Η ζωγραφική με '''τέμπερααβγοτέμπερα''' ειναιείναι μιακατ' τεχνικήεξοχήν στηελληνική [[ζωγραφική]]τεχνοτροπία. Σύμφωνα με αυτήν, αντί για λάδι, ως συγκολλητική ουσία των χρωμάτων, χρησιμοποιείται ζωικήΟ [[κόλλα]],Τζόρτζιο [[αβγόΒαζάρι]],ιχθυόκολλα,αναφέρει ότι ο [[γάλαΤσιμαμπούε]], [[γόμα]]δάσκαλος διαλυμένη σετου [[νέφτιΤζιότο]], [[κερί]]έμαθε κλπ.την Αντέχνη ηαυτή συγκολλητικήαπό ουσία είναι το αυγό τότε ονομάζεται '''αυγοτέμπερα'''Έλληνες. Για την παρασκευή της αβγοτέμπερας χρειάζεται ένας κρόκος φρέσκου αβγού κότας, ο οποίος αφού καθαριστεί καλά από το ασπράδι που είναι κολλημένο πάνω του, αναμειγνύεται με μια ή δυο κουταλιές της σούπας κρύο νερό και δυο ή τρεις σταγόνες ξίδι. Αυτό δρα ως συντηρητικό και καθιστά το μείγμα λιγότερο λιπαρό, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο εύκολο στη χρήση του.
== Ιστορία ==
Η τέμπερα πρωτοεμφανίζεται στις διακοσμητικές τοιχογραφίες ετρουσκικών τάφων του 6ου αι. π.Χ. (κυρίως στην [[Ταρκυνία]], όπου εικόνες με τέμπερα συναντώνται πάνω σε πυρόλιθο). Αργότερα, στη ρωμαϊκή εποχή, συναντάται μια παραλλαγή της, που συνδυάζεται με τη [[νωπογραφία]]. Ευρύτερη χρήση της τέμπερας άρχισε το 2ο αι. μ.Χ. Ως συγκολλητική ουσία χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα αυγού και γάλακτος. Η τέμπερα ολόκληρο το Μεσαίωνα αποτελούσε το κύριο ζωγραφικό υλικό, μέχρι την αντικατάστασή της από το ελαιόχρωμα το 15ο αι., που το πρωτοεπεξεργάστηκαν ο [[Σάντρο Μποτιτσέλι]] και ο [[Αντρέα Μαντένια]], με ρητίνη και βερνίκι πάνω σε ύφασμα. Ο [[Τζόρτζιο Βαζάρι]] αναφέρει ότι ο [[Τσιμαμπούε]], δάσκαλος του [[Τζιότο]], έμαθε την τέχνη της χρήσης αυγοτέμπερας από Έλληνες.
Σήμερα η τέμπερα βασίζεται στη ζωική κόλλα. Το κύριο πλεονέκτημά της βρίσκεται στην ευκολία της εκτέλεσης, παρότι με τον καιρό αλλοιώνονται οι αποχρώσεις. Τώρα όμως και αυτό το μειονέκτημα αντιμετωπίζεται από τη σύγχρονη βιομηχανία.
