Εκλάμψεις ακτίνων γ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η συνεργασία του [[GRO]] με τον ευρωπαϊκό τεχνητό δορυφόρο [[BeppoSAX]], που ανιχνεύει [[ακτίνες Χ]], έδειξε ότι εκρήξεις ακτίνων γ (στις [[28 Φεβρουαρίου]] [[1997]] και το Μάιο 1997 στους αστερισμούς [[Ωρίων (αστερισμός)|Ωρίωνα]] και [[Καμηλοπάρδαλις|Καμηλοπάρδαλη]] αντίστοιχα) συνοδεύονταν από εκπομπή ακτίνων Χ. Επειδή οι ανιχνευτές του BeppoSAX μπορούν να εντοπίσουν με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια τη θέση της πηγής στον ουρανό, πραγματικός συναγερμός σήμανε σε αμφότερες τις περιπτώσεις στη διεθνή αστρονομική κοινότητα και, όσο γινόταν γρηγορότερα, τα ισχυρότερα [[τηλεσκόπιο|τηλεσκόπια]] του κόσμου στράφηκαν προς τις διευθύνσεις που υπέδειξαν οι δορυφόροι. Στην πρώτη περίπτωση εντοπίσθηκε ένα αμυδρό φωτεινό σημείο, ένα εκατομμύριο φορές αμυδρότερο απ' ό,τι μπορεί να διακρίνει το γυμνό μάτι, που εξαφανίσθηκε πριν μελετηθεί καλά. Στη δεύτερη περίπτωση όμως εντοπίσθηκε ένα λίγο φωτεινότερο σημείο λίγες ώρες μετά τον συρμό ακτίνων γ, και οι αστρονόμοι πρόλαβαν να καταγράψουν το [[φάσμα]] του με το τηλεσκόπιο Keck II στη [[Χαβάη]] τρεις ημέρες αργότερα ([[11 Μαΐου]] [[1997]]). Γραμμές [[σίδηρος|σιδήρου]] και [[μαγνήσιο|μαγνησίου]] στο φάσμα αυτό εμφανίζουν [[μετατόπιση προς το ερυθρό]] ίση με 0,8, που αντιστοιχεί σε απόσταση 4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός.

 

 

==Ισοκατανομή==