Φτέρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με το κοινό όνομα '''φτέρη''' είναι γνωστά κοινώς όλα τα [[φυτά]] που ανήκουν στα '''Πτεριδόφυτα''' (Pteridofyta). Το γνωστότερο από αυτά είναι το ''[[Πτερίδιον το αέτειον]]'' (Pteridium aquilinum), συνηθισμένο αυτοφυές στην Ελλάδα, μοναδικό γένος του είδους ''Πτερίδιον'' (Pteridium) της οικογένειας ''Υπολεπιδίδες'' (Hypolepidaceae) . Η εν λόγω οικογένεια παλαιότερα συγκροτούσε, μαζί με άλλες οικογένειες, μία ενιαία οικογένεια, με το όνομα ''Πολυποδιίδες'' (Polypodiaceae). Η εξάπλωσή της ποικίλλει από τις παραθαλάσσιες ως τις ορεινές περιοχές. Χρησιμοποιείται κυρίως για τα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] της (για δημιουργία πρόχειρης στέγης και για συσκευασία φρούτων), ενώ στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή ποτάσας[[ποτάσα]]ς, επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε [[κάλιο]]. Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά και πολλά άλλα είδη Πτεριδικών, τα οποία καλλιεργούνται ως διακοσμητικά.

Η φτέρη έχει γνήσιες [[ρίζα (βοτανική)|ρίζες]], [[βλαστός|βλαστό]] και φύλλα, όμως δε σχηματίζει [[άνθος|άνθη]] και, φυσικά, ούτε [[καρπός|καρπούς]] και σπέρματα, γι' αυτό και χαρακτηρίζεται ως κρυπτόγαμο φυτό. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρια, τα οποία σχηματίζονται σε σποριάγγεια στην πίσω επιφάνεια των φυλλαρίων του σύνθετου φύλλου της. Τα σπόρια αυτά διασκορπίζονται με τον άνεμο και βλασταίνουν εφόσον βρεθούν σε ιδανικές συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Ωστόσο, είναι δυνατό να πολλαπλασιαστεί και με κομμάτια των ριζωμάτων της. Το ύψος της φτέρης (στο είδος πτερίδιον το αέτειον) φτάνει και τα 2 μέτρα. Τα πολύ μεγάλα φύλλα είναι συνήθως τριπτεροειδή και σύνθετα, με μακρείς μίσχους, τριχωτούς στη βάση. Το έλασμα του φύλλου χωρίζεται σε μέρη, τα οποία καλούνται πτερίδια. Εκεί, στο κάτω μέρος των πτεριδίων, γίνεται ο σχηματισμός των σποριαγγείων σε σωρούς. Αυτά καλύπτονται από μεμβρανώδες περίβλημα και γυριστά κράσπεδα.