετανία παραιτήθηκε των κυριαρχικών δικαιωμάτων της επί και υπέρ της [[Κύπρος|Κύπρου]].
*Η ''σιωπηρά'' παραίτηση μπορεί να λάβει χώρα (να σημειωθεί) στις ακόλουθες τρεις περιπτώσεις:
:α) Όταν διαμορφώνεται αντίθετο έθιμο με το περιεχόμενο της Συνθήκης (περίπτωση πολύ σπάνια).
:β) Όταν η παραίτηση προκύπτει από τη συγκατάθεση του Κράτους σε κατάσταση πραγμάτων που συνεπάγει την απώλεια των συμβατικών του δικαιωμάτων, και
:γ) Όταν μια Συνθήκη περιπίπτει για διάφορους λόγους σε αχρηστία.
Πάντως όπως και να εκδηλώνεται μια παραίτηση των πλεονεκτημάτων μια Συνθήκης, από μια Χώρα συμβαλλόμενη, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να παραβλάπτει άμεσα ή έμμεσα συμφέροντα και μάλιστα δικαιώματα, των άλλων συμβαλλομένων Κρατών, που μια τέτοια περίπτωση θα μπορεί να οδηγήσει σε άλλες καταστάσεις.
===Το Δίκαιο των Συνθηκών===
Το [[1969]] καταρτίστηκε η Συνθήκη της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, η οποία τέθηκε σε ισχύ το [[1980]]. Η Συνθήκη αυτή ρυθμίζει το πώς καταρτίζεται, τροποποιείται και λύεται μια διεθνής συνθήκη, πώς ερμηνεύονται οι όροι της, πώς προσχωρούν τρίτα κράτη σε αυτήν κλπ. Ως διεθνής συνθήκη η ίδια δεσμεύει και αυτή μόνο τα συμβληθέντα κράτη.
| |||