Βαρθολομαίος Ρόμπερτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο '''Βαρθολομαίος Ρόμπερτς''', ''Bartholomew Roberts'', (17 Μαΐου 1682 – 10 Φεβρουαρίου 1722), γεννηθείς με το όνομα Τζον Ρόμπερτς (''John Roberts'') ήταν ένας Ουαλός πειρατής που έδρασε στην ευρύτερη περιοχή ανάμεσα στις Αμερικάνικες ακτές και την Δυτική Αφρική την περίοδο 1719-1722. Ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους πειρατές της ''Χρυσής Εποχής της Πειρατείας''<ref>Rediker σελ. 33.</ref> έχοντας κουρσέψει συνολικά περίπου 470 πλεούμενα<ref>Breverton σελ. 172</ref>. Είναι επίσης γνωστός με το ψευδώνυμο '''Μαύρος Μπαρτ''', Black Bart, (ουαλικά:''Barti Ddu''), αν και ποτέ αυτό το όνομα δεν χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο της ζωής του<ref>Sanders, σελ. 18. '''Μαύρος Μπαρτ''' ήταν ένα ποίημα του 20ου αιώνα, του Ουαλού ποιητή Χούσον, που προφανώς διάλεξε αυτό το όνομα λόγω της σκούρας επιδερμίδας του Ρόμπερτς.</ref>.

Ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς γεννήθηκε το 1682 στην Ουαλία<ref>Yount σελ.74</ref>. Αρχικά το όνομα του ήταν Τζον Ρόμπερτς και πατέρας του ήταν μάλλον ο Τζώρτζ Ρόμπερτς<ref>Burl σελ. 55</ref>. Δεν είναι γνωστό γιατί άλλαξε το όνομα του<ref>Yount σελ.64</ref>, αλλά κάτι τέτοιο ήταν σύνηθες στους πειρατές. Η πρώτη καταγεγραμμένη επαφή του με την θάλασσα ήταν το 1718 με τον βαθμό του υπάρχου σε σκούνα<ref>Richards σελ. 20</ref>.

 

Ο Ντέιβις γρήγορα είδε το ταλέντο του Ρόμπερτς στην πλοήγηση και άρχισε να τον συμβουλεύεται<ref>Burl σελ. 59</ref>. Επίσης η επικοινωνία τους γίνονταν στα ουαλικά για να μένουν κρυφές οι πληροφορίες από τα υπόλοιπα μέλη<ref>[http://www.famouswelsh.com/07_adventurers/profiles/Pirate_Black_Bart_01.php Famous Welsh]</ref>. Ο Ρόμπερτς στην αρχή ήταν διστακτικός ως το προς να γίνει πειρατής, στην συνέχεια όμως είδε τα πλεονεκτήματα της νέας του ζωής.

 

Στο εμπορικό ναυτικό ο μισθός του Ρόμπερτς ήταν λιγότερο από 3 στερλίνες τον μήνα, χωρίς καμία ευκαιρία για προβίβαση σε καπετάνιο<ref>Breverton σελ. 69</ref>, οπότε γίνονται αντιληπτά τα θέλγητρα της πειρατείας. Λίγες βδομάδες αργότερα το πλοίο ''Royal James'' παρουσίασε βλάβη και εγκαταλείφθηκε. Οι πειρατές με το άλλο πλοίο κατευθύνθηκαν στο νησί [[Πρίνσιπε]]. Ο Ντέιβις σήκωσε σημαίες βρετανικού πολεμικού πλοίου και του επιτράπηκε η είσοδος στο λιμάνι. Μετά από λίγες μέρες ο καπετάνιος κάλεσε για γεύμα πάνω στο καράβι τον κυβερνήτη του νησιού, με σκοπό να τον απαγάγει για να του δοθούν λύτρα. Οι Πορτογάλοι, όμως είχαν ανακαλύψει την πραγματική ταυτότητα τους και ο κυβερνήτης κάλεσε τον Ντέιβις για ένα ποτήρι κρασί προτού το γεύμα. Στην πορεία η ομάδα των πειρατών που συνόδεψαν τον καπετάνιο τους έπεσε σε ενέδρα και ο Ντέιβις σκοτώθηκε από τα πυρά<ref>Burl σελ. 62</ref>.

 

 

Η πρώτη του ενέργεια σαν καπετάνιος ήταν η εκδίκηση για τον θάνατο του Ντέιβις. Οι πειρατές επέστρεψαν στο νησί και με την βοήθεια της νύχτας εξαπλώθηκαν και σκότωσαν μεγάλο μέρος του ανδρικού πληθυσμού, αρπάζοντας ότι πολύτιμο είδος μπορούσαν να κουβαλήσουν. Σύντομα, μετά από την επιδρομή, αιχμαλώτισαν ένα ολλανδικό εμπορικό πλοίο και μετά από 2 μέρες ένα βρετανικό πλοίο. Έπειτα από την ανανέωση των προμηθειών τους οι πειρατές έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στις [[Ανατολικές Ινδίες] και την Βραζιλία ως τον επόμενο προορισμό τους. Η ψηφοφορία ανέδειξε την Βραζιλία.<ref>Johnson σελ. 163</ref> Ο συνδυασμός θάρρους και επιτυχίας σφράγισε την αφοσίωση του πληρώματος στον νέο καπετάνιο και κατέληξαν στο ότι είχαν πολλά να κερδίσουν με αυτόν αρχηγό.<ref>Yount σελ. 78</ref>

[[Image:Bartholomew Roberts Flag.svg|thumb|200px|left|Η πρώτη σημαία του Ρόμπερτς, παριστάνοντας αυτόν και τον Θάνατο να κρατάνε μια κλεψύδρα]]

 

Επόμενος προορισμός ήταν η [[Νήσος του Διαβόλου]] στην [[Γαλλική Γουιάνα|Γουιάνα]] για να ξοδέψουν τα λάφυρα. Έπειτα κατευθύνθηκαν στον ποταμό Σουρινάμ όπου έπιασαν ακόμη ένα πλοίο. Αμέσως ένα [[βριγαντίνο]] φάνηκε και ο Ρόμπερτς πήρε σαράντα άντρες μαζί του, στο πρόσφατα αιχμαλωτισμένο πλοίο για να το καταδιώξει, αφήνοντας υπεύθυνο στο ''Royal Rover'' τον Ουόλτερ Κένεντι, Ιρλανδικής καταγωγής, με ότι απέμενε από τα κλοπιμαία<ref>Richards σελ. 31-2</ref>. Επιστρέφοντας μετά από 8 ημέρες το πλοίο είχε εξαφανιστεί. Ο Ρόμπερτς και το πλήρωμά του ονόμασαν ''Fortune''(Τύχη) το νέο πλοίο τους και έφτιαξαν κανόνες, γνωστοί ως πειρατικός κώδικας και ορκίστηκαν στην Βίβλο για την τήρησή τους<ref>Yount σελ. 79</ref>.

 

#Κάθε ναύτης έχει ισότιμη ψήφο στα ζητήματα που παρουσιάζονται. Καθένας έχει ίση μερίδα σε προμήθειες και αλκοόλ εκτός αν παρουσιαστεί ανάγκη και τότε πρέπει να ψηφιστεί η μείωση της ποσότητας της μερίδας.

#Κάθε ναύτης έχει δικαίωμα να πάει και να πάρει από το κουρσεμένο πλοίο, ένα δεύτερο ζευγάρι ρούχων. Αν κάποιος προσπαθήσει να πάρει κρυφά ένα οποιοδήποτε πράγμα αξίας κρυφά θα εγκαταλειπόταν σε ερημικό νησί. Αν ένα μέλος του πληρώματος κλέψει ένα άλλο τότε η τιμωρία είναι η κοπή της μύτης και των αυτιών του και η εγκατάλειψη του σε κατοικημένο μέρος, όπου είναι σίγουρο πως θα συναντήσει δυσκολίες.

Τέλη Φεβρουαρίου του 1720 ο Γάλλος πειρατής Μοντιγνί λα Παλίς (Montigny la Palisse) με το πλοίο ''Sea King'', ενώθηκε με τους πειρατές του Ρόμπερτς. Οι κάτοικοι των [[Μπαρμπάντος]], με 2 καλά εξοπλισμένα πλοία προσπάθησαν να βάλουν ένα τέλος στην απειλή των πειρατών. Στις 26 Φεβρουαρίου εντόπισαν τα 2 πειρατικά πλοία και άρχισαν την μάχη, με το πλοίο του Μοντιγνί να τρέπεται γρήγορα σε φυγή. Το ''Fortune'' υπέστη σοβαρές ζημιές αλλά κατάφερε να ξεφύγει από την μάχη<ref>Burl σελ. 122-6</ref> και κατευθύνθηκε στην [[Δομινίκα]] για επισκευές, με είκοσι άτομα από το πλήρωμα να πεθαίνουν στην διάρκεια της πορείας λόγω τραυμάτων. Υπήρχαν και 2 πλοία από την [[Μαρτινίκα]] που αναζητούσαν τους πειρατές και ο Ρόμπερτς ορκίστηκε εκδίκηση από τους κατοίκους των Μπαρμπάντος και της Μαρτινίκα. Έφτιαξε μια νέα σημαία, που παρίστανε τον εαυτό του με το ένα πόδι να πατάει ένα κρανίο ενός κατοίκου των Μπαρμπάντος και με το άλλο να πατάει ένα κρανίο ενός κατοίκου από την Μαρτινίκα.

 

Η νέα πορεία του Ρόμπερτς ήταν βόρεια στο νησί [[Νέα Γη]]. Μετά από επιδρομή στο Κάνσο στην [[Νέα Σκωτία]]<ref>[[Dan Conlin]]. (2009). ''Pirates of the Atlantic: Robbery, murder and mayhem off the Canadian East Coast''. Formac</ref> και καταλήψεις αρκετών πλοίων στο [[Κέιπ Μπρετόν]], οι πειρατές εφόρμησαν στο Λιμάνι του Φέρυλαντ (''Ferryland'') αιχμαλωτίζοντας μια ντουζίνα πλοίων. Στις 21 Ιουνίου επιτέθηκαν στο μεγαλύτερο λιμάνι του Τρεπασέι (''Trepassey'') με υψωμένες μαύρες σημαίες. Όλα τα καράβια στο λιμάνι εγκαταλείφθηκαν από τα πανικόβλητα πληρώματα τους αφήνοντας τα εύκολη λεία, με αποτέλεσμα οι πειρατές να κυριέψουν το λιμάνι χωρίς καμία αντίσταση. Ο Ρόμπερτς κατάφερε να κουρσέψει 22 πλοία αλλά εκνευρίστηκε από την δειλία των καπετάνιων τους. Κάθε πρωί στον ήχο ενός κανονιού οι καπετάνιοι έπρεπε να συναντήσουν τον Ρόμπερτς πάνω στο καράβι του, όποιος ήταν απών το πλοίο του παραδινόταν στις φλόγες. Ένα βριγαντίνο αντικατάστησε το ''Fortune'' και εξοπλίστηκε με 16 κανόνια. Οι πειρατές έφυγαν τέλη του ίδιου μήνα και έκαψαν όλα τα πλοία που βρίσκονταν στο λιμάνι. Τον Ιούλιο οι πειρατές αιχμαλώτισαν 9 ή 10 γαλλικά πλοία, επιτάσσοντας ένα από αυτά εξοπλίζοντας το με 26 κανόνια. Το νέο πλοίο ονομάστηκε ''Good Fortune''. Πλέοντας με ισχυρότερο πλοίο κατέλαβαν έναν ακόμη αριθμό πλοίων, βάζοντας πλώρη νότια για [[Δυτικές Ινδίες]] με τον Μοντιγνί να ξαναενώνει δυνάμεις μαζί τους<ref>Burl σελ. 133-143</ref>.

 

Μέχρι την άνοιξη του 1721 οι ενέργειες των πειρατών του Βαρθολομαίου Ρόμπερτς έφεραν το θαλάσσιο εμπόριο στην περιοχή της Καραϊβικής σε ακινησία<ref>Richards σελ. 59</ref>. Τα 2 πλοία του Ρόμπερτς ''Royal Fortune'' και ''Good Fortune'' χάραξαν πορεία για τις ακτές τις Δυτικής Αφρικής. Στις 18 Απριλίου ο Τόμας Άνστις (Thomas Anstis), άφησε τον Ρόμπερτς στην διάρκεια της νύχτας, με το πλοίο ''Good Fortune'' και συνέχισε να κάνει επιδρομές στην Καραϊβική. Ο Ρόμπερτς συνέχισε για την Αφρική.

 

[[Image:Bartholomew Roberts.jpg|thumb|200px|left| Ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς στην Ουίντα με το πλοίο του και αιχμάλωτα εμπορικά.]]

Τέλη Απριλίου οι πειρατές είχαν φτάσει στα νησιά Κέηπ Βέρντε (Cape Verde) όταν βρήκαν πως στο πλοίο ''Royal Fortune'' έμπαιναν νερά και το εγκατέλειψαν εκεί. Το πλήρωμα μεταφέρθηκε στο ''Sea King'' που ονομάστηκε ''Royal Fortune''<ref>Burl σελ. 211-13</ref>. Με το νέο ''Royal Fortune'' πλησίασαν στην ακτή της [[Γουινέα]], αρχές Ιουνίου. 2 γαλλικά πλοία, το ένα με 16 και το άλλο με 10 κανόνια, αιχμαλωτίστηκαν και επιτάχθηκαν. Το ένα ονομάστηκε ''Ranger'', με καπετάνιο τον Τόμας Σάτον (Thomas Sutton), και το άλλο ''Little Ranger'', με καπετάνιο τον Τζέημς Σκίρμ (James Skyrme) και χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη<ref>Burl σελ. 207-8</ref>.

Νέος προορισμός ήταν η [[Σιέρρα Λεόνε]], όπου έφτασαν στις 12 Ιουνίου. Εκεί έμαθαν πως 2 πλοία του βρετανικού βασιλικού πολεμικού ναυτικού, το ''Swallow'' και το ''Weymouth'', που είχαν πλεύσει τέλη Απριλίου, σκόπευαν να επιστρέψουν πριν τα Χριστούγεννα<ref>Richards σελ. 62-3</ref>. Στις 8 Αυγούστου ο Ρόμπερτς αιχμαλώτισε 2 μεγάλα πλοία. Στο ένα, την φρεγάτα ''Onslow'', υπήρχαν στρατιώτες, οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμία να υπηρετήσουν με τους πειρατές. Τελικά στρατολογήθηκαν αλλά με το ένα τέταρτο του μεριδίου στην μοιρασιά των λαφύρων. Η φρεγάτα έγινε το τέταρτο ''Royal Fortune''. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο οι πειρατές επισκεύασαν τα πλοία τους και ξεκουράστηκαν στο ακρωτήριο Λόπεζ και στο νησί [[Αννομπόν]]<ref>Burl σελ. 215</ref>. Ο Σκυρμ αντικατέστησε τον Σάτον και έγινε καπετάνιος στο ''Ranger''. Αιχμαλώτισαν και άλλα πλοία τον Ιανουάριο του 1722. Στην συνέχεια έπλευσαν στο λιμάνι της Ουίντα στο [[Μπενίν]], με υψωμένες τις σημαίες τους, καταλαμβάνοντας και τα 11 πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι<ref>Burl σελ. 218-9</ref>.

 

Στις 5 Φεβρουαρίου το ''Swallow'' με καπετάνιο τον Τσάλονερ Όγκλ (Chaloner Ogle), κινήθηκε εναντίον των τριών πειρατικών καραβιών, που εκείνη την στιγμή δέχονταν επισκευές. Το βρετανικό πολεμικό καράβι άλλαξε πορεία για να αποφύγει έναν ύφαλο, με αποτέλεσμα οι πειρατές να νομίσουν πως ήταν εμπορικό που τράπηκε σε φυγή και το ''Ranger'' αμέσως ξεκίνησε για να το καταδιώξει. Μόλις έφτασαν σε απόσταση βολής οι Βρετανοί άνοιξαν πυρ με τα κανόνια. 10 πειρατές έπεσαν νεκροί και ο Σκυρμ έχασε το πόδι του από μπάλα κανονιού, όμως παρέμεινε στο κατάστρωμα. Τελικά οι πειρατές παραδόθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν.

 

Ο θάνατος του Βαρθολομαίου Ρόμπερτς συγκλόνισε τον πειρατικό κόσμο και το βασιλικό ναυτικό. Οι τοπικοί έμποροι και ο πληθυσμός θεωρούσαν πως ήταν ανίκητος ενώ κάποιοι τον έβλεπαν ακόμη και σαν ήρωα.

 

Η μάχη συνεχίστηκε για ακόμη 2 ώρες ώσπου οι πειρατές έκαναν σινιάλο ότι παραδίνονταν. Ένας μέλος του πληρώματος προσπάθησε να βάλει φωτιά στα πυρομαχικά για να ανατινάξει το πλοίο άλλα τον πρόλαβαν. Εκτός από τον καπετάνιο, ακόμη 2 πειρατές έπεσαν νεκροί στην μάχη. Συνολικά 272 πειρατές αιχμαλωτίστηκαν από το βασιλικό ναυτικό. Από αυτούς οι 75 ήταν νέγροι και πουλήθηκαν στο δουλεμπόριο. Από τους εναπομείναντες, εκτός από αυτούς που πέθαναν στην διάρκεια του ταξιδιού στην Γκάνα, 52 καταδικάστηκαν σε θάνατο και 2 αφέθηκαν ελεύθεροι, 20 υπέγραψαν συμβόλαια στην Βασιλική Αφρικανική Εταιρία, ''αντάλλασοντας έναν άμεσο θάνατο με έναν αργό.''<ref>Burl σελ. 254-5</ref> 17 άτομα στάλθηκαν σε φυλακή στο Λονδίνο για να δικαστούν ενώ το ένα τρίτο αθωώθηκε και αφέθηκε ελεύθερο.

 

Η μάχη αποτέλεσε σημείο καμπής στον αγώνα κατά της πειρατείας<ref>Cordingly p. 8</ref>, ενώ ο θάνατος του Ρόμπερτς θεωρείται από πολλούς το τέλος της Χρυσής Εποχής της Πειρατείας<ref name=Cawthornep135/>.

 

Οι περισσότερες πληροφορίες για τον Βαρθολομαίο Ρόμπερτς προέρχονται από το βιβλίο ''Γενική Ιστορία των Πειρατών'' που εκδόθηκε κάποια χρόνια μετά τον θάνατο του. Οι αρχικοί τίτλοι το 1724 ανέφεραν τον καπετάνιο Τσαρλς Τζόνσον (Charles Johnson) ως συγγραφέα.Πολλοί θεωρούν πως το όνομα ήταν παρατσούκλι,ίσως και του συγγραφέα [[Ντάνιελ Ντεφόε]]. Ο Τζόνσον αφιέρωσε μεγάλο μέρος του βιβλίου του στον Ρόμπερτς.

 

Ο Ρόμπερτς ήταν το αρχέτυπο του πειρατή που αγαπούσε τον πολυτελή ρουχισμό και τα τιμαλφή, αλλά είχε και κάποια στοιχεία που δεν ήταν συνηθισμένα σε πειρατές αφού προτιμούσε να πίνει τσάι από το ρούμι και απεχθανόταν την κατανάλωση αλκοόλ πάνω στο πλοίο. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως ο θάνατος του οφειλόταν έμμεσα στην μέθη των αντρών του. Ο Ρόμπερτς δεν φερόταν σκληρά στους αιχμαλώτους του χωρίς αυτό να σημαίνει πως έδειχνε ιδιαίτερη φροντίδα. Μερικές φορές κακομεταχειριζόταν αιχμαλώτους αν ένιωθε πως το πλήρωμα ήθελε κάτι τέτοιο<ref>Johnson σελ. 183</ref>. Επίσης κάποιες φορές χάριζε στους καπετάνιους των καραβιών που αιχμαλώτιζε και που ήταν συνεργάσιμοι, διάφορα πράγματα αξίας.

 

{{Reflist|2}}

 

{{DEFAULTSORT:Ρομπερτς Βαρθολομαιος}}

[[Κατηγορία:Πειρατές]]