Οικονομία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 48:
Η ίδια η οικονομία, κατά το Μεσαίωνα, βρίσκονταν κοντά στο επίπεδο διαβίωσης. Οι περισσότερες συναλλαγές γινόταν μέσα σε κοινωνικές ομάδες.
Στην κορυφή αυτών βρισκόταν κάποιοι κατακτητές που συγκέντρωσαν κεφάλαια με επιχειρηματικό ρίσκο, για να χρηματοδοτήσεουν τις εκστρατείες τους. Τα κεφάλαια αυτά μπορούσαν να προέρχονται από αγαθά που έρχονταν και μέσω εξερευνήσεων. Γνωστοί έγιναν έμποροι της εποχής όπως ο [[Τζέικομπ Φάγκαρ]] (''Jakob Fugger'', [[1459]]-[[1525]]) και ο [[Τζιοβάνι ντι Μπίκκι των Μεδίκων]] (''Giovanni di Bicci de' Medici'', [[1360]]-[[1428]]). Οι ανακαλύψεις του [[Μάρκο Πόλο]] (''Marco Polo'', [[1254]]-[[1324]]), του [[Χριστόφορος Κολόμβος|Χριστόφορου Κολόμβου]] (''Christopher Columbus'', [[1451]]-[[1506]]) και του [[Βάσκο ντα Γκάμα]] (''Vasco da Gama'', [[1469]]-[[1524]]), ουσιαστικά οδήγησαν για πρώτη φορά σε μια παγκόσμια οικονομία. Οι πρώτες επιχειρήσεις ήταν εμπορικοί οίκοι. Το [[1513]] ιδρύθηκε το πρώτο [[χρηματιστήριο]], στην [[Αμβέρσα (πόλη)|Αμβέρσα]]. Η «οικονομία» της εποχής είχε πρωτίστως την έννοια του εμπορίου.
==== Τα «θεμέλια» της σύγχρονης οικονομίας (1450-1750) ====
Γραμμή 55:
Οι ιστορικοί περικλείουν την «εμποροκρατία» στη χρονική περίοδο [[1450]] - [[1750]]<ref> Villey 1985, p. 37</ref>. Στην περίοδο αυτή, αναδύεται η έννοια του κράτους που πρέπει να επιβληθεί σε δύο μέτωπα: α) Την εξωτερική όψη της [[πάπας|παπικής]] εξουσίας και β) Την ενοποίηση της εσωτερικής περιοχής<ref> Villey 1985, p. 37</ref>. Οι στοχαστές του μερκαντιλισμού υποστηρίζουν την οικονομική ανάπτυξη μέσω του πλούτου των εθνών και τελικά μέσω του εμπορίου που επιτρέπει σε ένα [[πλεόνασμα]] του [[εμπορικό ισοζύγιο|εμπορικού ισοζυγίου]], μέσω [[επένδυση|επενδύσεων]] σε οικονομικές δραστηριότητες, αυξανόμενες αποδόσεις, όπως είχε επισημάνει ο [[Ιταλία|ιταλός]] οικονομολόγος [[Αντόνιο Σάρρα]] (''Antonio Serra'') το [[1613]].
== Η οικονομία της Νεώτερης Εποχής ==
Οι Ευρωπαϊκές κατακτήσεις σε άλλες ηπείρους, που ονομάστηκαν [[αποικιοκρατία|αποικίες]], έγιναν βραχίονες των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κρατών. Σε άνθηση βρισκόταν τα [[εθνικό κράτος|εθνικά κράτη]] [[Ισπανία]], [[Πορτογαλία]], [[Γαλλία]], [[Μεγάλη Βρετανία]] και [[Ολλανδία]], που προσπάθησαν να ελέγξουν το εμπόριο με [[τελωνείο|τελωνειακούς]] [[δασμός|δασμούς]] και φόρους, με σκοπό να προστατεύσουν τις εθνικές οικονομίες τους. Η εμποροκρατία ήταν η πρώτη προσέγγιση και το ενδιάμεσο μεταξύ του ιδιωτικού πλούτου και του δημόσιου συμφέροντος. Η λαϊκοποίηση στην Ευρώπη επέτρεψε στα κράτη να χρησιμοποιήσουν την τεράστια περιουσία της εκκλησίας για την ανάπτυξη των πόλεων. Η επιρροή των ευγενών (σταδιακά) μειώθηκε. Οι πρώτοι υπουργοί οικονομικών άρχησαν την εργασία τους. [[Τράπεζα|Τραπεζίτες]] όπως ο [[Ἀμσελ Μάγιερ Ρόθστσαϊλντ]] (''Amschel Mayer Rothschild'', [[1773]]-[[1855]]) άρχησαν να χρηματοδοτούν εθνικά προγράμματα όπως πόλεμοι και υποδομές. Η «οικονομία» τότε είχε το νόημα της εθνικής οικονομίας, ως ένα θέμα που αφορούσε τις συνολικές οικονομικές δραστηριότητες των πολιτών του.
== Επιστημονικό πεδίο ==
| |||