Επιστημονική επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Κοπέρνικος στήριξε το ηλιοκεντρικό μοντέλο σε μαθηματικές μετρήσεις. Στα επόμενα χρόνια νέες αστρονομικές παρατηρήσεις από τον Τύχω Μπράχε και τον Κέπλερ, ενίσχυσαν, διόρθωσαν και επιβεβαίωσαν την φυσική πραγματικότητα της νέας κοσμολογίας.<ref>Βαλλιάνος (2008), σ. 35.</ref> Επιπλέον παρατηρήσεις που έκανε ο Γαλιλαίος με ένα νέο όργανο, το τηλεσκόπιο, ανέτρεψαν την διάκριση μεταξύ υποσελήνιου και υπερσελήνιου χώρου. Ακολούθως ο Γαλιλαίος υποστήριξε δημόσια το ηλιοκεντρικό σύστημα, αν και υπό την επιρροή του [[πλατωνισμός|πλατωνισμού]] και [[πυθαγορισμός|πυθαγορισμού]], χωρίς να υιοθετήσει τις ελλειπτικές τροχιές που πρότεινε ο Κέπλερ.<ref>Βαλλιάνος (2008), σ. 38.</ref> Είχε όμως υπερασπιστεί τα συμπεράσματά του στηριζόμενος στην εμπειρική παρατήρηση για την θεμελίωσή τους. Ο ίδιος τόνισε ότι τα συμπεράσματα του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] ήταν διαφορετικά επειδή δεν είχε κάνει τις ίδιες παρατηρήσεις.<ref>Βαλλιάνος (2008), σ. 38.</ref>

 

 

Οργάνωσε μια συστηματική σειρά [[πείραμα|πειραμάτων]], που τον οδήγησαν να καταρρίψει την πρωταρχική παραδοχή της [[κίνηση]]ς κατά τον Αριστοτέλη, ότι η ταχύτητα της [[ελεύθερη πτώση|ελεύθερης πτώσης]] των σωμάτων είναι συνάρτηση του [[βάρος|βάρους]] τους. Διαψεύδοντας την αριστοτελική θεωρία, διατύπωσε την αρχή της ομοιόμορφης [[επιτάχυνση]]ς των σωμάτων. Συμπληρώνοντας αυτή την ανακάλυψη, διατύπωσε αναστρέφοντας ριζικά την αριστοτελική οντολογική φύση των σωμάτων, ότι προορισμός κάθε σώματος είναι να κινείται ή να είναι ακίνητο, εκτός και αν ενεργήσει πάνω του μια εξωτερική δύναμη. Μετά από αυτές τις διατυπώσεις έγινε δυνατό να εξηγηθεί και η παραβολική τροχιά των βλημάτων, που δεν ήταν δυνατό να εξηγήσει ο [[Μπουριντάν]].<ref>Βαλλιάνος (2008), σ. 57.</ref>