Σιλεσιανοί Πόλεμοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Πρώτος Πόλεμος της Σιλεσίας''' αποτέλεσε και την αρχή του [[Πόλεμος της Αυστριακής διαδοχής|πολέμου για την Αυστριακή διαδοχή]]. Η αρχή του οφειλόταν στην Πραγματιστική Κύρωση του 1713. Ο Αψβούργος αυτοκράτορας Κάρολος ΣΤ΄ θέσπισε, κατάμε δικήςδική του πρωτοβουλίαςπρωτοβουλία, πως οι θυγατέρες του είχαν προτεραιότητα στην αυτοκρατορική διαδοχή, έναντι των θυγατέρων του προηγούμενου αυτοκράτορα και μεγαλύτερου αδερφού του, του Ιωσήφ Α΄(1678–1711). Αποτέλεσμα της Πραγματιστικής Κύρωσης ήταν το 1740 να ανέβει στον θρόνο των Αψβούργων η [[Μαρία Θηρεσία]].

Κατά την περίοδο της βασιλείας του Καρόλου ΣΤ΄ η [[Πραγματιστική Κύρωση]] ήταν αποδεκτή από όλα τα γερμανικά κράτη. Αμέσως μετά τον θάνατό του οι την αμφισβήτησαν οι μονάρχες, [[Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος Β΄]] ο νέος της βασιλιάς στην Πρωσία και ο Κάρολος Αλβέρτος της Βαυαρίας. Ο Βαυαρός βασιλιάς ισχυρίστηκε πως είχε δικαιώματα στον αυτοκρατορικό θρόνο και στα εδάφη των Αψβούργων και η Πρωσία απαίτησε τηντη Σιλεσία και κάποια από τα εδάφη των Αψβούργων.

Το 1740 ο πρωσικός στρατός εισέβαλε στηνστη Σιλεσία,χωρίς προηγουμένως να έχει κηρύξει επίσημα πόλεμο. Έπειτα από δίμηνη εκστρατεία η επαρχία είχε καταληφθεί. Το 1741 οι Πρώσοι νίκησαν τους Αυστριακούς στο [[μάχη του Μόλβιτς|Μόλβιτς]] και την επόμενη χρονιά στο [[μάχη του Τσότουσιτζ|Τσότουσιτζ]] εξασφαλίζοντας την παραμονή της περιοχής στην κατοχή τους. Το 1742 αρχικά με την [[συνθήκη του Μπρέσλαου]] ([[Βρότσλαβ]]) και έπειτα με τηντη [[συνθήκη του Βερολίνου]] το μεγαλύτερο μέρος της Σιλεσίας ενσωματώθηκε στο πρωσικό βασίλειο και οργανώθηκε στην επαρχία της Σιλεσίας.