Νεφρωσικό σύνδρομο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Παθήσεις του ουροποιογεννητικού συστήματος (με το HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
[[File:Diabetic glomerulosclerosis (1) HE.jpg|thumb|Ιστοπαθολογική εικόνα της διαβητικής σπειραματοσκλήρυνσης με νεφρωσικό σύνδρομο|250px]]
Ως '''νεφρωσικό σύνδρομο''' ορίζεται η τριάδα πρωτεϊνουρία, υπολευκωματιναιμία και οίδημα. Πρόκειται για μια μη ειδική διαταραχή κατά την οποία καταστρέφονται τα νεφρά, προκαλώντας τη διαρροή μεγάλων ποσοτήτων πρωτεΐνης (πρωτεϊνουρία, τουλάχιστον 3,
Τα νεφρά που επηρεάζονται από το νεφρωσικό σύνδρομο έχουν μικρούς πόρους στα ποδοκύτταρα, αρκετά μεγάλους όμως ώστε να επιτρέπουν την εμφάνιση πρωτεϊνουρίας (ακολουθεί υποαλβουμιναιμία, < 25 g/L, διότι ορισμένα από την πρωτεΐνη αλβουμίνη έχουν περάσει από το αίμα στα ούρα), αλλά δεν είναι αρκετά μεγάλη ώστε να επιτρέπουν στα κύτταρα να περάσουν (έτσι δεν εμφανίζεται αιματουρία). Αντιθέτως, στο νεφρωσικό σύνδρομο τα ερυθρά αιμοσφαίρια περνούν μέσα από τους πόρους, προκαλώντας αιματουρία [1].
Γραμμή 11:
Η υπερλιπιδαιμία οφείλεται σε δύο αιτίες:
*Την υποπρωτεϊναιμία που διεγείρει τη σύνθεση πρωτεϊνών στο ήπαρ, με αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή των λιποπρωτεϊνών.
*Στη μείωση του καταβολισμού των λιπιδίων λόγω των χαμηλότερων επιπέδων της λιποπρωτεϊνικής λιπάσης, το κύριο ένζυμο που εμπλέκεται στην κατανομή λιποπρωτεϊνών. Η αυξημένη διήθηση των πρωτεϊνών μπορεί να προκαλέσει την απώλεια συμπαραγόντων όπως είναι η απολιποπρωτεΐνη
Μερικά άλλα χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στο νεφρωσικό σύνδρομο είναι:
Γραμμή 18:
*Oιδήματα και ουλές στα πόδια.
*Συσσώρευση υγρού στην κοιλότητα που προκαλεί πλευριτική συλλογή.
*Συσσώρευση υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα που
*Γενικευμένο οίδημα σε όλο το σώμα γνωστή ως ανασάρκα.
*Οι περισσότεροι από τους ασθενείς είναι υπερτασικοί, αλλά μπορεί να έχουν και φυσιολογική πίεση (σπάνια).
Γραμμή 41:
=Ιστολογική εικόνα δευτερογενών αίτιων=
Μεμβρανώδη νεφροπάθεια (MN):
* Ηπατίτιδα Β.
* Σύνδρομο Sjogren.
* Σακχαρώδης διαβήτης.
* Σαρκοείδωση.
* Φάρμακα (όπως κορτικοστεροειδή και ενδοφλέβια ηρωίνη).
* Κακοήθεια (καρκίνος). * Βακτηριακές λοιμώξεις, π. χ. λέπρα και σύφιλη.
* Πρωτοζωικές μολύνσεις, π.χ. Ελονοσία. Εστιακή τμηματική σπειραματοσκλήρυνση (FSGS):
Γραμμή 56 ⟶ 58 :
Ελάχιστη μεταβολική νόσος (MCD)
* Ναρκωτικά, ιδίως μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) σε ηλικιωμένους.
* Κακοήθεια, ιδιαίτερα το λέμφωμα Hodgkin.
* Αλλεργία.
* Τσίμπημα μέλισσας.
Μεμβρανοϋπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα:
* Ηπατίτιδα C [1].
=Διάγνωση=
Το χρυσό πρότυπο για τη διάγνωση του νεφρωσικού συνδρόμου είναι προσδιορισμός πρωτεϊνών σε ούρα 24ώρου. Γίνονται επίσης εξετάσεις αίματος και μερικές φορές οι απεικονιστικές εξετάσεις των νεφρών για τον έλεγχο της δομής και την παρουσία των δύο νεφρών καθώς και η βιοψία των νεφρών.<br />
Τα παρακάτω είναι βασικές, απαραίτητες έρευνες:
*Ποσοτικός προσδιορισμός πρωτεΐνης στα ούρα (σε δείγμα ούρων 24ώρου). Θετικό αποτέλεσμα θεωρείται το δείγμα ούρων με πρωτεϊνουρία (> 3,5 gr/ 1,73
*Το πλήρη μεταβολικό προφίλ (CMP) που δείχνει υπολευκωματιναιμία: επίπεδο λευκωματίνης ≤ 2,5 g/dL (ΦΤ: 3,5-5 g/dL).
*Το λιπιδαιμικό προφίλ. Τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης (υπερχοληστερολαιμία), η ειδικά αυξημένη LDL, συνήθως ταυτόχρονα με αυξημένη VLDL ως τυπικό φαινόμενο.
Γραμμή 76 ⟶ 77 :
Περαιτέρω έρευνες έδειξαν εάν η αιτία δεν είναι σαφής:
* Βιοψία του νεφρού.
*
* Υπέρηχος άνω/κάτω κοιλιάς.
=Ταξινόμηση=
Γραμμή 90 ⟶ 91 :
=Διαφορική διάγνωση=
Όταν κάποιος παρουσιάζει γενικευμένο οίδημα, η διαφορική διάγνωση θα βασιστεί στον αποκλεισμό των ακόλουθων αιτιών οιδήματος:
* Καρδιακή ανεπάρκεια: Ο ασθενής είναι μεγάλος σε ηλικία, με ιστορικό καρδιακής νόσου. Η φλεβική πίεση της σφαγίτιδας αρτηρίας είναι αυξημένη κατά την εξέταση και οι χτύποι της καρδιάς παθολογικοί. Σε ατυή τη περίπτωση το υπερηχοκαρδιογράφημα είναι ο χρυσός κανόνας.
* Ηπατική ανεπάρκεια: Ιστορικό που υποδηλώνει ηπατίτιδα/κίρρωση: αλκοολισμός, ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών και κάποιες κληρονομικές παθήσεις.
* Ενδείξεις ηπατικής νόσου: Ίκτερος (κίτρινο δέρμα και μάτια), διασταλμένες φλέβες πάνω από τον ομφαλό, γρατζουνιές (λόγω διάχυτου κνησμού), διογκωμένη σπλήνα, αραχνώδη αγγειώματα, εγκεφαλοπάθεια, μώλωπες, οζώδες ήπαρ.
Οξεία υπερφόρτωση υγρών σε νεφροπαθείς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γνωστό ότι έχουν νεφρική ανεπάρκεια, και είτε έχουν πιει πάρα πολύ ή δεν πραγματοποιήθηκε η αιμοκάθαρση τους.
Μεταστατικός καρκίνος. Όταν ο καρκίνος εξαπλώνεται στους πνεύμονες ή στην κοιλιά προκαλεί εκχύσεις και συσσώρευση υγρού που οφείλεται σε απόφραξη των λεμφαγγείων και των φλεβών, καθώς και ορώδη εξίδρωση [1].
Γραμμή 98 ⟶ 100 :
=Θεραπεία=
Η αρτηριακή πίεση πρέπει να διατηρηθεί σε επίπεδα 130/80 mmHg ή και μικρότερα, ώστε να καθυστερήσει η ενδεχόμενη νεφρική βλάβη. Οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (ΜΕΑ) και οι αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης (ARB) είναι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συχνότερα. Οι αναστολείς του ΜΕΑ μπορεί να βοηθήσουν επίσης στη μείωση της ποσότητας της πρωτεΐνης που χάνεται στα ούρα.<br />
| |||